(foto: GPO Israel)
Voor het eerst sinds 15 jaar is een Israelische premier weer op bezoek geweest in Nederland, en dat leidt tot de gebruikelijke kritiek op Israels nederzettingenbeleid, ‘afsluiting van de Gazastrook‘ (o.a. NOS journaal) en ‘ etnische zuiveringen‘ (de bekende anti-Israel kliek). Israel zou het vredesproces tegenwerken en Nederland mag Israel daar niet voor belonen maar moet juist eisen stellen, het vingertje heffen en zelfs met sancties dreigen. What else is new? Ook in de nieuwsberichten over Netanjahoe’s bezoek klonk vaak duidelijke scepsis door over zoveel warmte en vriendschap van Nederland voor een land dat steeds minder vrienden heeft en onder vuur ligt.
De radikalere critici pleiten ervoor dat Netanjahoe voor het internationaal strafhof wordt gedaagd voor oorlogsmisdaden en voor het internationale gerechtshof voor het niet naleven van talloze VN resoluties. Kortom, het bekende verhaal wordt weer verteld en de bekende riedel afgedraaid door de bekende Israel critici. Dries van Agt, Hans van den Broek, Jaap Hamburger en ook de eigen verslaggevers en columnisten lieten zich niet onbetuigd.
Van Agt stelt in Trouw (dinsdag 17 januari) het niet bindende advies van het ICJ voor als internationaal recht dat Nederland verplicht Israel in feite als een schurkenstaat te behandelen. Hij hekelt voorts natuurlijk de Gaza blokkade en ’talloze’ mensenrechtenschendingen door Israel, zoals het treffen van de burgerbevolking in Gaza. Daarbij negeert hij dat juist de VN vorig jaar in een rapport de blokkade van Gaza legaal noemde en ook wees op het feit dat de ‘activisten’ aan boord van de Mavi Marmara gewapend waren.
Ook de NOS was wat dit betreft bijzonder eenzijdig, en stelde op woensdag slechts dat Israel negen Turkse activisten doodde van een hulpkonvooi zonder te vermelden dat deze activisten gewapend waren, de Israelische commando’s aanvielen en oproepen van Israel om het schip te laten controleren negeerde. Ook had Israel aangeboden de hulpgoederen (die overigens niet op het Turkse schip aanwezig waren) zelf naar Gaza te brengen. Bovendien heeft Israel de blokkade behoorlijk versoepeld en wordt er de laatste jaren druk gebouwd in de Gazastrook. Ook export wordt – zij het beperkt – toegestaan. De wapensmokkel naar de Gazastrook is het laatste jaar enorm toegenomen. Volgens CNN zijn duizenden SAM (Surface to Air Missiles) afweerraketten via de Sinaï binnengesmokkeld. Ook de Washington Post heeft daarover bericht. Daarnaast zouden er ook anti-tank raketten zijn gesmokkeld. Maar over Hamas uiteraard geen lelijk woord bij onze bekende critici. De diverse pogingen om soldaten te kidnappen in 2011, de explosieven die nog geregeld worden gevonden en de raketten die men afvuurt op Israelische burgers – allemaal irrelevant. En natuurlijk maakt het niet uit dat Hamas leiders nog steeds oproepen tot het doden van Joden en de bevrijding van het hele gebied met geweld.
Het leger Israel critici vindt dat Netanjahoe eens goed de les gelezen moet worden in plaats van de warme ontvangst die hij kreeg in Nederland. Dries van Agt beklaagt zich in Trouw over het ‘hooghartige’ gedrag van Israel, dat kritiek op de blokkade van Gaza zomaar naast zich neerlegt. Stel je voor, een onafhankelijke staat die niet alle kritiek die ze krijgt voor zoete koek slikt, vooral niet wanneer die door feiten gemakkelijk kan worden weerlegd. Maar natuurlijk hebben de heren critici allemaal ook het beste voor met Israel. Hans van den Broek wil Israel zelfs voor een ‘crash’ behoeden, maar ja, dan moet men wel bereid zijn te luisteren. Jaap Hamburger vergelijkt Israel achtereenvolgens met een kind en een dronken oom, en pleit voor ’tough love’. Over arrogantie gesproken. Natuurlijk maakt Israel fouten, keuzes die niet verstandig zijn, gaat de korte termijn soms boven de lange termijn etc. Dat geldt voor alle landen. Het is in het diplomatieke verkeer niet gebruikelijk andere landen als kleine kinderen, lastige pubers of dronken ooms toe te spreken. Ik geloof ook niet dat andere landen in de krantenkolommen op een dergelijke manier worden benaderd. Andere landen doen soms dingen die wij niet leuk vinden, en daar schrijven journalisten ook weleens over, maar speciaal voor Israel is het opgeheven vingertje van de goedbedoelende vader/dominee/onderwijzer, die wel weet wat goed voor je is, gereserveerd. Maar juist de goede bedoelingen van de mensen die dat vingertje het hoogst heffen, zijn twijfelachtig. Is Dries van Agt werkelijk begaan met Israels veiligheid en welzijn? Hans van den Broek? Jaap Hamburger? Ze pleiten alle drie voor sancties, voor isolatie van Israel, voor het accepteren van Hamas als een betrouwbare onderhandelingspartner zonder voorwaarden, en stellen daarentegen wel allerlei eisen en voorwaarden aan Israel zoals een totale bouwstop, ook voor Jeruzalem, het openen van de grenzen met de Gazastrook, afbreken van de veiligheidsbarriere, oppakken van alle soldaten die in de Gazaoorlog hebben gevochten en zelfs totale eenzijdige terugtrekking uit de Westoever en Oost Jeruzalem. Nee, dat laatste zeggen ze niet letterlijk, maar daar komt het wel op neer.
Van de Palestijnen wordt niks gevraagd. Geen duidelijke erkenning van het recht van de Joden op zelfbeschikking en hun wortels in het land, geen einde aan de verheerlijking van geweld en verering van terroristen als helden, geen einde aan antisemitische preken op de officiële PA TV, geen kritische vragen over de gigantische verschillen tussen wat Abbas en Erekat tegen westerse journalisten en politici zeggen en wat het eigen publiek voorgeschoteld krijgt. Waarom zou Israel mensen vertrouwen en naar hun zogenaamde goede raad luisteren, die wel erg veel begrip voor haar tegenstanders tonen en alles wat zij doet op z’n negatiefst interpreteren? Je kunt niet tegelijk iemands vriend of welwillende mentor zijn en iemand continu openlijk de maat nemen en afkraken. Vriendschap brengt verplichtingen met zich mee, zoals de verplichting verschillen van mening te accepteren en niet continu dreigen de vriendschap op te zeggen als je vriend niet doet wat jij zegt. Het betekent ook dat je bereid bent te luisteren naar elkaars verhaal, en met elkaar omgaat op basis van respect en gelijkwaardigheid. Goede vrienden bekritiseren elkaar soms, maar kiezen geen partij voor je tegenstanders of maken je publiekelijk zwart.
Uiteraard voldoen voornoemde Israel critici hier totaal niet aan. Maar het komt nou eenmaal ondanks de negatievere houding tegenover Israel van de bevolking nog altijd beter over om je als kritische vriend voor te doen dan als notoire tegenstander. De echte kritische vrienden ondertussen zitten bij de regering, die Netanjahoe graag heeft ontvangen, de banden aanhaalt en steun verleent aan Israel wanneer zij door de VN of EU onevenredig hard of eenzijdig wordt bekritiseerd. En die ondertussen ook aangeeft niet achter Israels nederzettingenbeleid te staan en achter de schermen heeft bijgedragen aan versoepeling van de export vanuit Gaza. Nederland is inderdaad een echte vriend voor Israel, in tegenstelling tot al die criticasters die zich als vriend voordoen.
Ratna Pelle
Eigenlijk zijn de door jou genoemde critici van Israel jouw woorden niet waard. Het zijn verstokte idioten gevoed door met de moedermelk ontvangen anti semitisme of door valse schaamte ontstane selbst hass.