De geweldsescalaties rond de Gazastrook in 2012

Laatste update: 9-3-2013

Sinds Israel zich in augustus 2005 terugtrok uit de Gazastrook, is het nooit lang rustig geweest aan de grens. De raketbeschietingen vanuit Gaza op Israel, die ook voorheen al plaatsvonden, namen toe van enkele honderden tot ver over de duizend raketten per jaar, naast een vergelijkbaar aantal mortiergranaten.

De meeste raketten en mortiergranaten worden niet door Hamas maar door kleinere groeperingen afgeschoten, die daarvoor meer of minder ruimte krijgen van Hamas. Israel reageert hier niet altijd op, maar voert met enige regelmaat militaire tegenacties uit, meestal gerichte beschietingen en bombardementen vanuit de lucht en soms invallen vanaf de grond (zoals in juni 2006 na de ontvoering van een Israelische soldaat). Meermaals pleegde Israel ook gerichte aanslagen op kopstukken van Hamas en andere terreurgroepen, of preventieve acties om op handen zijnde aanslagen te voorkomen. Als bij zo’n actie meerdere Palestijnen (meest militanten) omkomen, leidt dit al gauw tot een escalatie, omdat de Palestijnen hun beschietingen dan extra opvoeren. Nadat Hamas de macht greep in juni 2007, stelden Israel en Egypte een blokkade van de Gazastrook in. Buiten de Gaza Oorlog van eind 2008 vonden er verschillende kleinere geweldsescalaties plaats, zoals in maart 2012 en oktober/november 2012.


De twee kampen

cartoon van Patrick Chappatte in NYT, 20 nov. 2012

Evenals bij eerdere geweldsescalaties aan de Gaza grens, betoogden sympathisanten van beide partijen dat de ander begon of tenminste primair verantwoordelijk was voor het geweld. Her en der op internet zijn tijdlijnen te vinden over de laatstgenoemde escalatie die vooral het geweld van een van beide kanten vermelden. Ook veel media plaatsten, al dan niet onder invloed hiervan, de schuld bij hoofdzakelijk een der partijen, doorgaans afhankelijk van de eigen visie op het grotere conflict:

Het pro-Palestijnse kamp is van mening dat de omstandigheden in Gaza, mede door de volgens hen onrechtmatige Israelische blokkade, zo slecht zijn dat het niet verwonderlijk is dat de bevolking radikaliseert en er geregeld raketten worden afgeschoten. In hun ogen zijn die vooral symbolisch omdat ze meestal weinig schade aanrichten. Volgens hen wordt de Gazastrook nog steeds door Israel bezet, en is Israel ook in ruimere zin verantwoordelijk voor de situatie, zoals de overbevolking in Gaza vanwege de vluchtelingen uit de oorlog van 1948. Ook het feit dat de Westelijke Jordaanoever nog grotendeels door Israel wordt bezet zou gewelddadig verzet vanuit de Gazastrook legitimeren. De Palestijnen hebben zwaarder te lijden onder het conflict dan de Israeli’s en er vallen veel meer Palestijnse dan Israelische slachtoffers. Hamas is volgens hen democratisch in de regering gekozen, en een oplossing zonder onderhandelingen met Hamas is ondenkbaar.

Sympathisanten van Israel wijzen er op dat Israel na de terugtrekking in 2005 niet langer verantwoordelijk is voor het welzijn in de Gazastrook, en dat de vijandschap van Hamas de blokkade (sinds 2010 behoorlijk versoepeld) rechtvaardigt. Men vindt dat Israel het recht heeft om op iedere raket militair te reageren en wijst erop dat het vaak een kwestie van geluk is dat een raket niet op een schoolplein maar net erbuiten inslaat. Ook doet Israel volgens hen al het mogelijke om het risico op burgerslachtoffers te minimaliseren, maar groeit evengoed een generatie in zuid-Israel op met een voortdurende angst en veelvuldig naar de schuilkelders moeten rennen. Sinds de Gaza oorlog heeft Hamas grote hoeveelheden wapens gesmokkeld, waaronder lange afstandsraketten die uit Iran afkomstig zijn. De val van het Moebarak regime in Egypte heeft de smokkel vergemakkelijkt, evenals de chaos in andere landen waardoor bijvoorbeeld ook Libische wapens hun weg naar de Gazastrook hebben gevonden.

Verschillende tijdlijnen

Het onder Israël-critici populaire pro-Palestijnse weblog Mondoweiss plaatste een tijdlijn die de Israelische agressie moest bewijzen, overgenomen van het Arabisch-Amerikaanse Institute for Middle East Understanding. Zij vermeldden eerst een ‘kalmte’ van 2 weken (na een onofficieel staakt-het-vuren op 25 oktober), waarin echter tientallen raketten vanuit Gaza zijn afgevuurd en Israel meermaals met bombardementen reageerde, naast diverse schietincidenten over en weer. Vervolgens lieten zij hun tijdlijn beginnen op 8 november, niet met de beschieting van Israelische werklui door Palestijnse terroristen, maar met de daaropvolgende Israelische tegenactie waarbij een Palestijnse jongen omkwam. Van de meer dan honderd Qassam raketten in de volgende dagen werd alleen vermeld dat 4 Israeli’s gewond raken door ‘projectielen uit Gaza’. Negen tot eenentwintig raketten (de bronnen verschillen) op maandag, een of twee op dinsdag en vier (schijnbaar vanuit de Sinai) op woensdagochtend, heetten in deze tijdlijn weer ’twee dagen kalmte’, die door Israel werd verbroken met de aanslag op Jabari woensdagmiddag.

Pro-Israel websites als CAMERA en de MFA legden de nadruk op de Palestijnse raketten en ander geweld (het plaatsen van bommen, beschietingen en voorbereiden van aanslagen). De tijdlijn van CAMERA bevat waarschijnlijk enkele feitelijke onjuistheden door verkeerde interpretatie van krantenberichten. Zo werden sommige gebeurtenissen dubbel vermeld bij opeenvolgende dagen.

De dreiging van raketten uit de Gazastrook

Een artikel in The Atlantic probeerde een volledige en objectieve tijdlijn te geven. Hieronder staat een door ons zelf samengestelde tijdlijn die eveneens tracht volledig te zijn, maar de feiten zijn soms moeilijk precies te bepalen. Zo variëren de aantallen Palestijnse raketten en andere feiten vaak per bron. Soms worden mortiergranaten niet meegeteld, of raketten die in Gaza zelf neerkwamen (zo’n 15% van de raketten) of onderschept werden door Iron Dome. Soms worden op basis van krantenberichten van het moment de aantallen hoger of lager geschat of bij een andere dag geteld. Dit geldt soms ook voor Israelische luchtaanvallen en aantallen (burger)slachtoffers en de omstandigheden waaronder dit gebeurde. De definities van wie een burgerslachtoffer is verschillen, en met name Palestijnse bronnen (vaak onder invloed van Hamas) zijn meermaals onbetrouwbaar gebleken.

Tenslotte speelt ook het startpunt van de tijdlijn een rol bij de schuldvraag. Een radikale journalist als Jonathan Cook begint zelfs bij 1948, de stichting van Israel, die de oorzaak zou zijn. Wij beginnen met een kort overzicht van na de Gaza Oorlog en een tijdlijn vanaf 7 oktober.

Voorgeschiedenis 2009-2012

de Al Nasser Salah al Din Brigades, 24 dec. 2008

Na de Gaza Oorlog van 2008-2009 was het een tijd lang relatief rustig aan de grens, wat wil zeggen dat er één tot enkele tientallen raketten per maand vanuit de Gazastrook op Israelisch grondgebied werden afgevuurd. Na de Gaza Oorlog waren er in 2009 nog 158 raketten, en in 2010 nog 103. In 2011 steeg dit weer naar 375 raketten. Tussen de Gaza Oorlog en de escalatie in november 2012 zijn meer dan 1000 raketten op Israel afgevuurd. Israel voerde meermaals tegenacties uit, zoals dagenlange luchtaanvallen in april 2011, nadat vanuit Gaza een Israelische schoolbus was getroffen met een anti-tankraket. Circa 20 Palestijnen kwamen toen om, evenals bij een escalatie in augustus 2011, na een aanslag bij Eilat.

De geweldsescalatie van 9-15 maart 2012 begon na een Israelische luchtaanval op twee terroristen, waarvan eentje medeverantwoordelijk zou zijn voor de aanslag bij Eilat vanuit de Sinai in 2011; ze waren nu bezig een nieuwe aanslag voor te bereiden. In reactie vuurden de Palestijnse groepen honderden raketten op Israel af, met een aantal gewonden tot gevolg, hoewel het Iron Dome afweersysteem de meeste raketten onderschepte. Israelische luchtaanvallen schakelden 20 Palestijnse militanten uit en veroorzaakten enkele burgerdoden en tientallen gewonden. Na een informeel staakt-het-vuren duurde het nog enkele dagen eer de Palestijnse raketbeschietingen weer afnamen tot hun ‘normale’ niveau van enkele raketten en granaten per week.

In juni leefde het geweld wederom op, nadat een Palestijnse infiltrant uit Gaza in Israel soldaten beschoot, waarbij hijzelf en een soldaat omkwamen. Israel voerde nadien meerdere luchtaanvallen uit op terroristische lokaties, en doodde later die maand twee Palestijnse scherpschutters die eerder vanaf de Gaza grens of (volgens andere vermeldingen) vanuit de Sinai een Israelische Arabier uit Haifa hadden doodgeschoten die aan het grenshek werkte. De vele tientallen raketten die in de week daarna volgden verwonden vijf Israeli’s, waarna weer een staakt-het-vuren inging.

Van juli tot begin oktober werden ruim 80 raketten en granaten vanuit Gaza op zuid-Israel afgeschoten. Op 9 september raakten daarbij 2 huizen beschadigd en 7 mensen gewond. Op 21 september kwam een Israelische soldaat om toen terroristen een IDF eenheid beschoten bij het in aanbouw zijnde grenshek met Egypte.

Tijdlijn oktober-december 2012

De gebeurtenissen vanaf 7 oktober 2012 chronologisch:

Zo. 7 oktober: Israel treft en verwondt met een luchtaanval twee leden van de ‘Mujahideen Shura Council of Jerusalem’, een aan Al Qaida gelinkte groep. Een van beiden overlijdt later; ook meerdere omstanders raken gewond. De twee zouden in een vergevorderd stadium zijn geweest bij het voorbereiden van een grote aanslag. Hun groep had eerder op 18 juni de aanslag gepleegd waarbij de Arabier uit Haifa was omgekomen.

raketten uit Gaza

Ma. 8 oktober: 55 Mortiergranaten en raketten vallen op Israel, in reactie op de aanval van de vorige dag; o.a. Hamas claimt verantwoordelijkheid. Israel bestookt in reactie in drie luchtaanvallen en een grondaanval Hamas doelen in Gaza, waaronder een door Hamas gebruikte moskee.

Vr. 12 oktober: Nadat de Mujahideen Shura Council een Grad raket op Israel heeft afgevuurd, worden twee van haar leden met een luchtaanval van hun motorfiets geschoten, waarbij eentje omkomt.

Zo. 14 oktober: Twee Palestijnen worden getroffen door een luchtaanval terwijl ze raketten voor lancering aan het klaarzetten zijn; eentje overleeft het niet.

Ma. 22 oktober: Israel bombardeert Palestijnen die mortieren op soldaten afvuren en een andere Palestijn die een raket wilde afschieten, er vallen twee doden en twee gewonden.

Di. 23 oktober: Tijdens een patrouille raakt een IDF-officier zwaar gewond door een explosief aan een poort in het Gaza grenshek, waarvoor de PFLP de verantwoordelijkheid opeist. Later die dag vallen er 7 mortiergranaten op Israel; in reactie vuurt de IDF op lanceergroepen, waarbij een Palestijn zou zijn gesneuveld en drie gewond.

Ook op 23 oktober bezoekt de Emir van Qatar als eerste buitenlandse staatshoofd de Gazastrook onder Hamas, tot ongenoegen van de PA en Israel.

Iron Dome onderschept raketten uit Gaza

Wo. 24 oktober: Circa 80 raketten vallen op Israel; drie gastarbeiders op een kibboets raken hierdoor gewond. Hamas en de PRC claimen verantwoordelijkheid. Vier Hamasleden komen om bij luchtaanvallen op raketlanceergroepen.

Minister van Defensie Barak laat tijdens een bezoek aan zuid-Israel weten dat de Iron Dome raketafweer de situatie verbeterd heeft, en dat de IDF de laatste weken 15 terroristen gedood heeft.

Do. 25 oktober: Volgens Palestijnse en Egyptische bronnen is er een onofficieel staakt-het-vuren vanaf middernacht, en hebben beide partijen toegezegd om niet als eerste weer aan te vallen.

Zo. 28 oktober: Zeven raketten vallen op Israel, waarop de IDF drie lokaties in Gaza bombardeert. Een Al-Qassam militant komt daarbij om.

Ma.-wo. 29-31 oktober: Tenminste 20 raketten en granaten worden maandag op Israel afgevuurd. Israel voert een drietal luchtaanvallen uit. Op dinsdag landt voor het eerst een raket nabij Dimona. Op woensdag landen nog 2 Qassams binnen Israel. In oktober zijn totaal 171 raketten en granaten op Israel afgevuurd.

Vr. 2 november: De IDF beschiet en verwondt een Palestijn bij het Gaza grenshek die mogelijk explosieven wilde plaatsen.

Zo. 4 november: Een Palestijn die ‘s-avonds het Gaza grenshek nadert wordt door de IDF doodgeschoten als hij weigert te stoppen. Volgens Palestijnse media was hij geestelijk niet in orde, maar de PCHR meldt slechts dat hij aan epilepsie leed. Op een Hamas site staan foto’s van hem met een semi-automatisch geweer en een gevechtsvest. Die dag is er een Qassam raket op Israel afgevuurd.

Di. 6 november: Drie soldaten van de IDF raken tijdens een patrouille gewond bij een explosie langs het Gaza grenshek. Later die dag wordt een Qassam raket op zuid-Israel afgevuurd.

Do. 8 november: Palestijnse militanten van de PRC beschieten vanuit de Gazastrook een groepje werklui van Kibboetz Nirim aan Israelische zijde. De IDF vuurt terug met tanks en gevechtshelicopters, en tijdens het vuurgevecht komt een 12- of 13-jarige Palestijnse jongen om, die verderop aan het voetballen was. Later die dag (volgens sommige bronnen ging het om een en hetzelfde incident) ontdekt een Israelische patrouille in de buurt een grote tunnel met explosieven onder het grenshek. Ze gaan ‘s-avonds met vier tanks en een bulldozer de Gazastrook in om te zoeken naar meer explosieven en om de tunnel onklaar te maken. Als ze op de terugweg het hek repareren wordt de tunnel opgeblazen met een krachtige explosie; een jeep gaat daarbij de lucht in en een soldaat raakt licht gewond. Hamas claimt daarvoor de verantwoordelijkheid en geeft wraak voor de dood van de jongen als motief. Twee raketten worden de volgende dag op Israel afgevuurd.

Een bebloede Palestijnse jongen wordt afgeleverd bij Shifa Hospital in Gaza Stad, 10 nov. 2012

Een bebloede Palestijnse jongen wordt afgeleverd bij Shifa Hospital in Gaza Stad, 10 nov. 2012

Za. 10 november: Palestijnen vuren een anti-tank raket af op een IDF jeep die langs de Gaza grens patrouilleert, waarbij vier soldaten gewond raken. IDF tanks schieten terug en doden vier Palestijnen, waarbij ook tientallen gewonden vallen, vooral burgers. Palestijnen vuren daarna 25 tot 30 Qassam raketten op Israel af en 8 langere afstandsraketten (volgens MFA totaal 35 raketten), en Israel voert diverse luchtaanvallen uit, waarbij ook Palestijnse burgers gewond raken en nog drie omkomen, waarvan 2 militanten.

Zo. 11 november: Palestijnen vuren meer dan 70 tot 100 raketten en granaten (volgens MFA 64 raketten, granaten niet geteld) op zuid-Israel af, waarbij vier mensen gewond raken. Islamitische Jihad en een Salafistische Jihadistische groep eisen de verantwoordelijkheid op voor de meeste raketten. Israelische luchtaanvallen doden naar verluid een Palestijnse militant en een burger.

Ma. 12 november: Israel bombardeert ‘s-nachts drie terroristische lokaties. Overdag vallen nog 9 (Wikipedia) of meer Palestijnse raketten (volgens MFA 21 raketten). CAMERA en Wikipedia vermelden hier foutief nogmaals drie of vier Israelische gewonden, en CAMERA nogmaals Israelische bombardementen in de volgende nacht. Met Egyptische bemiddeling wordt wederom een staakt-het-vuren overeengekomen tussen Israel en Hamas. (Sommige overzichten plaatsen dit staakt-het-vuren op dinsdagavond, waarschijnlijk vanwege een onduidelijk geupdate artikel in de Jpost.)

Di. 13 november: Nog 1 of 2 raketten (volgens MFA 1 raket) landen in zuid-Israel.

Premier Netanyahu dreigt met aanvallen op de terroristen, nadat hij de avond ervoor de VN-Veiligheidsraad had gevraagd om een expliciete veroordeling van het geweld van Hamas.

Wo. 14 november: In de ochtend landen 4 raketten in zuid-Israel. De IDF sluit niet uit dat deze vanuit de Sinaï waren afgeschoten, zoals het Egyptische leger ook beweert.
Met een Israelische luchtaanval wordt later die dag Ahmed Jabari gedood, hoofd van de militaire vleugel van Hamas, alsmede een inzittende van zijn auto.

BBC-journalist Jihad Masharawi met zijn omgekomen zoontje Ahmad in Gaza, 14 nov. 2012; het kind kwam om door een Palestijnse raket die doel miste.

Tegelijkertijd worden nog 20 doelen in Gaza vernietigd, meest lokaties waar Hamas lange-afstandsraketten opslaat. Omdat dit vooral in woongebied gebeurt, komen er meerdere burgers hierbij om. Dit is de start van de Israelische operatie “Pillar of Defense”, die de raketbeschietingen uit de Gazastrook moet stoppen en de dreiging van de lange-afstandsraketten moet wegnemen.

Tegenstanders van de Israelische operatie wijzen erop dat er die dagen bemiddeld werd tussen Israel en Hamas (inclusief Jabari) over een permanente wapenstilstand.

( Tijdlijn Jerusalem Post 23 okt.-14 nov. )

Woensdagavond lanceren de Palestijnen meer dan 100 raketten (volgens MFA 50 raketten, Haaretz vermeldt 72 en nog 25 in de nacht), waaronder tientallen lange-afstandsraketten die o.a. rond Beersheba en een drietal in de buurt van Dimona terecht komen. Het Iron Dome systeem onderschept tientallen raketten. In de nacht bombardeert Israel circa 100 doelen van de terreurgroepen, waarbij 7 terroristen zouden zijn omgekomen; volgens Ma’an vielen die dag ook 90 gewonden.

Do. 15 november: Drie Israeli’s waaronder een zwangere vrouw komen om en een baby raakt zwaargewond bij een raketinslag in Kiryat Malachi. Er vallen meer dan 200 raketten op Israel (volgens MFA 179 raketten), waarbij nog zes mensen gewond raken. Voor het eerst slaan twee raketten in de buurt van Tel Aviv in. Bij Israelische luchtaanvallen zouden 13 Palestijnen zijn omgekomen en meer dan 100 gewond. Ha’aretz vermeldt 3 gedode Hamas militanten en Ma’an 11 omgekomen Palestijnen.

Haniyeh en de Egyptische minister met het dode kind

Vr. 16 november: De Egyptische minister van buitenlandse zaken bezoekt Gaza tijdens een kortstondig staakt-het-vuren. Toch vallen tijdens dit bezoek 50 raketten op Israel. Hamas beweert dat Israel twee Palestijnen heeft gedood bij een tegenaanval maar Israel ontkent dit; tenminste een daarvan (een kind) schijnt door een Palestijnse misser te zijn gedood. Meer dan 70 raketten worden afgevuurd (volgens MFA totaal 180 raketten), waarvan enkele op Tel Aviv en Jeruzalem. Israel heeft totaal nu 500 luchtaanvallen uitgevoerd en 16.000 reservisten gemobiliseerd voor een eventueel grondoffensief.

Za. 17 november: Israel raakt door de strikt militaire doelen heen en bombardeert nu ook overheidsgebouwen van Hamas. Volgens MFA zijn er die dag 103 raketten uit Gaza afgevuurd op Israel. Beide partijen wijzen een staakt-het-vuren af.

Rafah, 16 nov. 2012

Zo. 18 november: Israel raakt 2 gebouwen waar Palestijnse en internationale journalisten gevestigd zijn. Doelwit zijn Hamas communicatie installaties op de daken. Het levert veel internationale kritiek op, evenals de dood diezelfde dag van 10 familieleden van de Al-Dula familie en 2 buren bij een luchtaanval op een woonhuis. Een politieman uit de Al-Dula familie zou een Hamas terrorist zijn geweest volgens de IDF, maar eerder werd gesteld dat een buurman, Yahiye Abiya, het eigenlijke doelwit was. De NOS meldt 27 Palestijnse doden, een totaal nu van 72. Volgens de MFA zijn er die dag 94 raketten uit Gaza afgevuurd.

Er wordt via o.a. Egypte onderhandeld over een staakt-het-vuren.

Ma. 19 november: Volgens de MFA zijn er die dag 72 raketten uit Gaza afgevuurd, maar The Guardian noemt een schatting van 140 raketten. Israelische beschietingen zouden tot 34 Palestijnse doden hebben geleid (totaal nu 109). Voor de tweede keer wordt het Hamas mediagebouw door Israel bestookt, waarbij een leider en drie leden van de Islamitische Jihad zouden zijn omgekomen. Ook in de Westbank groeit de onrust: bij protesten tegen het geweld in Gaza wordt een Palestijn doodgeschoten.

zware explosies in Gaza

Ban Ki Moon bezoekt Cairo. The Guardian vermeldt tussendoor dat in Syrië die dag 113 doden zouden zijn gevallen.

Di. 20 november: De grensovergang bij Kerem Shalom opent om goederen door te laten naar Gaza, maar moet weer sluiten als ze met raketten bestookt worden. Mortiergranaten uit Gaza doden die dag een IDF soldaat en een Bedoeïn. Volgens MFA vuren de Palestijnen die dag 105 raketten af (Reuters meldt 150). Israelische beschietingen op 130 lokaties (inclusief wapendepots en de Islamitische Bank) leiden in Gaza tot 31 doden, wat het totaal aan Palestijnse kant op 138 brengt, volgens bronnen in Gaza. Een zestal Palestijnen in Gaza wordt omgebracht door militanten, nadat ze verdacht worden van spionage voor Israel.

Een zestal Arabische ministers bezoekt Gaza. Obama belt met Netanyahu en Morsi; volgens The Guardian was dit (ook?) op maandag het geval. Clinton bezoekt Jeruzalem om een wapenstilstand te bespreken. Ban Ki Moon bezoekt na Cairo eveneens Jeruzalem.

De opgeblazen bus in Tel Aviv, 21 nov. 2012

Wo. 21 november: Een IDF reserve-officier raakt dodelijk gewond door een raket en overlijdt de volgende dag. Bij een bomaanslag op een bus in Tel Aviv vallen 28 gewonden. Hamas prijst de aanslag maar ontkent verantwoordelijkheid. Die dag wordt een staakt-het-vuren overeengekomen, maar tot 11 uur ‘s-avonds worden er nog raketten vanuit Gaza afgevuurd (volgens MFA vandaag 62 raketten).

In ruil voor het staakt-het-vuren zal er een versoepeling komen van de grenscontroles bij Gaza, en een ruimer gebied waar Palestijnse vissersboten worden toegelaten. De uitwerking daarvan zal pas na het ingaan van het staakt-het-vuren worden besproken.

Gedurende de afgelopen week zouden er zo’n 1450 raketten op Israel zijn afgevuurd met 6 doden (waaronder 2 soldaten) en ongeveer 250 gewonden tot gevolg. Er kwamen 158 (PCHR) tot 177 (IDF) Palestijnen om. Volgens de PCHR waren tweederde daarvan burgers, volgens de IDF was minder dan eenderde burger. De IDF verklaarde op dinsdagavond 1500 doelen in de Gazastrook te hebben beschoten de afgelopen week.

Do. 22 november: Een Palestijnse raket landt binnen de Gazastrook.

Vr. 23 november: Hamas beweert dat de staakt-het-vuren overeenkomst ook inhoudt dat de bufferzone die Israel in 2005 langs de Gaza grens instelde niet meer geldt, maar als grote groepen Palestijnen zich naar het hek begeven worden er waarschuwingsschoten afgevuurd door de IDF, waarna een Palestijn wordt doodgeschoten en negen anderen gewond raken.

Wo. 28 november: Israel opent het vuur op twee vissersboten die volgens de IDF te ver van de kust varen, en arresteert negen vissers.

Vr. 30 november: In Rafah komt een Palestijn om door Israelische kogels tijdens een demonstratie bij het grenshek. Elf andere Palestijnen raken gewond.

Zo. 23 december: Een Palestijnse raket landt binnen de Gazastrook. Voor het eerst in jaren waren er een maand lang geen raketten op zuid-Israel afgevuurd. (Op 26 februari 2013 landt er voor het eerst weer een raket uit Gaza op Israëlisch grondgebied.)

Conclusie

Met The Atlantic moeten we concluderen dat wie er begon of wie de (hoofd)verantwoordelijke is voor deze geweldsescalatie, met name afhangt van waar je tijdlijn begint en hoe je tegen het conflict in het algemeen aankijkt.

Evenals na de Gaza Oorlog van 2008-2009 is duidelijk dat de Israelische operatie tot een (tijdelijke) afname van de dreiging en beschietingen vanuit de Gazastrook heeft geleid, maar ook dat dit vooral aan Palestijnse kant veel mensenlevens heeft gekost, en het zeker geen definitieve oplossing van het conflict biedt. De dreiging lijkt alleen maar toe te nemen zolang Hamas in staat is om ook zwaardere raketten de strook binnen te smokkelen.

Israel is in de eerste plaats verantwoordelijk voor de veiligheid van haar eigen burgers, maar zou volgens velen een ander beleid moeten voeren om de kansen op vrede te vergroten. Hamas is echter verre van bereid om het bestaansrecht van Israel te erkennen, waarmee een echte vrede niet tot de mogelijkheden lijkt te behoren zolang Hamas het in de Gazastrook voor het zeggen heeft.

 

Wouter Brassé, januari 2013 (met dank aan Ratna)

 

One Response to Gazastrook Geweldsescalatie 2012

  1. Pingback: In de bus van de Israëlisch-Palestijnse Apartheid | ThePostOnline