Het begon met een artikel vol afgekloven cliches over het Joodse volk en Israel in Trouw. De schrijfster had in Israel een gezonde baby gebaard en dat klopte natuurlijk niet; daar zat wat achter. In een stuk vol cliches, insinuaties en vage klachten zette ze Israel als een land neer dat, gebukt onder trauma’s, van kinderen krijgen een door de staat aangestuurde militaire operatie heeft gemaakt waarbij niks mis mag gaan en waarbij gewone moeders niks in te brengen hebben. De staat zou veel en gezonde kinderen eisen. Beelden van eugenetica kwamen boven. Brrr, wat een eng land en volkje. Dit schoot een aantal Israeli’s en sympathisanten van Israel in het verkeerde keelgat. Men stuurde stukken in, stelde vragen aan de krant en de auteur, maar die gaven geen krimp. Zeker, kranten zijn vrij en ook controversiele dingen moeten gezegd kunnen worden. Maar dit stuk stond niet op de opiniepagina als column maar onder ‘jodendom’ in “De Verdieping” en bevatte zowel feitelijke onjuistheden als gemene insinuaties.
Hierop volgde verschillende tegenstukken, die echter niet in Trouw werden geplaatst en een artikel van Missing Peace, dat door Honest Reporting werd overgenomen. Vervolgens wijdde de Jerusalem Post er een artikel aan, en dat leidde weer tot een bericht in het Katholiek Nieuwsblad.
Ik ben benieuwd of Trouw nog gaat reageren. Mogelijk verschijnt er alleen een brief van de hoofdredacteur waarin hij zich verdedigt en indirect ingaat op de kritiek, zonder een van de critici zelf aan het woord te laten. Zo deed men dat ook naar aanleiding van de kritiek in 2010 op een artikel dat beweerde dat er geen Joods volk is omdat er geen genetische verwantschap zou zijn. Overigens stond er een paar dagen geleden alweer een negatief artikel over Israel in Trouw, van Dries van Agt.
Men lijkt in toenemende mate slechts oog te hebben voor één kant van het conflict, en één stem aan het woord te willen laten. Niet mensen zo goed mogelijk informeren lijkt het doel, maar mensen hun mening manipuleren en continu een beeld naar buiten brengen alsof Israel niet deugt, een kunstmatige staat is die het moet hebben van Europese schuldgevoelens over de holocaust. Af en toe wordt een tegenstuk geaccepteerd, vaak niet. Maar waag het als criticus niet het a-woord in de mond te nemen, want dan probeer je de vrije meningsuiting tegen te gaan door op mensen hun schuldgevoelens in te spelen.
Overdreven, al die ophef over een artikel, waarin een vrouw haar eigen ervaringen meedeelt? Het ergste vind ik zelf dat Trouw geen tegengeluid toelaat en niet op vragen en kritiek ingaat. Daarmee roepen ze dergelijke acties over zich af, en zoeken critici andere wegen om hun visie over het voetlicht te brengen.
Ratna
————
Jerusalem Post 17-1-2012: Anti-semitic stereotypes in Dutch paper spark anger
Katholiek Nieuwsblad 17-1-2012: Jerusalem Post kapittelt Trouw als anti-joods