feb 062014
 

ScarlettJohansson-Oxfam= IMO Blog =  

Is Oxfam beter voor de vrede dan SodaStream? Scarlett Johansson vindt dat de samenwerking tussen Israeli’s en Palestijnen in de Sodastream fabriek bij Maaleh Adumim begrip en daarmee ook vrede bevordert, terwijl Oxfam het onacceptabel vindt om een fabriek over de Groene Lijn te steunen. Oxfam steunt de BDS beweging voor een boycot van Israel niet formeel (ze heeft de officiële boycot oproep uit 2005 niet ondertekend), maar in de praktijk wordt veel energie gestoken in het zwart maken van Israel in het algemeen en het promoten van boycots in het bijzonder. Daarbij gaat het meestal om bedrijven die banden hebben met de bezetting, maar dat is rekbaar te interpreteren. De BDS beweging ijvert voor een totale boycot en wordt gesteund door veel organisaties die geld krijgen van Oxfam en co. Ook het mede door Oxfam opgezette United Civilians for Peace ijvert voor sancties en boycots van Israel.

Twee voorbeelden van organisaties die geld krijgen van Oxfam:

Coalition of Women for Peace

Met samen 788.000 euro in 2013 zijn de Nederlandse Oxfam-Novib en ICCO hoofdsponsors van de radikale organisatie ‘Coalition of Women for Peace’. Uit de doelstelling:

The Coalition of Women for Peace is a feminist organization against the occupation of Palestine and for a just peace. Founded in November 2000, after the outbreak of the Second Intifada, CWP today is a leading voice in the Israeli peace movement, bringing together women from a wide variety of identities and groups. CWP is committed to ending the occupation and creating a more just society, while enhancing women’s inclusion and participation in the public discourse.

Bij de oprichting werd het principe van ’twee staten voor twee volken’ als uitgangspunt vastgelegd, maar in haar activiteiten en publicaties is daar weinig meer van terug te vinden. Zo werd in 2009 (het laatste jaarverslag op haar website) een mars voor het ‘recht op terugkeer’ gehouden, dat haaks staat op de tweestatenoplossing. Op de website moet je lang zoeken naar de woorden ’twee staten’, ‘Israel’ en ‘verzoening’.

CWP steunt de BDS beweging en doet hier zelf aan mee door uit te zoeken welke bedrijven voor boycotacties in aanmerking komen. CWP noemt de afscheidingsbarriere een ‘Apartheid Wall’ en nam ook deel aan de ‘Israeli Apartheid Week’. Men steunt verder de ‘Free Gaza Movement’ waarin diverse radikale en met terroristische organisaties sympathiserende mensen actief zijn, en zei in reactie op de entering van de Mavi Marmara dat ze stands in solidarity with the people of Palestine and with heroic members of the Gaza Freedom Flotilla.”

PCHR

Ook steunt Oxfam het Palestinian Centre for Human Rights, dat terroristische groeperingen als Hamas verzetsgroepen noemt en honderden gedode strijders tijdens de Gaza oorlog (Cast Lead) als burgers aanmerkte:

PCHR alleged that during the Gaza War “1,167 non-combatants (82.2%) and 252 resistance activists (17.8%)” were killed. The non-combatant figure is not credible and includes a large number of Hamas fighters. Hamas Interior Minister Fathi Hamad acknowledged that 600-700 Hamas members were killed in the Gaza fighting.

Nizar Rayan, a senior Hamas military commander, and members of his family were killed in an IDF airstrike on January 1, 2009 during the offensive. Despite Rayan’s status and the weapons stockpile located at his home, PCHR classified Rayan as a “civilian,” called his death a “heinous crime” and demanded that its “perpetrators and their military and political leaders must be prosecuted.”

Hoe serieus kun je een organisatie nemen die zo overduidelijk alleen voor Palestijnse mensenrechten opkomt en de boel bedondert?

Oxfam

Oxfam heeft de EU en verschillende EU lidstaten opgeroepen om Israel te straffen vanwege de bouw in de nederzettingen en de blokkade van de Gazastrook. Oxfams directeur Jeremy Hobbs heeft gezegd dat ‘The people of Gaza are living in the world’s largest prison but have fewer rights than convicts’… (Press release: European Foreign Ministers should tell Israel’s Livni: ‘Open Gaza’s borders’, January 21, 2009)

Oxfam-Novib, de Nederlandse tak van Oxfam International, is zoals bekend ook een actief onderdeel van de anti-Israellobby.

In 2009, Oxfam Novib sponsored Electronic Intifada Executive Director Ali Abunimah’s participation in an event organized by the Nederlands Palestina Komitee (the Palestine Committee of the Netherlands). In his presentation, Abunimah repeatedly advanced allegations of “ethnical cleaning” and “colonization,” employed terms such as “apartheid,” and advocated BDS.

Abunimah is zoals bekend fel tegen een tweestatenoplossing en noemt zionisme een vorm van racisme. Hij is tegen iedere vorm van verzoening, samenwerking of een compromis met Israel, een land dat volgens hem nooit gesticht had mogen worden en geen bestaansrecht heeft. Hij heeft in een tweet geschreven dat “supporting zionism is not atonement for the holocaust, but its continuation in spirit”.

NGO Monitor meldt verder dat “Trainers from Oxfam Novib conducted workshops as part of the 2008 “Arab Advocacy Project.” One of the results of the project was the documentary, “the Effect of the Apartheid Wall on Essential Services in Palestine,” which was later screened in Jordan and the Palestinian Authority.

Oxfam Novib speelt ook een actieve rol in de recente terugtrekkingen van Nederlandse bedrijven uit Israel. Via het samenwerkingsverband United Civilians for Peace wordt al zo’n 10 jaar actief tegen Israel gelobbied, met geld van de overheid en donateurs.

Het Belgische Oxfam doet daar bepaald niet voor onder:

In 2003, Oxfam-Belgium produced a poster of an “Israeli orange” dripping with blood to promote anti-Israel boycotts. The caption read: “Israeli fruits have a bitter taste…reject the occupation of Palestine, don’t buy Israeli fruits and vegetables.” Following protest initiated by NGO Monitor over the antisemitic “blood libel” overtones, Oxfam withdrew the campaign.

De lijst met anti-Israel uitspraken en acties is nog veel langer, maar dit lijkt me duidelijk genoeg. Nogmaals de vraag: waarom is Oxfam zo anti-Israel? Wat heeft dit met armoedebestrijding te maken? Zeker, er is armoede in Israel, schrijnende armoede, terwijl de economie groeit en een kleine groep mensen daar sterk van profiteert. Maar daar heb ik ze nog nooit over gehoord. Het gaat ze ook niet om de lonen die op de Westbank aan Palestijnen worden betaald, door Israel of de PA. Nee, het gaat ze om het conflict, waarin men politiek een radikaal en controversieel standpunt inneemt. Men steunt de Palestijnse eisen en aspiraties kritiekloos, men roept op tot sancties tegen Israel, men steunt zelfs de vervolging van Israeli’s die volgens Palestijnse organisaties bij mensenrechtenschendingen betrokken zijn. Men kiest, kortom, eenduidig en ondubbelzinnig partij voor de Palestijnen in een lang en gecompliceerd conflict.

Noord-Zuid sjabloon

Men ziet het Israelisch-Palestijns conflict als een Noord-Zuid conflict waarin een Westerse, rijke en koloniale macht een arm en inheems volk onderdrukt. Het is een frame dat nauwelijks op dit conflict past, maar het maakt het wel lekker simpel en overzichtelijk. Het verlost je ook van de lastige taak om steeds uit te zoeken hoe het nu zit als je tegenstrijdige claims en beweringen tegenkomt, en uit te zoeken welke bronnen en organisaties betrouwbaar zijn. Dat de Joden ook inheems zijn in het Midden-Oosten en met name Israel, en bovendien geen ander thuisland hebben, wordt voor het gemak vergeten. Of erger, men gaat mee in de claims van Palestijnse zijde waarin de historische en religieuze band van de Joden met het land en de regio wordt ontkend. Het Westerse gehalte van Israel wordt vaak overdreven, evenals de steun die zij van het Westen zou krijgen. Israel is grotendeels op eigen kracht gesticht, en Westerse landen stonden daar ambivalent tegenover en hebben het zionistische streven zeker niet kritiekloos gesteund. Truman vond de zionisten lastpakken en de Britten steunden aanvankelijk de stichting van een Joods Nationaal Thuis maar werkten het later actief tegen.

Het is aan slim manoeuvreren van de zionisten, gecombineerd met een enorme motivatie, de extreme en totaal afwijzende houding van de Arabieren, Arabische militaire onmacht en een portie geluk te danken dat Israel er toen is gekomen. Velen zullen in dit rijtje de Holocaust missen; dat heb ik bewust gedaan omdat er evenzeer redenen zijn waarom dit de stichting van Israel belemmerde dan dat het dit bevorderde, dit nog even los van de cynische ondertoon die dit heeft, en die veel door antizionisten is uitgebuit. Zo suggereerde Anton van Hooff in een valse column in 2012 dat de Holocaust door de zionisten als een ‘uniek offer’ voor de stichting van Israel werd misbruikt.

Het wordt tijd dat Oxfam, samen met al die andere mensenrechten-, vredes- en wat al niet organisaties, realistisch naar Israel en de Palestijnen gaat kijken. Dat Israel sterker is betekent niet dat zij ongelijk heeft; dat de Palestijnen soms onrecht wordt aangedaan en meer te lijden hebben onder het huidige conflict betekent niet dat zij geen verantwoordelijkheid hebben. Dat Israeli’s meer Palestijnen doden dan Palestijnen Israeli’s, betekent niet dat Israel slechtere intenties heeft. En dat de bezetting en met name de nederzettingen contraproductief zijn en het conflict verder bemoeilijken, betekent niet dat het opgelost zou zijn wanneer Israel de Westoever zou ontruimen en aan de Palestijnen zou overdragen.

Het zijn dergelijke misvattingen die ertoe leiden dat steeds meer, met name links ingestelde mensen en organisaties partij kiezen voor de Palestijnen. Daarmee dragen ze niet bij aan een oplossing van het conflict maar bevestigen vooroordelen en vijandbeelden. Daarmee wijken ze vaak ook af van hun doelstelling om armoede te bestrijden, onrecht aan de kaak te stellen, een rechtvaardiger wereld te creëren, vrede bevorderen, rechten van werknemers te waarborgen, etc. etc. Deze doelen zijn veelomvattend en daardoor moeilijk realiseerbaar; Israel isoleren en aanpakken is dan een meer behapbaar doel. Waarom dit en niet een ander behapbaar en ook nastrevenswaardig doel is gekozen, heeft alles te maken met het overwicht van de islamitische en niet-gelieerde landen (die vaak samenwerken) in de VN en de decennialange anti-Israel hetze aldaar. Wanneer zelfs waterbedrijven en het Ministerie van Buitenlandse Zaken met droge ogen naar een rapport van de VN Mensenrechtenraad verwijzen voor wat betreft de situatie op de Westoever, is het misschien niet verwonderlijk dat veel maatschappelijke organisaties klakkeloos de Palestijnse propaganda napraten.

Ratna Pelle

Share