okt 102013
 

vlaggen-EU-Israel= IMO Blog =        

Ook Trouw zag in het bezoek van Shimon Peres aan Nederland aanleiding om weer eens een eenzijdig stuk vol met halve waarheden en bekende mythes over het conflict te publiceren. Ik heb nog geen tegenstuk mogen zien, maar waarom zou je mensen ook in verwarring brengen met nuances en feiten? René Grotenhuis van United Civilians for Palestine somt Israels wandaden nog maar eens op in ‘een boodschap aan president Peres’, maar in feite gewoon aan de Nederlandse Trouw lezers, die dit al in 1000 variaties hebben mogen vernemen in eerdere opiniestukken in Trouw. Als iets werkt moet je natuurlijk vooral het recept niet veranderen. Dus krijgen de lezers nogmaals te horen dat Israel maar blijft bouwen in de nederzettingen (ontkent niemand en verder geen nieuws lijkt me), hij hekelt vervolgens het afbreken (‘platwalsen’) van Palestijnse huizen, zonder aan te geven waar, wanneer en om welke reden dit gebeurde, dus als lezer weet je nog niks, en het kolonistengeweld tegen Palestijnen (zonder waar, wanneer en context te geven, zodat je ook dit niet kunt beoordelen en slechts kunt denken ‘die rotkolonisten toch, kunnen ze wel tegen die arme Palestijnen’).

De lezers van dit blog kennen de andere kant natuurlijk wel, dus die hoef ik hier eigenlijk niet te herhalen (er is op de Westoever geweld van beide kanten, en de Palestijnen bouwen ook veel zonder vergunning, soms expres in gebied waar het niet mag, en kolonisten klagen op hun beurt dat Israel strenger tegen hun illegale bouwsels optreedt dan tegen de Palestijnse; er zijn legio voorbeelden van huizen die men laat staan, van illegale praktijken zoals diefstal van vee door Bedoeïenen en het wegpesten van Joden uit plaatsen in de Negev en Galilea die steeds meer worden gedomineerd door Bedoeïenen en andere Arabieren. Of ze allemaal terecht zijn weet ik niet, maar het is wel een andere kant van het verhaal en het laat zien hoe complex de zaak ligt).

Grotenhuis tovert vervolgens nog wat cijfers uit zijn hoge hoed (bronnen? Context?) om vervolgens met het alom bekende verwijt te komen dat de EU te weinig doet voor de Palestijnen en alles maar passief aanziet. Dat is natuurlijk grote onzin, de EU doet niet anders dan Israel veroordelen en de nederzettingen hekelen, en betaalt vele miljoenen aan de UNRWA en aan allerhande Palestijnse en pro-Palestijnse organisaties. Sommige van die organisaties zijn openlijk tegen de twee statenoplossing waar Grotenhuis zegt voorstander van te zijn, en bepleiten bijvoorbeeld het recht op terugkeer van miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen uit 1948, iets dat onverenigbaar is met de idee van twee staten voor twee volken.

De EU heeft ook de richtlijnen die men al had over handel en samenwerking met bedrijven en organisaties over de groene lijn, verder aangescherpt. Men heeft de opwaardering van de Palestijnse vertegenwoordiging bij de VN gesteund, en steunt de Palestijnen voortdurend op diplomatiek niveau. Een aantal EU landen hebben de status van de Palestijnse vertegenwoordiging in eigen land verhoogd naar die van andere landen. De lijst is ongetwijfeld nog veel langer, maar ik kan even niet op meer voorbeelden komen. Natuurlijk is het voor Rupsje Grotenhuis niet genoeg: de EU moet nog harder tegen Israel tekeer gaan, en nog duidelijker partij kiezen voor de Palestijnen. Zodat het laatste restje goodwill dat de EU in Israel nog heeft verdwijnt, en zodat ook veel linkse Israeli’s, die tegen de bezetting en nederzettingen zijn, de EU met haar opgeheven vingertje en selectieve verontwaardiging de rug zullen toekeren. Dat zal de vrede ongetwijfeld een enorme boost geven.

Grotenhuis bepleit een boycot van alle producten en diensten die op een of andere manier ook betrokken zijn bij, (gedeeltelijk) afkomstig uit, samenwerken met, nu komt het, het allerergste wat de 20e eeuw heeft voortgebracht: de bezetting. Hij prijst Royal Haskoning dat afzag van de bouw van een waterzuiveringsinstallatie voor de zwaar vervuilde Kidron beek. Deze vervuiling brengt de gezondheid en de landbouw van honderdduizenden mensen in gevaar, vooral Palestijnen, maar omdat ook kolonisten zouden profiteren van dit project, riep de PLO bij monde van Hanan Ashrawi op om het project te staken. Liever beide ziek van vervuiling dan beide een betere toekomst, zal ze hebben gedacht. En Timmermans besloot: als de PLO (en dus de PA) er niet meer achterstaan, dan moet Nederland er niet aan meewerken, want dan dienen we Israels belangen en daar zijn we niet voor. Onder druk van de regering is Royal Haskoning eruit gestapt en lijden mensen, natuur en historische monumenten onder de sterk vervuilde beek. René Grotenhuis, Jaap Hamburger, Dries van Agt en anderen hebben dit resultaat in de media uitgebreid bejubeld en zijn zichtbaar ingenomen met dit ‘succes’. Dat lokale Palestijnen er aanvankelijk bij betrokken waren, doet niet ter zake. Deze mensen zijn niet pro-Palestijns, maar anti-Israel. Grotenhuis besluit zijn anti-Israel klaagzang met:

In 1993 waren de verwachtingen hooggespannen. De balans van twintig jaar Oslo: veel gebroken beloftes. De EU en de lidstaten moeten hun verplichtingen onder het internationaal recht nu naleven. En bovenal geldt dat voor Israël, juist in het belang van zijn eigen toekomst, die staat of valt met duurzame vrede in de regio. Dat moet de boodschap aan president Peres zijn.

De verwachtingen waren inderdaad hooggespannen in 1993, ook in Israel zelf, waar men dacht dat vrede binnen handbereik was. Het liep allemaal anders. Het wederzijdse wantrouwen bleef groot, vooral de Palestijnen kwamen talloze beloftes niet na (later gold dat ook voor Israel waar inmiddels het vertrouwen in de Oslo Akkoorden flink was afgebrokkeld), er was een ongekende terreurgolf kort na de moord op Rabin en in de aanloop naar de verkiezingen in Israel, die vervolgens verrassend (of niet echt heel verrassend?) door Netanyahu werden gewonnen. Later bleek dat Arafat het geweld en terrorisme nooit had afgezworen, en tijdens de tweede intifada steunde hij het openlijk. Uiteraard zijn dergelijke aanslagen tegen het internationale recht, en Israel heeft de EU stukken overhandigd die men in het kantoor van Arafat had gevonden, waaruit zijn steun, ook financieel, bleek. Ook de oproepen tot geweld in Palestijnse (ook door de PA gecontroleerde) media druisen in tegen het internationaal recht, alsook tegen de Oslo Akkoorden. De EU zou zeker meer kunnen doen om de vrede te bevorderen, door zich ook eens wat kritischer naar de Palestijnen op te stellen. Opdat duurzame vrede, in het belang van zowel Israel als de Palestijnen, een kans krijgt.

Ratna Pelle

 

Share