Nieuwsbrief – Oktober 2016
De belangrijkste nieuwsitems die tijdens de maand oktober
werden geplaatst op de facebookgroep Israël en de media:
Oud president en oud premier Shimon Peres overleden
Op woensdag 28 september overleed op 93-jarige leeftijd de voormalige Israëlische president en premier Shimon Peres. Peres stond mede aan de wieg van Israël en speelde als militair en politicus een belangrijke rol in het tot stand komen van de Joodse staat. Voor de uitvaartplechtigheid waren ook tientallen wereldleiders naar Jeruzalem gereisd. Onder hen de Amerikaanse president Barack Obama, de vroegere president Bill Clinton, de Franse president Hollande, de Duitse president Gauck en minister-president Rutte. Met uitzondering van de voorzitter van de Palestijnse Autoriteit, Abbas, lieten de Arabische leiders het afweten. Er was uiteraard veel media aandacht voor het overlijden van Shimon Peres. In de Volkskrant werd een artikel gepubliceerd met daarin vooral aandacht voor het positieve beeld, wat door westerse en Israëlische politici van Peres werd geschetst. Iemand die zich als geen ander inzette voor de vrede en geliefd was bij alle mensen. Trouw kopte met de door Bill Clinton gesproken woorden ‘Shimon Peres was een wijze kampioen’.
De Volkskrant publiceerde ook een opinieartikel van Dirk-Jan van Baar, waarin de nadruk werd gelegd op een andere kant van Peres die voor Israëli’s meer herkenbaar is dan voor buitenstaanders. In de jaren vijftig zou Peres aan de wieg van het atoomprogramma, dat Israël een kernbom bezorgde, hebben gestaan. In de jaren zeventig liet de Arbeidspartij van Peres ‘kolonisten begaan bij de bouw van nederzettingen in de in 1967 op de Arabieren veroverde gebieden’. Peres zou maar weinig verschillen met ‘de haviken die alle grote Israëlische leiders van het eerste uur waren en die de huidige premier Netanyahu nog steeds is’. In dat verband ook de opmerking van Van Baar ‘dat het veel gemaakte onderscheid tussen het Israëlische vredeskamp en Likoed’ vals zou zijn. De strekking is dat elke Israëlische leider, gelet op de kwetsbare positie van het land tussen de Arabische staten, het veiligheidsbelang voorop moet stellen.
De NOS zond een reportage uit waarin de schijnwerper werd gericht op hoe men zich Peres herinnert in de Palestijnse gebieden en Libanon. Daar ziet men Peres vooral als betrokken bij de bouw van Joodse nederzettingen op de Westbank, en in Libanon zelfs als de premier die dood en verwoesting bracht. Sander van Hoorn meldde dat Peres in april 1996 opdracht had gegeven tot een aanval in Qana, waarbij meer dan 100 mensen om het leven kwamen in een VN-post. Monique van Hoogstraten vertelde in haar deel van de reportage dat ‘naast de – wereldwijde – lof die Peres kreeg, hij in Israël ter rechterzijde wordt gezien als een verrader en door de Palestijnen als een oorlogsmisdadiger’. In de reportage ontbreekt de context van de aanval: een campagne om de beschietingen van Hezbollah op Israël te stoppen, waarbij Hezbollah expres zou hebben geopereerd van vlakbij de VN-post.
NRC publicaties, vervolg
In de vorige nieuwsbrief was er al aandacht voor een reeks van eenzijdige en suggestieve artikelen in de NRC met betrekking tot Israël die zich in de afgelopen maanden heeft opgestapeld. Die rij heeft inmiddels op Israël-Palestina.Info de kritische bespreking gekregen die het verdiende. De column van Carolien Roelands die op 9 oktober in de NRC verscheen, sluit naadloos op deze rij aan.
Een column ventileert doorgaans de mening van de auteur, in dit geval die van Roelands. Zij liet echter wel heel ter zake doende informatie achterwege, zoals bijvoorbeeld de reden waarom Israël noodzakelijkerwijs moet bepalen hoeveel en welke bouwmaterialen kunnen worden toegelaten tot Gaza, en wie er in de eerste plaats verantwoordelijk gehouden moet worden voor de situatie in Gaza.
Op 12 oktober verscheen in de NRC een artikel van Derk Walters met als titel: ‘Het zal je loco-burgemeester maar zijn. Of wacht: dat ís hij’, en als ondertitel ‘Een Joodse bestuurder van Jeruzalem vindt de 320.000 Palestijnse inwoners van de stad een stel beesten’. In werkelijkheid had Turgeman gesproken over ‘dierlijk gedrag’ van sommige Palestijnen, kort nadat bij een aanslag twee Israëli’s omkwamen en zes anderen gewond raakten. Daarbij refereert de subtitel aan de afkomst van Turgeman die er zakelijk bekeken niet toe doet. Ernstig is dat in het artikel werd gesuggereerd dat de woorden van Turgeman de positie en het beleid van de gemeente weergeven, en de afkeurende reactie van burgemeester Nir Barkat is weggelaten. Aan de dodelijke aanslag die de aanleiding vormde voor Turgeman’s harde woorden, werd maar een halve zin besteed. De NRC heeft op 24 oktober een korte en onvolledige correctie geplaatst, met de tekst dat “in het artikel de reactie van Nir Barkat ontbrak. Barkat distantieerde zich van de uitlating van Turgeman, die de Palestijnse inwoners van de stad dierlijk gedrag had verweten. Barkat zei dat dat ‘geen gemeentebeleid vertegenwoordigt’ “. Barkat had echter ook gezegd dat de gemeente alle inwoners zou blijven dienen, zonder onderscheid, en dat alleen wie het pad van terreur op ging streng zou worden aangepakt.
Naar aanleiding van de resolutie van UNESCO over de Tempelberg (zie elders) verscheen in de NRC ook een interview van Walters met de Israëlische analist Ofer Zalzberg met daarboven de titel: ‘Israël overdrijft de ernst van het probleem’. Zoals al uit die titel blijkt, lag in dit interview de nadruk erop dat Israël overdreef in haar verontwaardiging en dat de Joodse band met de Tempelberg (die in de resolutie alleen met de Arabische naam werd aangeduid) indirect niet zou worden ontkend. Kortom, er werd weinig begrip getoond voor Israel terechte verontwaardiging over deze absurde resolutie, die de UNESCO directeur zelf overigens ook in felle bewoordingen afkeurde.
Op de website OpinieZ werd een open brief van Ratna Pelle aan de ombudsman van de NRC gepubliceerd. Hierin wordt de eenzijdige focus op Israëls fouten gehekeld, en gewezen op het loslaten van journalistieke basisprincipes als hoor en wederhoor, checken van feiten bij verschillende bronnen en het geven van alle relevante informatie, waardoor de lezer van de NRC zich geen goed beeld kan vormen. De ombudsman ging in zijn rubriek vervolgens deels op deze kritiek in.
Tot slot berichtte de NRC over de woede die een reisje naar Israël van o.a. SGP fractievoorzitter Kees van der Staaij opriep bij de PLO. Die schreef een boze brief aan Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib omdat de groep van Van der Staaij ook plaatsen in de nederzettingen bezocht. NRC zag hier weer kans de macht van de ‘Israëllobby’ te benadrukken, door ook een reis van het CIDI te vermelden die tegelijkertijd plaatsvond. Die bezocht geen nederzettingen maar omdat er een groep VVD’ers aan deelnam vermeldde men dat ‘Nederlandse politici af en aan vliegen op luchthaven Ben-Gurion van Tel Aviv’. Ook schreef men dat Israel de Grot van de Patriarchen voor moslims had gesloten vanwege het Loofhuttenfeest, zonder te vermelden dat er een strikte regeling bestaat met toegangsbeperkingen voor beide religies. Zie ook deze bespreking van dit artikel.
Waarom die obsessie van goedbedoelende mensen vaak alleen tegen Israël?
Of het nu komt door naïviteit of eenzijdige bevlogenheid, ‘goedbedoelende mensen’ richten zich in hun missies vaak alleen tegen Israël. In Knack Nieuws op 4 oktober aandacht voor dit merkwaardige fenomeen. In het artikel wordt ook gemeld dat de enige uitweg uit het Israëlisch-Palestijns conflict open zal komen te liggen wanneer de Palestijnen eindelijk de opbouw van hun staatsinstellingen (rechttspraak, economie, scholen, wetgeving) gaan verkiezen boven het verlangen om Israël te vernietigen. Ook heeft men nog een hele bruikbare tip voor Europa: De Europeanen zouden de Palestijnen moeten blijven steunen bij het opbouwen van hun staat, maar wel nadrukkelijker eisen dat zij een eind maken aan de irrationele haatcampagne tegen Israël en aan hun droom om dat land te vernietigen. Overigens, in het jaar 2012 bijvoorbeeld kreeg geen volk ter wereld meer hulp per hoofd van de bevolking dan de Palestijnen.
Aangifte tegen minister Asscher wegens AOW betalingen aan ‘kolonisten’
In o.a. Trouw het bericht dat advocate Liesbeth Zegveld eind september aangifte heeft gedaan tegen minister Asscher van Sociale Zaken. Volgens haar zou Asscher in strijd met de wet hebben gehandeld door ‘doelbewust een te hoge AOW laten uitkeren aan Nederlandse kolonisten in Israël’.
De NOS meldde op 29 september dat advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, waar Zegveld voor werkt, aangifte deed tegen minister Asscher omdat hij ‘een mogelijk ambtsmisdrijf’, zou hebben gepleegd. Uri van As van de website OpinieZ heeft deze zaak nader bestudeerd en er een vierluik over geschreven, met daarin o.a. zijn bevindingen en visie op de zaak. De minister had, net zoals zijn politieke voorgangers, besloten om een handvol Joodse Nederlandse bejaarden in Israël, waaronder enkele overlevenden van de nazivernietigingskampen, niet te korten op hun AOW-uitkering. Een aantal ambtenaren van de SVB (Sociale Verzekerings Bank), die de uitkeringen van Nederlanders in het buitenland regelt, stelden echter vast dat ons land in de Westbank geen Israëlische soevereiniteit erkent. De AOW-gerechtigde Nederlandse Joden die daar wonen, zouden daarom moeten worden gekort. Alle AOW-gerechtigden in het buitenland worden getoetst aan de Wet beperking export uitkeringen BEU. Deze wet verlangt van SVB-ambtenaren echter geen zelfstandig beleid op het terrein van de Nederlandse buitenlandpolitiek. Daarom besloot minister Asscher in overleg met zijn juristen, premier Rutte en de minister van Buitenlandse Zaken om dit kortingsbesluit van de SVB te negeren en die paar Joodse AOW’ers in Israël niet te korten. Advocatenkantoor Prakken d’Oliveira is opvallend selectief is in de keuze van hun clientèle en ondersteunt veelvuldig linkse en extreemlinkse ‘activisten’, van Rode Khmerleden tot dierenbevrijders. Slachtoffers van islamitische terreur, extreem links geweld of antisemitisme treft men niet aan onder haar clientèle. Advocaten Zegveld en Pestman deden de aangifte middels een schrijven aan de Tweede Kamervoorzitter, daar alleen de Tweede Kamer een onderzoek kan instellen naar het handelen van de minister. Ze beweren te schrijven op verzoek van de heer F.L. van Vliet, de heer S. van Houcke, mw. M.H.A. Remmers en de stichting Article 1 Collective, allen uit een netwerk van militante anti-Israël activisten die onderlink sterk verweven zijn.
In de NRC werd op 14 oktober n.a.v. deze zaak ook gepubliceerd met de veelzeggende titel ‘In de Westelijke Sahara worden mensen wel op hun AOW–uitkering gekort’. Uit ‘Beantwoording van vragen toepassing wet BEU‘ blijkt echter dat er noch in de Westelijke Sahara noch in Cyprus (beide gebieden waarvan Nederland het bestuur niet erkent) oorlogsgetroffenen met een V&O uitkering wonen.
Resolutie UNESCO inzake Tempelberg
De Organisatie der Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, UNESCO heeft donderdag 13 oktober een resolutie over de Tempelberg aangenomen. Daarin wordt de plek alleen bij de Arabische naam, Haram al-Sharif genoemd en Israël omschreven als bezetter. In de resolutie wordt Israël verweten verantwoordelijk te zijn voor het escalerende geweld bij de heilige plek en de resolutie roept de “bezetter” Israël op zijn ‘illegale activiteiten’ aldaar te stoppen. Deze resolutie, afkomstig van de PA in samenwerking met Egypte, Algerije, Marokko, Libanon, Oman, Qatar en Sudan, en gesteund door alle islamitische landen, is zeer eenzijdig en Israël-vijandig opgesteld. Gelukkig stemde Nederland ertegen, samen met o.a. de VS, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. De resolutie negeert de band van het jodendom met de Tempelberg en laat twijfels rijzen over de band van de Joodse religie en de Westelijke Muur, die ook uitsluitend met de Arabische naam werd aangeduid. De Israëlische minister van Onderwijs Naftali Bennett besloot eerder die dag tot opschorting van alle relaties met de UNESCO. Volgens Israël negeert UNESCO door deze resolutie duizenden jaren van Joodse banden met Jeruzalem en draagt zo bovendien bij aan ‘islamistische terreur’. In OpinieZ merkt Ernst Lissauer o.a. op dat UNESCO ‘een politieke en gèèn feitelijke realiteit propageert’. Op de Dagelijkse Standaard verscheen op 14 oktober een artikel door Paul van der Bas, waarin hij stelt dat UNESCO door het aannemen van deze resolutie de Joodse identiteit van Jeruzalem wil ondermijnen. Deze resolutie heeft het vertrouwen van Israël in de VN en de internationale gemeenschap als faire bemiddelaar verder doen dalen.