= IMO Blog =
Opiniesite Joop.nl, waar mijn laatste twee blogs over gingen, heeft een nieuw dieptepunt bereikt. Naast Peter Edel (die in het boek ‘In de schaduw van de ster’ en in Kleintje Muurkrant de idiootste antisemitische complottheorieën ventileerde) heeft men een tweede antisemiet als columnist aangenomen. Ik kwalificeer onderstaande althans als antisemitisch:
Appa sprak van een ‘moderne holocaust’ in Gaza en van ‘zionistische honden die zijn facebookpagina offline hadden gegooid’. Nederlandse politieke leiders zijn ‘ratten, verraders van het volk’ en ‘hypocriete zwijnen’ die ‘zwijgen over de genocide in Gaza en niet de ballen hebben om tegen de zionisten in te gaan’. Nederland wordt sowieso compleet overheerst door de oppermachtige zionistische lobby, en alleen door meer eenheid te creëren kan die op de knieën worden gedwongen. ‘Antisemitisme is de grootste troefkaart van deze smerige achterbakse laffe en hypocriete zionistische lobby met het CIDI voorop. Esther Stinkvoet, je bent een smerig mens, een akelige heks, een harteloze heks die alles op alles zet om mensen tegen elkaar uit te spelen en antisemitisme te misbruiken. De oprechte Joden kotsen je uit.’ ‘Zionisten, jullie gaan deze strijd verliezen’, ‘de grootste vijand van vrede is het hebberige kapitalistische bloeddorstige regime van het zionisme’. ‘Wij zijn het verzet zoals Hamas het verzet is. Hamas is geen terroristische organisatie, Hamas strijdt voor haar volk en zolang zionisten de Palestijnen uitmoorden hebben de Palestijnen de helden en vrijheidsstrijders van Hamas nodig. Fuck de zionisten, fuck de Talmoed, free your mind, free Palestina!’.
Dit zei hij op een Gaza demonstratie in 2014, en zelf zei hij daar later over dat hij toen een beetje boos was en zijn woorden daarom niet zo zorgvuldig had gekozen. Ook zei hij dat ‘wie goed naar mij luistert hoort dat ik niet op conflict uit ben’. Je meent het. Als alle zionisten en alle mensen die vinden dat Israel bestaansrecht heeft, en alle mensen die kritiek hebben op de islam, weg zijn uit dit land, dan kunnen we bruggen gaan bouwen met de mensen die er net zo over denken als ik, dat is wat hij bedoelt.
Het was uiteraard niet de enige keer dat hij zich nogal ‘ongenuanceerd’ uitliet over joden zionisten. De dag voor de Dodenherdenking twitterde hij o.a.: “Mein Kampf je leest 6 pagina’s en je hebt meteen zin om Joden te vergassen”, “Ik ontken de holocaust” en “De holocaust is een leugen”. Dit was zogenaamd bedoeld om de dubbele maatstaven aan de orde te stellen; de eerste uitspraak was oorspronkelijk van Hans Teeuwen en daarom mag hij het ook. Het verschil tussen een soms nogal grove cabaretier die over iedereen dergelijke ‘grappen’ maakt in de setting van een conference, en een tweet van iemand die bekend staat om zijn haat tegen Israel en steun voor Hamas, is hem ontgaan.
Een jaar na de Gaza oorlog zei Appa op een demonstratie (waarom zou je ook tegen het honderd keer ergere geweld in Syrië demonstreren, en de moord op 5000 Palestijnen door het Syrische regime hekelen?) dat het enige recht van de Palestijnen volgens Israel het recht is “om snel te sterven door de zielloze bombardementen van het terroristische zionistische regime van deze illegale schurkenstaat”. En: “Netanyahu is de grootste oorlogscrimineel van deze tijd”, en noemt hij Israel een “illegaal op het bloed van onschuldige burgers gebouwde staat”.
Wanneer hij op dergelijke nonsens en grove taal wordt aangesproken zegt hij soms dat hij iets te boos en gefrustreerd was en nu wijzer is en zichzelf onder controle heeft. Maar inhoudelijk neemt hij niks terug. Steeds weer ook vergelijkt hij Israel met de nazi’s, en zegt dat Hamas verzet pleegt zoals wij dat in de oorlog tegen de Duitsers deden. Ook beweert hij dat Israel genocide uitvoert tegen de Palestijnen zoals Hitler indertijd deed met de Joden. Ik ben op dergelijke uitspraken eerder al uitgebreid inhoudelijk ingegaan. De vraag is nu vooral wat een medium als Joop bezielt om zo iemand als columnist aan te nemen. Het zijn niet zijn kwaliteiten als schrijver, daarvoor is wat hij schrijft te onbeholpen en inhoudelijk te oppervlakkig en simpel. Hij is een rapper, een schreeuwerd, geen scherpe columnist of zelfs polemist. Het moet dus haast wel om zijn positie gaan, zijn imago als outsider die de stem van de allochtoon vertolkt. Nee, hij is lang niet de eerste allochtone columnist voor Joop. Een snelle blik op de website levert onder andere de volgende namen op: Kno’ledge Cesare, Ferdows Kazemi, Anousha Nzume, Mihai Martoiu Ticu, Karin Amatmoekrim. Ga je naar ‘alle opiniemakers’ dan volgt een lange lijst op alfabetische volgorde van iedereen die weleens voor Joop heeft geschreven of waarvan een stuk is overgenomen. Een aanzienlijk deel van de namen is Arabisch. Dus ook wat dat betreft is hij geen toevoeging.
Het is een trend om schreeuwerds en antizionisten een podium te geven. Dyab Abu Jahjah mocht drie uur lang in Zomergasten los gaan over Israel en wat hem verder allemaal stoort aan onze ‘hypocriete’ maatschappij, waarin de politiek alleen maar doet wat Amerika en Israel willen. Eerder zat hij bij Pauw aan tafel, hij schrijft voor de NRC en het sjieke Belgische De Standaard. Net als Appa bestaat hij het zichzelf een bruggenbouwer te noemen die vrede wil, en net als Appa weigert hij met zionisten te praten en gaat zijn antizionisme geregeld over in antisemitisme. En net als bij Appa neemt menige linkse ruimdenkende intellectueel of opiniemaker zijn visie serieus en vindt die interessant en verfrissend. Er is niks mis mee om ook kennis te nemen van visies die radikaal verschillen van de jouwe, om in een krant of opiniesite die verschillende visies aan bod te laten komen en open de discussie aan te gaan. Zo had de NRC een tijd terug een wisselcolumn waarin o.a. Femke Halsema en Martin Bosma elkaar afwisselden. Dat was een verrassende uitzondering op de regel dat men vooral open staat voor ‘verfrissende’ opvattingen als die van boze allochtonen komen die het westen hypocriet vinden en onze steun aan Israel hekelen.
Joop is zo mogelijk een nog geslotener medium, waar alleen zogenaamde progressieve opiniemakers welkom zijn. Ik zeg zogenaamd omdat ik er weinig progressiefs aan vind om Hamas te steunen, dat in zijn handvest naar de ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’ verwijst, en kinderen leert dat het beste dat je in het leven kunt doen het doden van Joden is. De lijst van boze allochtonen die door de kwaliteitsmedia en de VPRO en VARA een podium wordt geboden is veel langer. Het is soms genoeg om te roepen dat Israelische toeristen in elkaar geslagen moeten worden om verzekerd te zijn van een plek bij Pauw. Laat ik duidelijk zijn: ik vind boze autochtonen over het algemeen geen haar beter dan boze allochtonen. De mensen die schuimbekkend schreeuwden ‘hier moet een piemel in’ zijn even afschrikwekkend als de treitervloggers, en de reaguurders van beide kanten houden elkaar qua grof taalgebruik en racisme/antisemitisme behoorlijk in evenwicht. En hoewel er ook mensen tegen de AZC’s bij Pauw zaten, was dit in het kader van een relevant en politiek hot debat, en niet omdat die mening nou zo verfrissend is.
Het is ondenkbaar dat een PVV’er of rechts-extremist drie uur lang in Zomergasten over zijn favoriete tv-programma’s mag praten. De haattaal van een Appa, Abu Jahjah, Abdulkasim Al Jaberi, Youness Ouaali en hoe ze verder allemaal mogen heten wordt te vaak verharmlost en gepresenteerd als pijnlijk omdat het ons zou confronteren met ons ‘white privilege’ en alle vanzelfsprekendheden die daarbij horen. Het equivalent daarvan ter rechterzijde wordt, althans door zich progressief noemende media en opiniemakers, terecht gezien en benoemd voor wat het is: racistische haattaal. Tegelijkertijd wordt ook die via media als GeenStijl en POW uitgebreid aan bod gelaten. In beide gevallen kunnen er best begrijpelijke frustraties onder zitten, en is het nuttig die te kennen en onze ogen er niet voor te sluiten. Maar door zulke mensen steeds een podium te bieden winnen hun ideeën aan invloed. Dit gaat ten koste van die van verstandige, genuanceerde mensen die verstand hebben van het onderwerp waar ze het over hebben.
Appa als columnist bij Joop is een logisch vervolg op een trend die al jaren bezig is: antisemieten die hun boodschap verpakken als antizionisme, anti-kolonialisme, antiracisme en verzet tegen het verdorven Amerika, worden vaak gezien als waardevolle en verfrissende stemmen. En wanneer ze allochtoon zijn en ze daarbij een lulverhaal ophangen over bruggenbouwen en het spreken van de taal van de straat geldt het ook nog eens als emancipatoir. En zo winnen niet alleen bij POW en Geen Stijl maar ook bij Joop de schreeuwerds het van de ratio en de nuance.
Ratna Pelle