jul 202015
 

= IMO Blog =

Hoe de media extremisten normaliseren

Voor jullie is Hamas een terroristische organisatie, de bevolking van Palestina ziet ze als vrijheidsstrijders tegen een onderdrukker. En ik ook. Het is maar aan welke kant je staat. Bovendien is het een democratisch gekozen partij. Er was zoveel woede op dat moment, over die tweeduizend slachtoffers, kinderen die werden opgeblazen. En dan een verbod om dat woord te gebruiken. Bij mij sloegen de stoppen door, en toen heb ik dat geroepen. Had ik niet moeten doen.’

Aldus Appa, kort na de aanslagen op Charlie Hebdo, tegen Sander Donkers van Vrij Nederland. Hij had dat ‘fuck the talmoed’ van vorig jaar, bij nader inzien toch beter niet kunnen zeggen bekent hij, nadat Donkers hem ernaar vraagt. ‘dat was niet tactvol’, maar hij wilde wel even toelichten wat eraan voorafging. Appa wordt namelijk nooit zomaar boos, dat is altijd de schuld van onredelijke anderen. In dit geval de politie, die kwam vertellen dat hij het woord ‘Hamas’ niet in de mond mocht nemen.

Het was bepaald niet de eerste of enige keer dat bij hem ‘de stoppen doorsloegen’. Dat gebeurde onder andere ook afgelopen mei. Een dag voor de dodenherdenking begon hij een twittercamapgne die tot doel leek te hebben de Joden tot op het bot te beledigen. Hij twitterde o.a.: “Mein Kampf je leest 6 pagina’s en je hebt meteen zin om Joden te vergassen”, “Ik ontken de holocaust” en “De holocaust is een leugen”.

Oog in Oog

Dat was allemaal, zo legde Appa kort daarna uit aan Sven Kockelman van Oog in Oog, om de dubbele maatstaf wat dit betreft aan de kaak te stellen. Hans Teeuwen had dat over Mein Kampf gezegd, en als hij dat mag, dan mag Appa het toch ook? Hij wilde alleen de reacties testen. Dat Hans Teeuwen zulke dingen over iedereen, ook over moslims, gehandicapten en weet ik wie nog meer zegt, dat was hem ontgaan. Dat Hans Teeuwen een cabaretier is, en je wat hij zegt dus niet letterlijk kunt nemen, blijkbaar ook. Hetzelfde geldt voor wat hij tegen Donkers zei over Charlie Hebdo:

‘Voor zover ik weet is het een blad dat altijd uit is op provoceren en beledigen. En dan is er voor mij niks vredigs aan. Maar goed, je moet het zelf weten. Van mij mag je het doen, maar ik vraag me wel af: waarom zou je dat willen? Waarom wil je mensen tot op het bot beledigen, terwijl die mensen in groten getalen aangeven: je kwetst mij, en 1,7 miljard mensen met mij? Waarom? Het enige antwoord dat je krijgt is: het is vrijheid van meningsuiting. Nou, dan mag kritiek daarop ook geen grens hebben. Die grens ligt bij geweld.’

Nee, omdat satire alles belachelijk wil kunnen maken, en niet in heilige huisjes gelooft. Men maakt even grove grappen over Jezus en over Joden, maar die worden niet massaal boos en plegen geen aanslagen. Het doel is niet beledigen, het doel is zaken op de hak nemen, belachelijk maken, in het absurde trekken.

Wanneer Appa, met zijn verleden van anti-Joodse uitspraken, openlijke steun voor Hamas en haat tegen de enige Joodse staat, lelijke dingen over Joden zegt, komt dat ietwat anders binnen dan wanneer Teeuwen weer eens een smakeloze grap maakt. Appa is denk ik slim genoeg om dat verschil te kunnen zien, maar zijn extreme slachtofferdenken ontneemt hem het zicht op de realiteit. Dat bleek tijdens het hele interview in Oog in Oog, het enige media optreden waar hij behoorlijk kritisch aan de tand werd gevoeld.

Israel, sinds 1948

Appa zei in dezelfde uitzending dat Hamas verzet pleegt zoals wij in de oorlog ook deden, en dat er in Gaza sinds 1948 een volk wordt uitgemoord en dat er daarom parallellen zijn met wat Hitler deed. Kockelman ging er uitgebreid tegenin, wees op rapporten van Human Rights Watch, een behoorlijk Israel-kritische organisatie, die echter niet van genocide spreekt. Het Nederlandse verzet, vul ik hier graag zelf even aan,  vuurde geen raketten af op Berlijn en blies geen burgers op in Duitse bussen en treinen en ontkende en bestreed het bestaansrecht van Duitsland ook helemaal niet. Nederland had voor de oorlog geen enkele oorlogszuchtige of agressieve daad jegens Duitsland verricht, en de bezetting was dan ook geen gevolg van een oorlog waarin Duitsland werd bedreigd of aangevallen door haar buurlanden, maar enkel een daad van agressie van een extremistisch regime dat heel Europa wilde veroveren om er een ‘Derde Rijk’ te stichten.

Appa heeft alleen VMBO gehad zo zegt hij zelf, dus misschien dat hij dit alles niet weet, en werkelijk denkt dat je de strijd tegen het bestaansrecht van een legale en democratische staat, de staat ook van het meest vervolgde volk, kunt vergelijken met de strijd van het verzet tegen de bezetting door de nazi’s. Volgens Appa had Israel nooit gesticht mogen worden; hij vindt dus dat de Joden geen recht op zelfbeschikking hebben en voor eeuwig als minderheid zich moeten aanpassen aan de landen waar zij leven. Appa spreekt mensen voortdurend in rauwe taal aan op hun harteloosheid, zielloosheid en dergelijke, maar hoe harteloos is hij tegenover de miljoenen Joden die eindelijk ergens veilig willen zijn en niet overgeleverd zijn aan de goodwill van anderen? Waarom hebben zij geen recht op vrijheid? De Joden in Israel zijn volgens hem echter slechts ‘import Europeanen’ en daarom hebben ze geen rechten.

Appa zei tegen Kockelman dat de Nakba ontkennen hetzelfde is als de Holocaust ontkennen, dat Netanyahu de grootste schurk op aarde is, en noemde de Israeli’s moderne Hitlers (hij zei later dat dit ‘slechts’ op het regime sloeg). Kockelman confronteerde hem met het handvest van Hamas, dat hij niet kende, met de ‘Protocollen van Zion’ waar dat op is gebaseerd, die hij niet kende. Of hij vind dat de Joden achter de Franse Revolutie en de Eerste Wereldoorlog zaten? “U haalt er randzaken bij, daar heb ik geen verstand van” – “dat zijn dus uw helden die dat zeggen” – “Weet niet in hoeverre deze info wel allemaal klopt”. Het ging hem niet om de ideologie, maar slechts om de daad van verzet tegen onderdrukking en bezetting. Weer bekruipt je het gevoel dat hij zich bewust dom houdt, en heus wel snapt dat  de terreurdaden van Hamas niet met het stelen van voedselbonnen is te vergelijken, en zou hij echt nog nooit van het handvest van Hamas en de Protocollen van Zion hebben gehoord?

Wilders

Ook wat betreft zijn doodswens aan Wilders en zijn criminele verleden (“de lijst van criminele daden is langer dan mijn cv”) hield hij zich van de domme en hing een schijnheilig verhaal op:  Ja, hij had foute dingen gedaan, maar hij had ervan geleerd, het was een goed leermoment voor hem. Hij hinkt continu op twee gedachten: we zijn zo achtergesteld, het ligt allemaal aan de maatschappij die ons geen kansen geeft, daarom wordt iedereen in zo´n buurt automatisch crimineel, en tegelijkertijd: ik wil met de dag positiever worden, ben tevreden met mezelf als mens, neem verantwoordelijkheid, heb mijn woede onder controle. Hij besluit met:  (op de vraag “…en misschien iets minder boos?”): “Ik denk dat dat wel goed zit nu. Boos zijn heb ik wel gehad, ik heb nu heel goed geleerd mezelf in toom te houden en om te gaan met alle frustraties van de maatschappij.”

In Vrij Nederland zegt hij over zijn uitspraak over Wilders:

‘Ik had geen ervaring met de media. Ik kom van de straat, heb alleen VMBO. Het was ongelukkig. Ik zou het nu niet meer zo zeggen. Geweld is nooit de oplossing. Zo’n opmerking biedt hem [Wilders] alleen maar nog meer een podium, geeft zijn leugens nog meer kracht, en bevestigt het stereotype beeld dat er over Marokkanen bestaat. Ik ben als persoon erg veranderd, tracht niet meer te kiezen voor de aanval.’

Het klinkt bijna zielig. Die arme drommel die door de journalist verleid werd tot een uitspraak waar hij sowieso al niet achter stond, en daar bijna tien jaar later nog steeds mee wordt achtervolgd. En er ook nog Wilders mee in de kaart heeft gespeeld, wat dus eigenlijk ook de schuld van de media is. Maar desondanks neemt hij deemoedig de schuld op zich en zegt dat hij veranderd is. Dat laatste zei hij ook bij Oog in Oog, meermaals, eigenlijk telkens wanneer hij klem zat en geen andere uitweg meer vond. Maar zoveel is hij niet veranderd, en die woede heeft hij ook nog niet bepaald onder controle. Vorig jaar ging hij op de Dam tekeer en zei:

Antisemitisme is de grootste troefkaart van deze smerige achterbakse laffe en hypocriete zionistische lobby met het CIDI voorop. Esther Stinkvoet, je bent een smerig mens, een akelige heks, een harteloze heks die alles op alles zet om mensen tegen elkaar uit te spelen en antisemitisme te misbruiken. De oprechte Joden kotsen je uit.’ ‘Zionisten, jullie gaan deze strijd verliezen’, ‘de grootste vijand van vrede is het hebberige kapitalistische bloeddorstige regime van het zionisme’. ‘Wij zijn het verzet zoals Hamas het verzet is. Hamas is geen terroristische organisatie, Hamas strijdt voor haar volk en zolang zionisten de Palestijnen uitmoorden hebben de Palestijnen de helden en vrijheidsstrijders van Hamas nodig. Fuck de zionisten, fuck de Talmoed, free your mind, free Palestina!’.

Inslikken

Hoe durft hij daarna tegen VN met droge ogen te beweren:

‘Dan heb ik het absoluut niet over zoiets als het invoeren van de sharia, want dat willen wij helemaal niet. Ik heb het over de vraag of we niet allemaal voor één keertje onze woorden kunnen inslikken en een stapje terug kunnen doen. Puur en alleen om de rust te bewaren. Nee, de mensen blijven op tafel slaan: ik heb mijn vrijheid om dit te zeggen. Ja, tuurlijk, heb je. Maar is het ook het meest wijze om te zeggen?’

Inslikken doet Appa zelf bepaald niet. Zaterdag 11 juli ging hij op de Dam wederom tekeer. Boos als altijd zei hij dingen als dat het enige recht van de Palestijnen volgens Israel het recht is “om snel te sterven door de zielloze bombardementen (bestaan er ook bezielde bombardementen? Van het heroïsche verzet van Hamas misschien?) van het terroristische zionistische regime van deze illegale schurkenstaat”. En: “Netanyahu is de grootste oorlogscrimineel van deze tijd”. Hij hekelde voorts het feit dat wereldleiders wel allemaal kwamen protesteren tegen de aanslag op Charlie Hebdo, maar niet tegen de bombardementen op Gaza. “Waar zijn alle charlies nu? Hoe kun je jezelf nog in de spiegel kijken zonder dat je misselijk wordt van jezelf, wetende dat je medemens een waardig, menselijk bestaan wordt ontzegd door een bezetter, agressor en illegaal op het bloed van onschuldige burgers gebouwde staat?” De hoon en afkeer van Charlie en de betuigde solidariteit met dit blad kwamen mij wederom erg harteloos voor. Hoe zou hij het vinden als de redactie van een Arabische krant in koelen bloede werd vermoord? Wacht even, in veel Arabische landen belanden lastige journalisten zonder proces in de gevangenis waar ze liggen weg te rotten zonder dat de wereld inclusief Appa er naar kraait. Dus daar zal hij inderdaad wel niet zo mee zitten.

Als dit geen woede is weet ik het niet meer. Hoezo nuance zoeken, hoezo een stapje terug zetten, hoezo wijs zijn en je rust bewaren?? Wie denkt Appa daarmee voor de gek te houden?

Petten

Appa zet twee petten op, soms tegelijkertijd, soms afwisselend, en de media trappen erin. Hij presenteert zich als bruggenbouwer die verantwoordelijkheid neemt, en beseft dat hij toegang heeft tot een groep jongeren die voor de overheid en jongerenwerkers moeilijk bereikbaar zijn, zo pochte hij tegen Kockelman. Tegelijkertijd hitst hij juist die jongeren verder op, tegen Israel, tegen Joden, tegen de maatschappij die jongeren van Marokkaanse komaf continu zou achterstellen en criminaliseren, en tegen de politieke leiders die allemaal lafbekken zijn en zichzelf niet in de spiegel kunnen aankijken. Over de vaak nog veel laffere politieke leiders van Arabische landen heeft hij het uiteraard nooit. Over wat Marokkanen zelf aan hun beroerde imago kunnen doen hoor je hem ook zelden.

Waarom krijgt deze antiziosemiet steeds weer een podium? En mag hij vaak (‘Oog in Oog’ was een uitzondering) min of meer ongestoord zijn hypocriete verhaal doen en zich in het slachtofferschap wentelen? Wat is het nut hiervan? Autochtonen krijgen hierdoor bepaald geen positiever beeld van Marokkanen, en Marokkaanse jongeren voelen zich wellicht vooral bevestigd in hun antiwesterse houding doordat hun held nu ook door de mainstream serieus wordt genomen. Appa heeft veel invloed op zijn achterban, en hij is, alle mooie woorden ten spijt, niet bereid om die te gebruiken om de kloof te verkleinen, om verschillen te overbruggen, om te proberen meer naar elkaar te luisteren en elkaar te begrijpen. Appa is nog steeds voor alles boos en gefrustreerd, en zoekt daar een uitlaatklep voor. Het mag in dit land, zolang je geen haat zaait tegen bevolkingsgroepen en niet tot geweld oproept; in Marokko zou hij denk ik allang in de bak zijn beland als hij de koning voor lafbek had uitgemaakt, dus iets meer waardering voor onze vrijheid zou hem sieren. Maar er is geen enkele reden voor media en politiek deze schreeuwlelijk een podium te geven, hem bij projecten te betrekken, of in programma’s waar deze problematiek centraal staat uit te nodigen.

Ratna Pelle

Share