= IMO Blog =
Aanstaande zaterdag wordt in Amsterdam weer eens tegen Israel gedemonstreerd. Niet tegen IS, niet tegen Hamas, niet tegen Assad en al die andere actoren die er naast andere ellende ook voor zorgen dat de Palestijnse vluchtelingen in Yarmouk in een ware hel leven, dat Palestijnen in Gaza geen vrijheid kennen en dat we na een kortstondige Arabische lente in het Midden-Oosten nu in een koude winter terecht lijken gekomen en een steeds heviger strijd tussen soennieten en shi’ieten. Nee, er wordt gedemonstreerd tegen Israel, een van de weinige landen in de regio waar Arabieren mogen stemmen in eerlijke en democratische verkiezingen, waar een vrije en levendige pers heerst en iedereen parlementslid kan worden.
De organisatoren Youth for Palestine en Back to Palestine schrijven:
Nederland lijkt totaal blind voor mensenrechtenschendingen en steunt liever de bezetting van Palestina die al bijna 70 jaar duurt, in plaats van dat zij zich aansluit bij het groeiende verzet tegen de bezetting van Palestina.
Nederland lijkt inderdaad weleens blind voor mensenrechtenschendingen, wanneer men bijvoorbeeld handel drijft met Saoedi-Arabië, of Iran, of China en geen mooie contracten mis wil lopen door een te principiële opstelling. Maar daarmee hebben de demonstranten geen problemen, want het Enige Onrecht in de Wereld is de ’70 jarige bezetting van Palestina’. Waaruit blijkt dat men tegen Israels bestaansrecht is en vindt dat de regering zich bij de strijd tegen Israel moet aansluiten.
Men eist een totale boycot van ‘Israel’:
– Wij eisen dat de Nederlandse regering al haar politieke, economische en juridische middelen gebruikt om druk uit te oefenen op ‘Israël’ opdat per direct én permanent alle militaire aanvallen op Gaza stoppen. Ook de drone aanvallen die het nieuws niet halen. – Wij eisen dat Nederland alle militaire, economische en diplomatieke banden met ‘Israël’ breekt. We eisen een complete boycot van ‘Israël’ door de Nederlandse overheid en doen een beroep op het Nederlandse bedrijfsleven en pensioenfondsen om hun investeringen in ‘Israël’ terug te trekken.
Juist ja, ‘Israel’. Duidelijker kan bijna niet. Dit is waar BDS voor staat: een einde aan Israel, door het land te isoleren, door het zodanig te verzwakken en de druk op te voeren dat het uiteindelijk zal zwichten. Men is voor de vernietiging van Israel, waarvoor in de plaats nog een Arabische en islamitische staat zal komen waar Joden net zo welkom zijn als in de al bestaande Arabische en islamitische landen. De mensenrechten, rechten van vrouwen en homo’s en journalisten zullen er op het niveau zijn van een gemiddeld Arabisch land. De kans is groot dat ook de positie van christenen er onder druk zal komen te staan.
Men schrijft:
Want we wisten dat met de steun van onze regering, onze broeders en zusters in Gaza zijn vermoord, afgeslacht, of wees zijn geworden. Met medeplichtigheid van onze regering leven hele families in Gaza vandaag de dag op straat of in kapotgeschoten gebouwen. En nu, bijna 1 jaar verder, is de situatie in Gaza verschrikkelijker dan ooit. De overlevenden zitten letterlijk opgesloten in de ruïne van de aanvallen waar zij dagelijks worden geconfronteerd met de nachtmerrie van afgelopen zomer en elke dag worden herinnerd aan het feit dat ‘Israël’ niet gestraft wordt.
Onze regering heeft Israel niet gesteund tijdens de Gaza oorlog en is niet medeplichtig aan onschuldige slachtoffers aldaar. Overigens zijn heel wat van die ‘broeders en zusters’ niet zo onschuldig als de tekst suggereert. Zij waren voor een deel actief in het ‘gewapende verzet’ tegen ‘Israel’ oftewel, ze vuurden raketten af op onschuldige families in Israelische dorpen en steden. Raketten die gelukkig vaak doel misten omdat ‘Israel’ schuilkelders voor haar ‘burgers’ heeft gebouwd, zodat de raketten van het heroïsche Palestijnse verzet ze niet konden raken. Misschien is dat ook wel een oorlogsmisdaad waar ‘Israel’ alsnog voor gestraft moet worden?
Dat veel mensen in ‘Gaza’ nog steeds geen nieuw huis hebben, ligt niet aan ‘Israel’ en ook niet aan ‘Nederland’ maar aan de ‘Palestijnen’ zelf, zo liet ik in een eerdere IMO zien. Ik haalde Elder of Ziyon aan, die in de cijfers was gedoken, en tot de conclusie kwam dat Israelische restricties in het doorlaten van materiaal geen rol speelden:
“The report says that 144,000 homes were damaged during the war. Of those homes, nearly half – 70,700 homes – have been fully repaired.
If 49% of the homes have been repaired while the international community has only paid 27% of their pledges, clearly Israeli restrictions are not the bottleneck. In fact:
As of 15 March, over 73,000 individuals requiring ABC materials for shelter repairs have been cleared to purchase materials under the GRM. Of these, over 59,000 homeowners have procured full or partial quantities of their allocated construction material to date.”
Dit geld is dus wel degelijk voor de reconstructie gebruikt, en van beperkingen van bouwmateriaal door Israel is geen sprake. De reden dat nog geen geheel nieuwe huizen zijn gebouwd, is niet gebrek aan materiaal maar Palestijnse bureaucratie.
Lees voor meer details de hele blog. Helaas komt dergelijke info zelden in de mainstream media, die liever klakkeloos overpennen wat de bekende anti-Israel NGO’s zeggen dan zelf onderzoek te doen. En dus zullen veel mensen wellicht enige begrip kunnen opbrengen voor de radikale anti-Israel activisten, omdat ze ook schrokken van het leed in Gaza en de vele doden. De rol van Hamas daarin kwam pas na de oorlog mondjesmaat naar buiten. Het feit dat in dergelijke ‘urban warfare’ doorgaans meer burgerdoden vallen en Israel het helemaal niet slecht deed, kreeg geen aandacht. Andere conflicten worden niet zo uitgebreid verslagen, en journalisten hebben vaak geen toegang tot andere oorlogsgebieden die worden gecontroleerd door vijandige regimes en extreem gewelddadige rebellengroepen, die, in tegenstelling tot Hamas, de internationale media nog niet hebben ontdekt als machtig wapen tegen hun vijand.
Daarom zijn de media medeplichtig aan het succes van de anti-Israel lobby. In plaats van steeds maar weer Israel kritische stukken te plaatsen, waarin steeds maar weer dezelfde clichés tegen Israel worden herhaald, zou men eens onderzoek kunnen doen naar de ware aard van sommige anti-Israel groeperingen, hun connecties, hun geldstromen en hun eigenlijke doel.
Ratna Pelle