= IMO Blog =
Vorige week kwam het zoveelste rapport uit over Gaza dat concludeert dat de wederopbouw niet opschiet, het beloofde donorgeld voor het merendeel niet binnen is en veel Gazanen nog geen fatsoenlijke woning hebben en in armoede leven. Er is nauwelijks aandacht voor de werkelijke oorzaken, namelijk het Hamas wanbestuur, het geld en materiaal dat wordt misbruikt voor de tunnels (vandaar ook dat veel donorgeld nog niet binnen is) en de voortdurende strijd tussen Hamas en Fatah om de macht.
Media nemen klakkeloos de samenvatting over. Zo schrijft de Volkskrant:
De internationale gemeenschap moet druk uitoefenen op Israël om een einde te maken aan de blokkade van de Gazastrook. Die oproep doet een groep van 45 hulporganisaties vandaag. Sinds het einde van de oorlog in het gebied vorig jaar is er nog amper begonnen met wederopbouw en is slechts een kwart van het toegezegde hulpgeld daadwerkelijk gedoneerd.
Vervolgens worden ook de beruchte en onjuist gebleken VN cijfers over het aantal doden weer vermeld met de toevoeging ‘waaronder veelal burgers’, wat dus onjuist is. Winnie Byanyima, uitvoerend directeur van Oxfam, zegt in het rapport (ik citeer Elder of Ziyon):
Only 26.8 percent of money pledged by donors six months ago has been released so far. Even when funded, many reconstruction projects have not yet begun due to restrictions on essential material under the blockade.
Tony Laurance, CEO of MAP UK, said: “The world is shutting its eyes and ears to the people of Gaza when they need it most. Reconstruction cannot happen without funds, but money alone will not be enough. With the blockade in place we are just reconstructing a life of misery, poverty and despair.”
Terecht vraagt Elder of Ziyon zich af, waar die 26,8% van het geld dan voor is gebruikt als het niet naar reconstructie projecten is gegaan?
This report from the Shelter Cluster tells us, and the numbers show that somehow, tens of thousands of Gazans have managed to rebuild their homes with building materials that we are incessantly told are restricted from entering Gaza.
We see that some of the money has gone to building temporary shelters and providing rent money for Gazans who cannot move into their homes. But we also learn that there are plenty of Gazans who have rebuilt their partially damaged homes.
The report says that 144,000 homes were damaged during the war. Of those homes, nearly half – 70,700 homes – have been fully repaired.
If 49% of the homes have been repaired while the international community has only paid 27% of their pledges, clearly Israeli restrictions are not the bottleneck. In fact:
As of 15 March, over 73,000 individuals requiring ABC materials for shelter repairs have been cleared to purchase materials under the GRM. Of these, over 59,000 homeowners have procured full or partial quantities of their allocated construction material to date.
Dit geld is dus wel degelijk voor de reconstructie gebruikt, en van beperkingen van bouwmateriaal door Israel is geen sprake. De reden dat nog geen geheel nieuwe huizen zijn gebouwd, is niet gebrek aan materiaal maar Palestijnse bureaucratie:
Permanent construction of new houses can take several months and would include several stages such as design proposal, building permit approval, mobilisation of contractors and funds, construction and handover of the final build.
Er is zelfs een website van de VN waarop precies is te zien hoeveel materiaal is toegekend aan hoeveel families en wat daarvan reeds is opgehaald. Het overgrote deel van de aanvragen is toegekend; ruim 40.000 gezinnen hebben nog niet (al) het materiaal dat ze toegekend hebben gekregen opgehaald. Bijna 45.000 gezinnen hebben het hun toegekende materiaal opgehaald. Israelische beperkingen spelen volgens dit overzicht geen enkele rol. Opvallend is het hoge aantal gezinnen dat het hun toegekende materiaal nog niet (geheel) heeft opgehaald.
Dat er niet meer huizen zijn gerepareerd komt volgens Elder of Ziyon doordat sommige Gazanen hun bouwmateriaal op de zwarte markt verkopen en zelf genoegen nemen met een tijdelijk onderkomen. Het zou op die manier alsnog terecht komen bij Hamas, waarvan eerder al door Israelische media werd gemeld dat het druk doende is de tunnels te herbouwen. Wellicht worden sommige Gazanen ook op iets minder vrijblijvende wijze ertoe aangespoord hun bouwmateriaal aan Hamas af te staan, in ruil voor ‘protectie’ of een redelijke baan? Dit zijn interessante vragen om uit te zoeken door een team onderzoeksjournalisten. Voorwaarde is wel dat zij niet te bevooroordeeld zijn tegenover Israel en open staan voor het feit dat de misstanden ook op een ander vlak kunnen liggen. Het kan ook interessant zijn om Israel te vergelijken met wat Egypte doet tegen de tunnels en de smokkel, en het beleid rond de grensovergangen.
Het is duidelijk dat NGO’s alle informatie negeren die niet past binnen het narratief van een oppermachtig Israel dat de oorzaak is van de ellende van de hulpeloze Palestijnen. De blokkade waarvan nog steeds wordt gesproken is al jaren geleden opgeheven, en nog slechts enkele zaken mogen niet zomaar binnen worden gebracht omdat Hamas ze voor wapens en tunnels kan gebruiken. Ondanks het feit dat Hamas alweer hard bezig is de tunnels te herbouwen, met cement dat bedoeld is voor de wederopbouw, laat Israel dit materiaal toe en zijn zowat alle aanvragen gehonoreerd. Maar in plaats van waardering voor deze coulance en oog voor de dubieuze en kwalijke rol die Hamas speelt in Gaza, is alle kritiek weer op Israel gericht.
De persberichten van NGO’s worden zoals gezegd klakkeloos overgenomen door de media. Men neemt aan dat deze organisaties serieus uitzoeken hoe de zaken zitten en een eerlijk beeld geven van de problematiek en de rol van verschillende actoren daarin. Terwijl men de Israelische regering en pro-Israelische organisaties wantrouwt, wordt veel waarde gehecht aan wat dergelijke, als onpartijdig bekend staande organisaties, zeggen over de situatie. Dat deze organisaties wat betreft Israel alles behalve onpartijdig zijn, wil maar niet doordringen. En niemand lijkt de moeite te nemen de rapporten zelf kritisch te bekijken, de bronnen na te lopen en evt. zelf tegenonderzoek te doen. Nou ja, enkele verstokte pro-Israel bloggers nemen deze moeite. Zij worstelen lijsten van Palestijnse mensenrechtenorganisaties en de VN door van ‘onschuldige’ slachtoffers in Gaza, doen soms tegenonderzoek, googelen de medewerkers en schrijvers van de rapporten. Helaas worden zij volkomen genegeerd door de media, omdat zij niet objectief zouden zijn.
Het wordt tijd dat bloggers als Elder of Ziyon en organisaties als NGO Monitor en PMW even serieus worden genomen als Al Haq, Al Mezan en Betselem. Beide kanten hebben hun agenda en hun belangen, beide beschikken over bepaalde informatie en verdienen het gehoord te worden. En vervolgens kritisch gewogen. Waarbij pro-Israel organisaties gewend zijn zeer kritisch gevolgd te worden, en de Israelische regering weet dat foutieve informatie haar duur komt te staan. Israel deed dan ook uitgebreid onderzoek naar aantijgingen als de dood van Al Dura of de familie die bij een explosie op het strand van Gaza omkwam, voor ze Israelische verantwoordelijkheid hiervoor afwees.
Van Palestijnse kant daarentegen wordt bij elke dode meteen naar Israel als schuldige gewezen, al bleken er in de Gazastrook regelmatig doden te vallen door Palestijnse kogels of explosieven. Tijdens de Gaza oorlog verbood Hamas het filmen van gedode of gewonde strijders en deed het voorkomen alsof alle slachtoffers burgers waren. NGO’s en media gingen hierin mee en stelden nauwelijks kritische vragen. Pas na de Gaza oorlog sijpelde mondjesmaat info door in de ‘mainstream media’ die een ander beeld liet zien, maar toen hadden mensen hun mening al gevormd.
Ratna Pelle
Goed gedocumenteerd artikel! Succes verder.
Minny Mock