apr 082015
 

boycotdemo= IMO Blog = 

“Een inspectieteam van BDS, oftewel Boycot, Desinvestering en Sancties, heeft afgelopen zaterdag een bezoek gebracht aan drie supermarkten in Utrecht om producten uit Israel te bekijken”, lees ik op de lokale nieuwssite Dichtbij.nl. Een verslag van een ‘meeschrijver’ volgt. Het ‘inspectieteam’ heeft in totaal 14 ‘besmette’ producten gevonden, waarvan ‘de herkomst waarschijnlijk besmet is met schending van mensenrechten. Plus kwam het beste uit de bus met slechts 3 verdachte producten.’ Het ‘verslag’ vervolgt:

Bij Albert Heijn werd de inspecteurs al snel de toegang tot de winkel ontzegd. Toch vonden zij nog 5 besmette producten. Een rapport van de gevonden producten werd aan de betreffende bedrijfsleiders aangeboden.

Zeer clevere actie. Je zou zomaar denken dat het hier om echte inspecteurs gaat, die controleren of de supermarkten zich wel aan alle wettelijke regels houden. De suggestie wordt gewekt dat Albert Heijn zich schuldig maakt aan illegale activiteiten. Maar producten uit Israel zijn even legaal als die uit Spanje, Marokko, Turkije, de VS of China. De AH weet zelf neem ik aan precies hoeveel (en welke) producten uit Israel ze hebben, ze kennen de leveranciers en maken afspraken over de levering en de voorwaarden. Dus een ‘inspectie’ voor het aantal Israelische producten is totaal overbodig. Via internet is natuurlijk ook precies te vinden wat het AH assortiment is en waar die producten vandaan komen. Dat weten de BDS activisten ook wel, maar zo wordt wel de indruk gewekt dat met Israelische producten wat aan de hand is en die niet deugen.

Waarom precies deze producten ‘besmet’ zijn, wordt slechts summier aangegeven. Het is genoeg als de ‘gewone man of vrouw’ de woorden ‘Israel’ en ‘besmet’ met elkaar gaat verbinden, en producten uit Israel het imago krijgen verdacht te zijn. Hoe precies het uit de schappen halen van humus, Tivall en paprika’s moet helpen de ‘illegale nederzettingen’ weg te krijgen wordt ook niet duidelijk. Officieel Europees beleid is dat producten uit de nederzettingen niet onder de gunstige EU handelsregels vallen, en er is een zogenaamd ‘ontmoedigingsbeleid’ ten aanzien van bedrijven die op de Westoever actief zijn. Hoever dat precies moet gaan is voor de politiek nog een punt van discussie, maar het gaat uitdrukkelijk niet om producten uit en handel met Israel zelf. Is dit beleid al bedenkelijk omdat het niet geldt voor andere landen die gebied zouden bezetten of andere etniciteiten binnen hun grondgebied onderdrukken, waardoor de indruk ontstaat dat alleen voor Israel nieuw en strenger beleid in het leven wordt geroepen, een boycot van alles uit Israel is helemaal krom.

De BDS beweging roept niet alleen op tot een boycot van Israelische producten, maar verstoort ook muziek of theateruitvoeringen als daar Israelische artiesten bij betrokken zijn, zet artiesten onder druk (soms behoorlijk grof) om niet in Israel op te treden en roept universiteiten op alle samenwerking met Israelische universiteiten en academici stop te zetten. Niet alleen wordt zo een schat aan informatie en ontwikkelingen mis gelopen, het is volkomen absurd de instellingen en producten van de enige Westerse democratie in de regio te boycotten. In dat geval zou het consequent zijn de producten uit 90% van de landen te boycotten, omdat er iets mis is met de mensenrechten, etnische conflicten zijn, bezettingen, racisme, in het verleden mensen of zelfs hele volkeren verdreven etc. etc.

Op de ranglijst van meest dodelijke conflicten staat het Israelisch-Palestijnse/Arabische ik meen op plaats 60. En dat zegt dan nog niks over wie vooral verantwoordelijk is voor die doden. Als Israel niet zo’n sterk leger had, was het er allang niet meer geweest en had het überhaupt niet gesticht kunnen worden. Al voor de stichting had de Joodse gemeenschap in Palestina met veelvuldig Arabisch geweld te maken, en de verdediging die men daartegen opzette (de Britse bezetter ondernam hier weinig actie tegen) is de voorloper geweest van het Israelische leger. Een dag na Israels stichting werd het land door vier buurlanden aangevallen, en ook in 1967 waren Arabische dreigementen, troepensamentrekkingen, het afsluiten van waterwegen en andere daden van agressie de oorzaak van het uitbreken van oorlog en daarmee de bezetting van de Westoever. Maar dat alles is genoegzaam bekend, zolang je niet in de propaganda van Ilan Pappe (‘feiten zijn ondergeschikt aan ideologie’) c.s. trapt.

Net als Ilan Pappe is de BDS beweging tegen vrede en tegen Israels bestaansrecht. Dit hebben prominente Palestijnse leden van de beweging zoals Omar Barghouti duidelijk gezegd, maar ook Karel van Broekhoven, de ‘meeschrijver’ van het artikel in Dichtbij, heeft gezegd het zionisme een verderfelijke ideologie te vinden. Zijn afkeer van het zionisme gaat zover dat hij indertijd bezwaar heeft gemaakt tegen de vernoeming van een plein in Haarlem naar de rabbijn en zionist Simon de Vries. Uit de IJmuider Courant van 19 februari 2005:

Raadslid Tiny van Hoeijen (lijst Van Hoeijen) stelde deze week vragen over de Simon de Vrieshof aan B en W, terwijl haar medestander ex-wethouder Karel van Broekhoven (GroenLinks) vandaag de opiniepagina in deze krant vult met bezwaren. ,,Als iemand wordt geëerd met een straatnaam, moet dit zijn omdat diegene veel voor Haarlem heeft betekend, niet omdat hij zionist was”, aldus Van Hoeijen, die betreurt dat De Vries’ zionisme een belangrijke rol speelt in het eerbetoon. Van Broekhoven: ‘Zionisme is een verwerpelijke ideologie die miljoenen Palestijnen in het verderf heeft gestort’.
Sjef Kesnar, voorzitter van de Nederlands Israëlitische Gemeente in Haarlem, verbaast zich om de opwinding. ,,Er wordt gesteld, dat rabbijn De Vries op grond van zijn zionisme een straatnaam krijgt. Maar dat is onzin; het is om zijn verdiensten geweest.”
Naspeuring van de collegebesluiten bevestigt het gelijk van Kesnar. In de B en W-nota waarin de straatnaam wordt aangekondigd, is de term zionisme niet eens te vinden. Nadruk wordt gelegd op het 48-jarige dienstverband van De Vries als eerste rabbijn van de Joodse Gemeente in Haarlem. Ook wordt gerefereerd aan z’n boek Joodse riten en symbolen, dat nog steeds internationaal geldt als een standaardwerk.

Het zionisme is de nationale bevrijdingsbeweging van de Joden. Toentertijd was er nog geen bezetting, geen vluchtelingen, geen muur, geen nederzettingen en geen Israelisch leger. Er was een vervolgd volk dat dreigde te worden uitgeroeid en er was een klein stukje dorre woestijn waar een half miljoen moedige Joden probeerden een nieuw bestaan op te bouwen en besloten dat hun enige redding was het heft in eigen hand te nemen. Zij waren voornamelijk links en socialistisch georiënteerd en dachten dat door zelf land te bewerken, huizen te bouwen en industrieën op te zetten zij zich van het antisemitisme konden bevrijden. Om iemand die daar sympathie voor had nu als een soort oorlogsmisdadiger af te schilderen die daarom geen straatnaambordje verdient, is vrij walgelijk. Het is dubbel cynisch omdat het zionisme dat De Vries ondersteunde Joden juist hielp uit de klauwen van de nazi’s te blijven; wie op tijd was geëmigreerd, stond aan tal van andere gevaren en problemen bloot, maar bleef de Holocaust gespaard. Blijkbaar hadden Van Broekhoven en zijn kompanen liever gezien dat de Joden die nog wisten te ontkomen door naar Palestina te emigreren waren opgepakt en gedeporteerd door de nazi’s. Het zegt veel over de mindset van BDSers.

De Joden konden toch ook naar bijvoorbeeld de VS vluchten in plaats van Palestina waar al een volk woonde, denken sommigen wellicht. Nee, dat kon op een gegeven moment niet meer. Joodse vluchtelingen waren vanaf eind jaren ’30 nergens meer welkom en het werd steeds moeilijker nog aan een visum te komen. Ondanks het feit dat tegen die tijd duidelijk was dat de Joden uit Europa weinig goeds te wachten stond, sloten alle landen hun grenzen. Het is een van de kernpunten van het zionisme dat men een plek wou creëren waar Joden wel altijd heen kunnen mocht dat nodig zijn. Helaas sloten de Britten onder druk van de Arabieren ook de grenzen van Palestina voor Joden (niet voor Arabische migranten) en kwamen er strikte quota.

(wordt vervolgd)

Ratna Pelle

Share

  4 Responses to “BDS inspecteurs tegen Israel”

Comments (4)
  1. Graag had ik gezien dat het artikel (misschien in het vervolg tenminste) duidelijk maakt dat de Joden die naar het Britste mandaat kwamen, voor goed geld veel stukken grond van Arabische landeigenaars hebben gekocht. Ze kwamen niet zo maar om ergens een veld te bebouwen. Al eerder tijdens de heerschappij van de Ottomanen was er al begonnen met land opkopen van Arabieren.

    Als men niet duidelijk maakt dat voor 1948 en lang voor de 2e wereldoorlog geld verzameld werd zowel door Joden als ook door niet Joden om grond te kopen, krijgen onwetende personen snel de indruk van het nu zo populaire woord bij de bds aanhangers, “landjepik”.

  2. Goed artikel Ratna Pelle. Wel eens met het commentaar van Dorith hierboven.
    Shalom

  3. de Palestijnse propaganda heeft zijn werk goed gedaan als men denkt dat er een Palestijns volk woonde in het voormalige Ottomaanse rijk. In 1920 woonden er in het gebied dat nu Israel heet 500,000 Moslims en dat was geen volk maar bestond uit familie clans, die niet altijd op vriendelijke manier met elkaar omgingen. In 1947 waren dat er ruim 1.2 miljoen voornamelijk economische vluchtelingen uit omringende armoedige Arabische landen en deels door bevolkingsgroei. De terroristische actie van 1928 tot 1947 werden voornamelijk aangemoedigd door religieuze leiders en waren niet nationalistisch van aard.
    Het eerste land dat de Palestijnse zelfbeschikking propageerde is Israel en niet de zogenaamde Arabische vrienden van de Palestijnen.

    • In 1922 woonden er zo’n 650.000 Arabieren (moslims en christenen) in het gebied, maar dat baseert op een vrij slordige volkstelling, waarbij ook onduidelijk is in hoeverre de rondtrekkende Bedoeïnen in de Negev zijn geteld. De omvang van de Arabische immigratie in de mandaatperiode is vrijwel niet vast te stellen, maar mij lijkt onwaarschijnlijk dat die in de honderdduizenden liep.
      Zie ook: http://www.mideastweb.org/palpop.htm
      Een Palestijns-Arabisch nationaal gevoel is inderdaad pas geleidelijk gegroeid, vooral in reactie op het zionisme. Dat is op zich niet ongewoon: het Nederlandse nationale bewustzijn ontstond ook vooral in de gezamenlijke strijd tegen Spanje.