– Mediawerkgroep Israel –
In de berichtgeving over Kerry’s pogingen het vredesproces vlot te trekken, valt vooral op wat er hierover allemaal niet wordt vermeld. Zo lezen we in Engelstalige media dat president Abbas een lijst van gevangenen heeft opgesteld die Israel moet vrijlaten voordat er gepraat kan worden. Dit zijn merendeels gevangenen die voor dodelijke aanslagen zijn veroordeeld. Eerder al had Abbas een complete nederzettingenstop geëist en Israel moest de pre-1967 wapenstilstandslijnen als basis voor onderhandelingen accepteren. Abbas beschuldigde Israel er voorts van dat het de Al Aqsa Moskee wil vernietigen en een religieuze oorlog uitlokt, dit naar aanleiding van het zogenaamde ‘Licht Festival’ in Jeruzalem ter ere van de jaarlijkse Jeruzalem dag. Ook onvermeld blijft dat eind mei een schets opdook van Abbas van een vredesvoorstel van Israel uit 2008. Dit voorstel was eerder al naar buiten gekomen en in de Israelische media besproken, maar bleef in de Nederlandse media nagenoeg onvermeld. Ook bleek uit een artikel in The Times of Israel dat Israel afgelopen najaar voorstelde om 50 gevangenen vrij te laten in ruil voor directe besprekingen met Abbas, maar dat Abbas dat voorstel afwees.
De berichten over Kerry’s pogingen het vredesproces weer nieuw leven in te blazen, focusten weer erg op de nederzettingen of in het algemeen de Palestijnse positie. Zo benadrukt de NOS dat vooral de Palestijnen belang hebben bij de onderhandelingen en een oplossing, en veel Israeli’s de status quo wel best vinden. Men vermeldt niet dat juist Abbas verschillende voorwaarden stelt aan het starten van de onderhandelingen, terwijl Israel zonder voorwaarden vooraf wil gaan praten. Men bericht wel dat de Palestijnen de aanvraag om zich aan te sluiten bij 63 organisaties, conventies en verdragen van de Verenigde Naties hebben uitgesteld, en Saeb Erekat wordt aangehaald die zegt dat de Palestijnen ‘al het mogelijke gedaan hebben om de Amerikaanse president Barack Obama en diens minister van buitenlandse zaken John Kerry in staat te stellen vrede te bewerkstelligen’. Niet bericht worden de dreigementen en harde woorden van PA leiders, waarin eindeloos de voorwaarden om te onderhandelen worden herhaald en Israel van van alles beticht zoals een apartheidssysteem dat erger is dan Zuid-Afrika destijds.
Elsevier meldt dat de onderhandelingen stil liggen “onder meer omdat Israel huizen bouwt op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem. Volgens de Palestijnen maken de gebieden onderdeel uit van de ‘Palestijnse staat’ “. Ook de eerste zin hiervan is een mening en geen feit. Het zou logischer zijn te stellen dat ze stilliggen omdat de Palestijnen weigeren te onderhandelen, en het meest correct zou zijn “omdat Israel weigert aan de Palestijnse voorwaarde te voldoen om een complete bouwstop voor de Westbank en Oost Jeruzalem in acht te nemen voordat er wordt onderhandeld”.
De Volkskrant beschrijft in een achtergrondartikel over Kerry’s pogingen de partijen weer om de tafel te krijgen, de eerdere bemiddelingspogingen door president Clinton. Clinton stelde toen een ‘blauwdruk’ voor (de Clinton Parameters) waarin de Palestijnen bijna de gehele Westoever zouden krijgen, Jeruzalem gedeeld werd, en een symbolisch aantal vluchtelingen naar Israel konden terugkeren. Niet vermeld wordt vreemd genoeg dat Israel dit voorstel in principe aanvaardde en de Palestijnen het grotendeels verwierpen. Men spreekt alleen in algemene termen van ‘het echec’ en een ‘gemiste historische kans’. Het is opvallend dat zowel bij de beschrijvingen van heden als verleden Palestijnse afwijzingen steeds worden toegedekt. Wel is er weer uitgebreid aandacht voor het zogenaamde Arabische vredesplan, dat zelfs iets werd versoepeld en minimale landuitwisselingen nu niet langer uitsluit. Dat dit plan om een paar andere redenen nog steeds niet acceptabel is voor Israel wordt niet vermeld. Zo gaat het nog steeds uit van het zogenaamde ‘recht op terugkeer’ van de vluchtelingen. Verder meldt men dat Abbas bereid zou zijn om zijn eis voor een bouwstop te verzachten en de grote nederzettingenblokken daarvan uit te sluiten. Daarover zijn wij in Engelstalige media niks tegengekomen, integendeel. De eis bleef steeds overeind, ook in uitspraken van bijvoorbeeld Saeb Erekat zoals hierboven gelinkt. De VK vervolgt met: “Netanyahu zou een discussie over ‘Israel als Joodse staat’ willen uitstellen naar het begin van de eigenlijke onderhandelingen”. Israel heeft de eis dat de Palestijnen Israel als Joodse staat erkennen voordat onderhandeld kan worden echter al lang laten vallen, en Netanyahu roept al jaren op tot onvoorwaardelijke onderhandelingen.
Uit de berichtgeving over Kerry en het vredesproces komt wederom een beeld naar voren van een onwillig Israel en welwillende Palestijnen. Er wordt zoveel niet vermeld dat we nauwelijks wat te weten komen over de stand van zaken, terwijl de media wel vol staan met onzin berichten over soldates die halfblote foto’s op internet hebben gezet, een Israelische minister die de slappe lach kreeg of de prijzige slaapcabine van Netanyahu. Het lijkt soms alsof alle media graag op POW News willen lijken.