IMO Blog
Het was te verwachten: de berichtgeving van de NOS over de Israelische verkiezingen is gekleurd, suggestief en verder ontzettend weinig informatief. Wat komen we van de NOS te weten? Oftewel: hoe ziet Israel eruit volgens de NOS en Nieuwsuur? Wat volgt is een karikatuur.
Er doen drie partijen mee aan de verkiezingen: Likoed-Beiteinu, dat rechts is en ook steeds rechtser wordt. Dan nog een partij met als leider Naftali Bennett, die extreem rechts is en charismatisch en een rising star. Hij is overigens ook rijk en jong. En nog een partij die nog extreem rechtser is. Bennett is genadeloos voor de Palestijnen en is tegen een Palestijnse staat op de Westoever, wat hij het ‘Israelische hartland’ noemt. Een meerderheid van de Likoed leden is dat overigens ook en eigenlijk is bijna heel Israel tegen, vandaar ook dat men er lustig op los bouwt en geen zaken doet met president Abbas, die niets liever wil dan vrede en Israel smeekt om naar de onderhandelingstafel te komen. Israel wordt kortom steeds rechtser en nationalistischer en de oude tijden waarin de vredesbeweging nog enige invloed had zijn reeds lang vervlogen.
Ongeveer de helft van de Israelische bevolking bestaat uit orthodoxe Joden die vinden dat het hele land hun toebehoort omdat God het aan de Joden heeft beloofd. Dat staat in de Bijbel en dus moeten we eens ophouden met zeuren. De rest zijn getraumatiseerde mensen die zich door angst laten leiden en denken dat de wereld om hun heen uit nazi’s bestaat die klaar staan een tweede Holocaust te plegen. Daarom moet Israel sterk zijn en geregeld laten zien aan haar buren dat men bereid is tot hard en disproportioneel optreden. De meeste Israeli’s (lees: Joden) haten Arabieren en Arabieren hebben dan ook bijna geen rechten in Israel en worden op alle gebieden gediscrimineerd. Daarom is het ook maar de vraag of Israel wel een democratie is. Ongeveer 1% snapt dat dit allemaal desastreus is voor het land en vindt dat men een compromis moet sluiten met de Palestijnen. Zij hekelen de bezetting en komen op voor de onderdrukte Palestijnen. Dit zijn de mensen die Israel nog enige hoop geven.
Israel lijkt veel op Iran, want in beide landen zitten mannen en vrouwen gescheiden in de gebedshuizen en in beide landen wordt een bepaalde religie voorgetrokken en hebben andere mensen geen rechten. Het Jodendom is overigens puur een religie, geen volk of etniciteit, mocht je dat denken.
De verkiezingen gaan eigenlijk maar over één ding: hoe komen we van dat gezeur over een Palestijnse staat af en rekenen we voorgoed af met onze vijanden, zonder dat de VS echt moeilijk gaat doen? Het hele leven in Israel draait vooral om hoe de boze buitenwereld buiten te houden en zo min mogelijk last te hebben van irritante Palestijnen die hun rechten opeisen. En daar zijn ze behoorlijk bedreven in geraakt: bij oorlogen vallen er nauwelijks slachtoffers in Israel en liggen ze in Tel Aviv gewoon lekker aan het strand te zonnen. Ze zien zichzelf natuurlijk wel als slachtoffers, en weten dat beeld ook bijzonder goed naar buiten te brengen.
Zo is het mogelijke Iraanse kernwapen nu een kernpunt in de verkiezingscampagne. Israel is er tegen alle bewijs in van overtuigd dat Iran aan een kernwapen werkt en meent vanuit haar traumatische verleden ook nog eens dat het Achmadinejad kan geloven wanneer hij, puur voor binnenlandse consumptie, zegt dat Israel van de kaart geveegd moet worden. Hij zegt overigens niet dat hij dat zal doen, hij zegt alleen dat het moet gebeuren, of misschien doet hij wel vooral een voorspelling, dat is allemaal up to interpretation. Israel wil natuurlijk aanvallen want het vindt dat het alleen zelf een kernwapen mag hebben; andere landen mogen dat niet en dat begrijpen ze in Iran niet zo goed. Daarvoor heeft het echter goede spullen nodig die alleen de VS bezitten en dus een Amerikaans fiat.
Okay, ik geef het toe: er staan ook enkele ware zaken in bovenstaande karikatuur, zoals dat de vredesbeweging weinig meer voorstelt en dat er onder Netanyahu flink is gebouwd op de Westoever. Dit was echter wel vooral in de grote blokken die volgens diverse vredesplannen bij Israel zouden blijven. Het verval van de vredesbeweging is niet alleen aan Israelische haviken te wijten maar minstens evenzeer aan de weigering van de Palestijnen en Arabische staten om oprecht over vrede te onderhandelen en het Joodse recht op zelfbeschikking te erkennen. Arafats bedrog en gelieg over zijn steun aan de terroristen evenals het uitblijven van een Palestijnse vredesbeweging hebben de vredesbeweging de das om gedaan. Ook nu nog heeft links geen goed antwoord op het radikalisme en antisemitisme in de Arabische wereld.
Er is inderdaad weer een nieuwe rechtse partij die veel stemmen lijkt te gaan trekken, maar er zijn ook twee nieuwe partijen in het centrum en de centrum-linkse hoek, namelijk Yesh Atid en Hatnua, en zowel Labor als Meretz staan op winst. Je zal het van de NOS niet horen. Er zijn drie Arabische partijen, waarvan de leiders zich soms behoorlijk fel over Israel uitlaten, maar ook dat is niet interessant. Dat een meerderheid van de Israeli’s voor een tweestatenoplossing is en dat Netanyahu zich hier ook voor heeft uitgesproken, zul je ook niet uit de mond van Monique van Hoogstraten of Jan Eikelboom horen. En verwacht ook geen reportage over hoe Israeli’s en Palestijnen op allerlei gebieden samenwerken, en er jaarlijks duizenden Palestijnen in Israelische ziekenhuizen worden behandeld. Ik las vandaag dat Hamas de import van Israelische producten naar Gaza heeft beperkt. Ook las ik dat Egypte Palestijnen oppakt die illegaal de grens over komen, en ze zonder duidelijke reden ondervraagt. Ik las dat 232 Palestijnen sinds 2006 bij werkzaamheden aan of smokkel door de tunnels zijn omgekomen. Niet interessant, want het laat een ander beeld zien dan dat wat de NOS ons voorschotelt.
“Wij vinden niks, maar helpen u slechts wat te vinden.” Dat kreeg je vroeger standaard als antwoord op klachten over de berichtgeving. Dat u helpen wat te vinden lukt aardig, zo valt me op in discussies met buren of kennissen. De taak van de media en de NOS is natuurlijk niet zozeer ons wat helpen te vinden maar ons te informeren. Over wat er in Israel gebeurt maar ook wat voor land Israel is, en waarin het verschilt of op ons lijkt en waar dat door komt. Ja, het is een westerse democratie met veel vrijheden en een levendige vrije pers en onafhankelijke rechtspraak. Maar het is ook een Joodse staat die zoekt naar hoe die Joodse identiteit vorm te geven, zonder haar open karakter te verliezen. Het wil een plek zijn waar Joden zich thuis voelen en altijd heen kunnen en veilig kunnen zijn, het wil religieuze en andere tradities behouden maar ook een moderne seculiere staat zijn. Het herbergt ultra orthodoxe Joden die in de Middeleeuwen (of langer geleden) zijn blijven hangen, maar ook homo’s, zuipende (en nuchtere) Russen, Arabieren en Westerse seculiere Joden. Er zijn ca. een miljoen Joden uit de Arabische wereld en Iran naartoe geëmigreerd, en Joden uit Ethiopië en India. Het is een land vol diversiteit en vol tegenstrijdigheden. Het heeft bijna onmogelijke zaken voor elkaar gekregen en staat vooraan in bepaalde soorten medische en andere technologie. Geen land heeft zoveel Nobelprijzen per inwoner voortgebracht. Maar er is ook bittere armoede, veel bureaucratie, en voor Westerse maatstaven veel corruptie en vriendjespolitiek.
Het zou mooi zijn als de NOS in al die zendtijd die aan Israel wordt besteed eens iets van die tegenstrijdigheden, diversiteit, culturele rijkdom en de complexiteit van haar conflict met de Palestijnen en Arabische landen zou laten zien. Onbevooroordeeld, zonder een beeld van wie goed of fout is, en zonder ons wat te willen laten vinden.
Ratna Pelle