jun 142020
 

= IMO Blog =

De Amsterdamse twitteraar Jan Tervoort, over wie ik eerder al eens schreef, heeft met zijn artikelen op de website van The Rights Forum (TRF) een dubieuze reputatie opgebouwd, waarbij onder meer zijn continue gehamer op de ‘Israel-lobby’ in het oog springt. Vorig jaar leek het er even op dat het TRF zelfs te gortig werd en ze hem de wacht werd aangezegd. Reden daarvoor was een nieuw dieptepunt, namelijk deze tweet van 12 juli: “Ik zou als ik de PVDA, Lodewijk Asscher, Jesse Klaver, Rob Jetten, D66, en Marijnissen was, heel goed opletten met wat er met Labour in Engeland gebeurt. Ik zou figuren Hanna Luden, Ronny Naftaniel, Bart Vink e.a. uit voorzorg uit de partij zetten.”

Tervoort is geen gefrustreerd mannetje dat teveel naar bepaalde series op tv kijkt en zijn dagen slijt met schelden op twitter. Hij is historicus, stadsgids en columnist en werd zelfs geëerd door destijds burgemeester Eberhard van der Laan. Zelf schreef hij twee dagen later over zijn voornoemde tweet en het besluit van TRF om hem als auteur van de website te halen, in een lange reeks tweets (twitter was ooit opgezet voor korte grappige of pittige opmerkingen, niet voor lange gelijkhebberige lappen tekst):

“Dus naar aanleiding van deze tweet over de door de Israël-lobby gefabriceerde ‘antisemitisme crisis’ bij labour en de waarschuwing aan linkse partijen in Nederland, zal ik geen columns meer schrijven voor TheRightsForum. Dat zat er natuurlijk een keer aan te komen omdat ik persoonlijk een wat agressievere media tactiek voorsta ter bestrijding van de Nederlandse Israël-lobby dan TRF, dat gewoon een nette club is, die net als ik, niets met antisemitisme te maken heeft”, en: “Je kunt je ook afvragen WAAROM de lobby mij vanaf dag 1 bij TRF weg wilde hebben. Uiteraard zal ik weer ergens anders een platform vinden om mijn stukken te schrijven. De strijd tussen de Israël-lobby en mij is natuurlijk niet gestreden”, om te eindigen met een vage notie dat het aan de kaak stellen van het antisemitisme in Labour zal leiden tot meer “echt antisemitisme” (daar zijn we uiteraard allemaal tegen, iedereen vindt het sneu dat de nazi’s de Joden zo te grazen hebben genomen) “richting de Nederlands joodse gemeenschap wat hun kwaadaardige praktijken tot gevolg zullen hebben”.

Karaktermoord

Juist ja. Alles wat er in Labour gebeurde (ik ga het hier niet opsommen, dat deed ik al een paar jaar terug) is “kwaadaardig politiek misbruik van de ‘antisemitisme’ beschuldiging tbv Israël”, en zo zijn Hanna Luden c.s. de ware aanstichters van antisemitisme. Het doet een beetje denken aan het Ministerie van Waarheid in ‘1984’. Overigens heeft Tervoorts verbanning van de website van het ‘nette’ TRF niet lang geduurd. Al een paar maanden later, op 3 oktober verschijnt er een lang artikel op de site onder de kop ‘Karaktermoord is het standaardwapen van de Israellobby’, waarin de tweet uitgebreid wordt verdedigd, Corbyn wordt verdedigd en de ‘Israel-lobby’ van allerlei vreselijke lasterpraktijken beschuldigd. Er staat geen naam bij (zoals wel vaker bij TRF) maar het heeft er alle schijn van (qua stijl, lengte, bewoordingen en inhoud) dat Tervoort het zelf heeft geschreven. Het lijkt erop dat sinds Van Agt is uitgeschakeld door een beroerte, hij op de site weer helemaal los kan.

De schrijver rept van de Israëlische inmenging in de Britse politiek en stelt dat Corbyn slechts voor Palestijnse rechten opkomt, en geeft voorbeelden van onschuldige activiteiten die iedere belangenorganisatie die zijn werk serieus neemt zou doen als ongeoorloofde acties, vergaande campagnes en het agressief bestrijden van iedere pro-Palestijnse uiting middels verdachtmakingen, lastercampagnes en aanvallen op de persoon.

Klassieke afrekening

Gelijk in de eerste regel zet hij zichzelf (samen met o.a. Jeremy Corbyn) neer als slachtoffer van deze lobby. Zo schrijft hij:

“De gecoördineerde lastercampagne die volgde op de tweet van Tervoort is een klassieke ‘afrekening’ die iedere persoon of organisatie te wachten staat die in woord of gebaar opkomt voor de rechten van de Palestijnen. Niet hun argumenten worden bestreden, maar zij zelf, veelal op extreem grove wijze. De lijst van slachtoffers is lang, zowel in Nederland als daarbuiten.”

En: “De oproep van Tervoort om de genoemde personen uit de partij te zetten is gechargeerd maar relevant. Hij weerspiegelt de jarenlange oproepen van de Israël-lobby dat Labour zich dient te ontdoen van personen als Corbyn, Livingstone, Walker en anderen (…) Oproepen om personen uit politieke partijen te zetten komen overigens vaker voor en vallen – fraai of niet – ruimschoots binnen onze democratische vrijheden.” 

Door de beugel

Om vervolgens te concluderen dat: “De conclusie uit bovenstaande analyse is dat Tervoorts tweet ruimschoots door de beugel kan als zijnde inhoudelijk relevant en behorend tot het domein van de vrijheid van meningsuiting. Vergeleken met de mores van de Israël-lobby – zie de beschreven voorbeelden – is Tervoorts tweet klein bier. Toch is het uitgerekend de lobby die er stampij over maakt.”

Na deze sneue manier om zichzelf te rehabiliteren beklaagt Tervoort zich over het gebrek aan inhoudelijke argumenten. De Israel-lobby had met andere woorden beter moeten uitleggen waarom ze die tweet verwerpelijk vonden. Men had niet met verwijzingen naar de oorlog mogen komen, en niet op het antisemitische karakter mogen wijzen. Nee, men had moeten doen alsof het een serieus en verdedigbaar idee is en erkennen dat de oproep aan Asscher om druk op de Labour partij te zetten of eerdere oproepen om, God beware een respectabel antisemiet antizionist als Livingstone uit de partij te zetten eigenlijk veel erger is. Nu heeft men slechts “de boodschapper de mond willen snoeren”, “op grond van wilde beschuldigingen van antisemitisme, omlijst met verwijzingen naar joden en de jodenvervolging”.

Het betoog eindigt in een pathetische verdediging van zichzelf: “Dat hij iets tegen joden zou hebben blijkt nergens uit. De joodse medewerkers van The Rights Forum die met Tervoort in contact staan kennen hem in tegendeel als een fervent anti-racist en voorvechter van gelijke rechten, principes die hij ook in zijn opinie-artikelen op onze website verwoordde.” Om nog maar eens te herhalen: “Op Tervoort wordt karaktermoord gepleegd.”

Dan legt hij TRF nog één en ander in de mond: “Wij staan niet achter Tervoorts tweet om lobbyisten als Luden en Naftaniel uit de PvdA te zetten, maar hebben er in de geschetste context wel begrip voor en beschouwen de tweet bovenal als zijn eigen verantwoordelijkheid.”

Uitzonderlijk coulant

Hij beweert vervolgens in een kinderachtige trapperige open brief aan Ronny Naftaniel een soort van flauw aftreksel van een excuus te hebben gemaakt om vervolgens de strekking van de tweet in iets omfloerster bewoordingen te herhalen:  “Het is verder aan de betrokken politieke partijen – in dit geval met name de PvdA – om te beoordelen of partijleden en gesprekspartners zich mogen inlaten met campagnes die schade toebrengen aan burgers, onder wie PvdA-leden, en organisaties. Tot dusver is de partij daar uitzonderlijk coulant in geweest.”

Om daarna namens TRF zichzelf weer in ere te herstellen: “De voortdurende oproepen vanuit de Israël-lobby om ons van Tervoorts artikelen te distantiëren leggen wij naast ons neer.” Een en ander was allemaal slechts een misverstand: “Suggesties dat The Rights Forum in reactie op Tervoorts tweet een rem zou hebben gezet op diens opinie-artikelen zijn onjuist. Het besluit om – voorlopig of definitief – te stoppen met Tervoorts bijdragen werd door hemzelf genomen, als gevolg van een verschil van inzicht over onze redactionele werkwijze. Een tweet van The Rights Forum die bevestigde dat Tervoort niet langer op onze website publiceert werd door de Israël-lobby met graagte, maar ten onrechte, in verband gebracht met de ophef over Tervoorts Twitter-bericht.”

Wanneer het artikel werkelijk het standpunt van TRF zou weergeven, dan zou er uiteraard de naam van de eindredacteur, de voorzitter of het bestuur onder staan. Een officiële verklaring over gevoerd beleid die door niemand is ondertekend is nogal lachwekkend. Alsof je voor een schoolkrantje schrijft en journalistje speelt en doet alsof je een heuse zaak te pakken hebt en zogenaamd gewichtig wikt en weegt om uiteindelijk jezelf geheel gelijk te geven. De zelfverheerlijking spat er vanaf.

Grens met ‘echt’ antisemitisme

Hij verwijt de Israel-lobby gebrek aan inhoudelijke argumenten, maar bij hem zelf zijn die ook moeilijk te vinden. Nergens gaat hij er op in of er niet iets inzit dat Corbyn die banden heeft met diverse Hamasleden en Holocaustontkenners, hen vaker instemmend heeft geciteerd of anderzijds met ze verbonden was, die Israel geregeld met nazi-Duitsland vergeleek en Palestijnse terroristen heeft geëerd, soms de grens met antisemitisme toch lijkt te overschrijden?

Ook in zijn klachten over zogenaamde smaadcampagnes tegen andere mensen door de ‘Lobby’ lees je niks over de redenen waarom men die mensen niet geschikt vindt om belangrijke functies bij overheid of politiek te hebben en waarom dat volgens Tervoort niet terecht is. Hij legt ook nergens uit wanneer hij iets wel antisemitisch vindt, maar zegt wel meermaals dat door de werkwijze van de Israel-lobby dit ‘echte antisemitisme’ juist ongemoeid blijft. Het is goedkoop scoren: je schaart je aan de juiste kant, je wilt juist het echte antisemitisme aanpakken, maar alle praktijkvoorbeelden voldoen niet, ze zijn niet ‘echt’ genoeg. Zelfs Holocaustontkenners lijken geen probleem, anders had hij dat toch wel als voorbeeld genoemd en erkend dat Corbyn zich van die mensen beter verre kan houden?

NIW

Voordat deze kwestie speelde was TRF ook al vaker uit de bocht gevlogen. Het NIW (redactie, geen naam onder het artikel) schrijft in reactie op een naar TRF-stukje tegen Elma Drayer (zonder auteur, maar dat blijkt later Martijn de Rooi te zijn):

“Radicaliseert The Rights Forum? Het lijkt er verdacht veel op. Eerder werd op de Forumwebsite al de Jodenhaat bij de politieke partijen Denk en Bij1 verdedigd en werd de aanval ingezet op het door alle gemeenteraadspartijen (behalve de bovengenoemde twee) ondertekende Amsterdam Joods Akkoord tegen antisemitisme. Ook kwam The Rights Forum onder vuur van het Centraal Joods Overleg (CJO), dat november vorig jaar een bloemlezing gaf van antisemitische commentaren op de Facebookpagina van het Forum. “Ik weet intussen wel wie de nazi’s zijn en dat zijn niet de Duitsers”, “Ik ben zo langzamerhand dat hele ‘joodse volk’ ook spuugzat” en talloze andere voorbeelden van onversneden Jodenhaat sierden de pagina van The Rights Forum op. Directeur Jan Keulen deed de kritiek van het CJO af als ‘een politieke smaadcampagne’.”

Eerder heb ik mij al afgevraagd waarom de mensen in het bestuur en comité van aanbeveling geen moeite hebben met de al jaren geleden ingezette radikale koers van TRF. Of in de woorden van het NIW:

“Het lijkt moeilijk voor te stellen dat (voormalig) politieke grootheden als Hedy d’Ancona, Laurens-Jan Brinkhorst, Frans Andriessen, Bert en Klaas de Vries erg blij zijn dat zij hun naam verbinden aan een organisatie die terrorisme bagatelliseert, antisemitisme verdedigt, columnisten monddood wil maken, Denk en Bij1 steunt en het Amsterdam Joods Akkoord (ondertekend door de partijen van al deze oud-politici) aanvalt.”

Gematigde zionisten

In artikelen op de website van TRF worden de begrippen Israel-lobby of kortweg ‘de Lobby’ vaak tientallen keren gebruikt. De vermeende oppermachtige Lobby, die iedereen die ook maar iets ten faveure van de Palestijnen zegt monddood zou maken, lijkt een obsessie voor TRF en het hoofdthema van Jan Tervoort, die een strijd voert tegen mensen als Esther Voet, Bart Schut, Hanna Luden en Ronny Naftaniel, allemaal gematigde zionisten die voor een tweestatenoplossing zijn en ook oog hebben voor Palestijns leed; zeker de laatste twee staan om hun gematigde positie bekend. Over militante aanhangers van een groot-Israel van de rivier tot de zee, zoals de SGP en PVV die over Palestijnen als verzonnen volk spreken, of Wilders volgens wie moslims haast per definitie niet deugen, lees je weinig op TRF.

Eén artikel spant de kroon met liefst 48 keer het woord lobby in de tekst, het hierboven besproken artikel waarin Tervoort anoniem zichzelf verdedigt (en andere louche figuren zoals Corbyn).

Door je tegenstanders steeds als onderdeel van een oppermachtige lobby neer te zetten en van smaad en laster te beschuldigen ontwijk je inhoudelijke discussie. Men heeft een paar riedeltjes klaar over de bezetting  en kopieert wat nieuws uit bekende pro-Palestijnse bronnen, en richt zijn aandacht verder met name op het bevechten van ‘de Lobby’. In zijn tweets kort na de Joden-uit-de-PvdA- tweet meldde Tervoort dat hij “sinds kort weer wat geinige pijlen op zijn boog heeft gekregen” in zijn strijd tegen de Israel-lobby.

Dit alles roept de vraag op in hoeverre het TRF gaat om het leed van de Palestijnen en een vreedzame en ‘rechtvaardige oplossing van het conflict’. Hoewel er zeker ook inhoudelijke stukken op staan (met de bekende strekking dat de schuld van de ellende hoofzakelijk bij Israel ligt), is de preoccupatie met Joods zionistisch Nederland en dan met name een paar bekende mensen die schijnbaar de ‘machtige Israel-lobby’ vertegenwoordigen, stuitend. De parallellen met antisemitische noties over Joodse complotten en Joodse almacht dringen zich op, en worden terecht getrokken door de betroffen mensen.

Ratna Pelle

Share