nov 092017
 

= IMO Blog = 

Er is, vooral in Joodse en pro-Israel kringen, al veel geschreven over Sigrid Kaag, de nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking.  Op diverse websites en Twitter uitte men zorgen en meer over haar Palestijnse echtgenoot (onderminister onder Arafat en nauw betrokken bij de Oslo akkoorden), uitspraken van haar over Netanyahu en foto’s waar ze met o.a. Arafat op staat. Anderen uit de pro-Israel scene, zoals aanvankelijk ook Keesje Maduraatje, oordelen opvallend mild over haar. Uiteraard roepen de felle reacties van sommigen ook weer tegenreacties op, die qua demagogie en stemmingmakerij niet onderdoen voor de ‘zionisten’. Zo hekelde Amsterjan, pseudoniem van historicus Jan Tervoort, de ‘ultrazionistische paniek’ na bekend worden van haar functie:

Al maanden wordt er op de extreem rechtse en ultrazionistische flank van het online meningen spectrum – ongetwijfeld op aangeven van extreem rechtse organisaties uit Israël – een hetze gevoerd tegen deze mevrouw die bij ondergetekende relatief onbekend was. Voorlopers bij deze hetze zijn uiteraard de judeo-fascisten van de website Opiniez die al maanden in hun stukken waarschuwen voor de benoeming van Kaag en daar andere politieke partijen (CU, VVD, CDA) mee lastig vallen.

Jan Tervoort is een serieuze historicus die twee jaar geleden gedetailleerd en redelijk genuanceerd inging op de kritiek van Likoed op een schoolboek van Meulenhoff waarin het Israelisch-Palestijns conflict wat kort door de bocht werd behandeld. Van zo iemand verwacht je dergelijk suggestief en hetserig taalgebruik niet. Hij heeft inmiddels liefst 4 artikelen aan de kwestie besteed, met allemaal dezelfde teneur: Met Kaag is niks aan de hand en er is geen enkele objectieve reden aan haar kwaliteiten of geschiktheid te twijfelen. Maar ‘ultrazionistisch rechts’ (daaronder vallen volgens hem mensen als Leon de Winter, Esther Voet en Joop Soesan) voert een georganiseerde hetze tegen haar, met hulp van de Israelische overheid met als doel te voorkomen dat ze als minister werd beëdigd. Deze hetze werd natuurlijk dankbaar opgepikt door populistisch rechts. Veel waarde hecht Tervoort daarbij aan een verkeerd citaat van Kaag over Netanyahu (zie ook verderop in deze blog) waarbij zij ervan wordt beschuldigd hem een racist te hebben genoemd, dat ook in verschillende Israelische media verscheen. Bij Tervoort is er uiteraard nergens sprake van slordigheid of haastwerk, maar is alles terug te voeren op een groot zionistisch complot.

Vervolgens verwijt hij de ‘ultrazionisten’ (o.a. Leon de Winter en Frank Berkemeier) dat zij haat willen zaaien tegen het Palestijnse volk en ‘hun tegenstanders in het debat willen delegitimeren door middel van laster, insinuaties en beschuldigingen van antisemitisme en het propageren van regelrechte geschiedvervalsing m.b.t. Israelisch-Palestijns conflict. Alles zodat de illegale kolonisatie van ‘Judea en Samaria’ zoals zij de Westbank abusievelijk en anachronistisch noemen, ongestoord voortgang kan vinden.’ Toe maar. Het klopt dat sommige tweets die hij aanhaalt erg kort door de bocht zijn, en ook het Likoed persbericht (dat pas na dit stukkie van Tervoort uitkwam) is hier en daar meer dan slordig. Ook Esther Voet doet hier volgens hem aan mee en ‘behoort tot deze kliek’, hoewel ze ‘het schelden en lasteren graag aan anderen over laat’ houdt zij zich bezig met ‘op rechts salonfähig maken van ‘extreem rechts Israël’ en het delegitimeren van mensen die terecht kritiek hebben op de illegale kolonisatie van de Westbank.’

Zo kun je iedere jouw onwelgevallige mening natuurlijk heel simpel, inderdaad, delegitimeren. Je zet mensen weg door ze met bepaalde ‘klieken’ te associëren, bedoelingen achter hun handelen en mening te zoeken die er niet direct uit af te leiden zijn en ze standpunten in de schoenen te schuiven die ze niet verkondigen. Tervoort haalt dan wat echt racistische bagger op Twitter aan (over welk onderwerp vind je die niet?) en spreekt vervolgens van ‘Voets racistische klapvee op twitter’. Hoe diep kun je zinken? Alsof zij iets met die bagger te maken heeft omdat die mensen toevallig weleens een tweet van haar liken? Wat een laag, tendentieus en demagogisch stukje.

Zoals gezegd volgden op dit stukje nog drie delen en is nog een slotdeel aangekondigd. Tegelijkertijd verwijt hij GeenStijl wel drie stukjes over Kaag te hebben geschreven. Natuurlijk is Kaag voor GeenStijl gefundenes Fressen en verpersoonlijkt zij alles wat men daar haat. Ze is nauw verbonden met de VN en internationale diplomatie, heeft veel met Arabieren samengewerkt, heeft met terroristen gepraat, een Palestijnse echtgenoot en er zijn foto’s van haar met hoofddoek en Arafat en Hezbollah leiders. Wat wil een GeenStijl ‘redacteur’ die nog even snel moet scoren nog meer? Oh ja, en ze is van D66, inmiddels GroenLinks en de PvdA voorbijgestreefd als object van haat bij populistisch rechts.

Als een ware onderzoeksjournalist zoekt Tervoort deze onverkwikkelijke kwestie tot op de bodem uit. In ronkende zinnen probeert hij ons van de ernst van de zaak te doordringen:

Het is voor ondergetekende onmogelijk om het totale verloop van de hetze tegen Sigrid Kaag in de (sociale) media te schetsen. Wat nu volgt is een samenvatting daarvan met de belangrijkste gebeurtenissen/publicaties en spelers die de hetze aan de gang houden met als doel zicht te krijgen op hoe extreem rechts Israël zijn invloed aanwent om een nieuwe Nederlandse minister, op voorhand, te beschadigen.

Na deze ‘samenvatting’ met vooral veel amok om een niet helemaal correct weergegeven citaat, volgen in het volgende deel wederom grote woorden over ‘extreem rechts Israelisch gedachtegoed’:

Bij deze specifieke hetze tegen Kaag wordt ook de groeiende invloed van extreem rechts Israëlisch gedachtegoed met betrekking tot het Israelisch-Palestijns conflict, op de populistische ‘nieuw rechtse’ tegenelite in de politiek en media (PVV, FvD, Geenstijl, TPO, DDS) duidelijk zichtbaar. Zij zijn immers fellow travelers en vinden en helpen elkaar in hun gedeelde activisme tegen de elite, tegen de islam en tegen links.

Zo wordt wederom alles op een hoop gegooid. Als je tegen Kaag bent ben je blijkbaar ook tegen links en tegen de islam, tegen de elite en ook tegen Europa en voor Trump en Wilders en tegen Merkel uiteraard. Bij ‘extreem rechts Israelisch gedachtegoed’ denk ik aan Meir Kahane en andere fascistoïde figuren, aan mensen die vinden dat Joden ver verheven zijn boven anderen en dat alle Palestijnen uit de Westbank verdreven moeten worden, niet aan mainstream pro-Israel ideeën zoals Voet of De Winter die ventileren. De nuance mag bij hun soms ontbreken en ze provoceren graag, in de kern staan ze geen extreme ideeën voor. Likoed Nederland is rechts en vaak tendentieus maar niet extreemrechts en staat een pragmatische koers voor.

Ondertussen gaat Jan Tervoort alle inhoudelijke vragen uit de weg. Hij schrijft dat Kaags standpunten over Israel in overeenstemming zijn met het internationaal recht, en negeert de vraag of zij door haar huwelijk met een Palestijnse activist en voormalig lid van Arafats regering niet te zeer verbonden is geraakt aan een op zijn zachtst gezegd nogal omstreden regime. Hij negeert de vraag of ze wel objectief naar het conflict kan kijken gezien haar achtergrond en eerdere uitspraken, en of ze wel genoeg afstand heeft om doordachte besluiten over de miljoenen aan hulpgeld en subsidie voor de PA en Palestijnse projecten te nemen. Over de vraag hoeveel zorgen we ons wat dit betreft over Kaag moeten maken meer in de volgende blog.

Ratna Pelle

Share

  One Response to “Sigrid Kaag: topdiplomaat met Palestijnse banden (1)”

Comments (1)
  1. Zij heeft naast de negatieve zaken over Netanyahu ook over haar schoonvader “uit Jeruzalem” gelogen.
    Haar weinig objectieve en zelfs vooringenomen houding tegenover Israël mag ons m.i. zeker ernstige zorgen baren.
    Shalom