apr 082017
 

= IMO Blog =

Baudet

Thierry Baudet in Hongarije (foto: Elekes Andor, 2016 via Wikipedia)

* Vervolg op: De mannelijke cultuur van Thierry Baudet

Het hebben van zelfkritiek en het doen van kritisch zelfonderzoek zijn geen tekenen van een gebrek aan zelfvertrouwen; juist het tegendeel. Vandaar dat er in Israel ook zoveel meer zelfkritiek is dan onder de Palestijnen. Vandaar dat vooral welvarende, goed georganiseerde landen vrijheid van meningsuiting kennen en kritiek niet de mond snoeren. Echte sterke mannen geven hun tegenstanders een eerlijke kans in eerlijke verkiezingen en met dezelfde spelregels als die voor henzelf gelden.

Erdogan, Poetin, Assad en ook Trump verdragen geen kritiek op hun persoon en functioneren, en proberen hun tegenstanders monddood te maken. Trump heeft daar niet de middelen voor die Poetin en Erdogan veelvuldig gebruiken, met dank aan de Amerikaanse democratie en vrije pers. Dat Thierry Baudet dergelijke narcisten als sterke mannen ziet is veelzeggend, net als het feit dat hij compromissen en overleg als zwak en vrouwelijk ziet. Een sterke natie kan het juist aan om buitenlanders op te nemen en zich open te stellen voor andersdenkenden, zonder zichzelf te verliezen. Er zijn immers genoeg checks and balances om te voorkomen dat de ‘vreemde en agressieve elementen’ hier het roer overnemen of ons de afgrond insturen.

Oikofobe elites

Thierry Baudet heeft blijkbaar erg weinig vertrouwen in onze democratische instituties en onze cultuur. De ca. 7% mensen van buitenlandse komaf die binnen onze grenzen leven zouden onze identiteit bedreigen. Wat die identiteit precies is, blijft zoals vaak bij nationalisten, vaag. Vaak heeft men het over een ‘judeo-christelijke cultuur’ maar dat is problematisch want de christenen waren eeuwenlang behoorlijk antisemitisch. Bovendien gaan we tegenwoordig juist prat op de scheiding van kerk en staat, dus in een puur religieuze definiëring van onze cultuur zullen velen zich niet herkennen. Baudet haalt graag de Verlichting aan en bepaalde filosofen zoals Kant en Voltaire en ziet in onze moderne architectuur een voorbeeld van ‘oikofobie’ omdat de esthetiek niet meer de boventoon voert.

Onze identiteit lijkt bij Baudet vooral te bestaan uit bepaalde ideeën en praktijken uit de 18e en 19e eeuw, toen inderdaad de man nog vanzelfsprekend de baas was en racisme en kolonialisme geaccepteerd. De meeste filosofen en kunstenaars uit die tijd zijn volgens onze huidige normen racistisch, zelfs als ze toen als zeer vooruitstrevend werden gezien. NRC Handelsblad wijst er fijntjes op dat hij voor iemand met zo’n afkeer van buitenlandse smetten wel erg veel buitenlandse oplossingen aandraagt:

Het opmerkelijkst aan zijn programma is vooralsnog dat de pleitbezorger van een terugkeer naar een Nederlandse unieke identiteit, vooral buitenlandse oplossingen aandraagt voor maatschappelijke problemen. Fins onderwijs, Australisch asielbeleid, Amerikaans immigratiebeleid, Duitse politieopsporing, een Singaporese overheidsafslanking en Zwitserse bestuurlijke vernieuwing.

Onze identiteit is in gevaar, ons land in crisis, aldus Baudet, en dat ligt aan de oikofobe elites en het ‘partijkartel’. Het partijkartel bestaat uit een kleine groep machthebbers die onderling de macht verdelen en externe ideeën uitsluiten. Zowel de VVD als GroenLinks maken deel uit van dit kartel. Zij zijn het eens over de belangrijkste punten en doen mee aan de aanval op de natiestaat: Het EU project en de Euro, open grenzen, massale immigratie. Zijn ideeën ademen continu een sfeer van westers en nationaal superioriteitsdenken (andere Europese landen kunnen blijkbaar ook niet aan de Nederlandse cultuur tippen want de EU is fout), zonder dat me duidelijk wordt waarom we zo superieur zijn en waaruit dat bestaat.

Duits IQ

Dergelijke ideeën kennen een duistere geschiedenis, en het is dan ook opvallend dat tijdens een gefilmde rondleiding door zijn huis het boek Die Intellgenz Und Ihre Feinde van Volkmar Weiss in zijn ‘bibliotheek’ werd aangetroffen. Terwijl Baudet hoog opgaf over zijn belezenheid (“en in het trapgat de non-fictie, de filosofische boeken, de historische boeken … het gaat helemaal door naar beneden”) komt het boek van de neo-nazi duidelijk in beeld. In een artikel op Joop wordt Weiss als volgt beschreven:

Weiss is een beruchte Duitse rechtsextremist, die geobsedeerd is met IQ-verschillen tussen bevolkingsgroepen, en daarmee beargumenteert dat Duitsland verpest wordt door al die niet-witte mensen en hun genen. Er wordt over hem gezegd dat hij in “de nazi-traditie” zit, hij schreef een roman over nazi’s die in 2084 een rijk met genetische übermenschen hebben gesticht, hij heeft het lovend over ‘race-realism’ en ‘biological reality’ -  codewoorden voor schedelmeetracisme. Nog meer nazi dan deze man en je zit op het niveau van voorzichtig gecultiveerde snorretjes en rechterarmen die spontaan de lucht in schieten.

Het wat taai geschreven Duitse Wikipedia artikel over hem bevestigt dit beeld. Dat dit boek bij Baudet in de kast staat wil niet zeggen dat Baudet er precies zo over denkt, maar hij lijkt wel duidelijk met extreemrechtse ideeën te flirten. De biologische metaforen van Baudet, gecombineerd met zijn kontakten in de extreemrechtse wereld, de waardering die hij zelf uit die kringen ontvangt, het wijst alles wel in een bepaalde richting. Hoewel Baudet het niet over ‘rassen’ heeft, lijkt achter zijn ideeën wel eenzelfde gedachtengoed schuil te gaan. Martijn de Koning schreef vorig jaar in de Volkskrant:

Bij racialisering worden buitenstaanders niet per se als ‘ras’ gezien, maar er wordt op dezelfde manier over ze gesproken: als een herkenbare groep die specifieke, onveranderlijke en natuurlijke eigenschappen wordt toegedicht en die als inferieur geldt.

Buitenlanders, zeker als er veel in korte tijd het land in komen, en zeker als zij uit een heel ander land en cultuur komen, kunnen voor problemen zorgen, de spanningen doen toenemen, mensen een gevoel van vervreemding geven. Je hoeft geen racist te zijn om dat te erkennen. Partijen van links tot rechts hebben erkend dat de integratie niet in alle opzichten geslaagd is en dat er hardnekkige problemen zijn.

Joden en Israel

Voor Joden hebben die een extra dimensie omdat een flink deel van het antisemitisme uit allochtone hoek komt en met name wanneer de spanningen en het geweld in Israel en de Palestijnse gebieden toenemen, zij dat direct merken. Tegelijkertijd zijn juist de Joden het ultieme slachtoffer geweest van bovengenoemde ‘raciale’ manier van denken. Moslims (en niet-westerse allochtonen in het algemeen) als onveranderlijk probleem zien, nu en in de toekomst, is niet alleen onjuist maar werkt ook averechts. Het versterkt bij hun het gevoel dat ze er niet bij horen en daarmee de kans op radikalisering en afzetten tegen het Westen. Het geeft ze daarbij ook geen enkele mogelijkheid daar wat aan te doen, iedere moslim is immers bij voorbaat slecht en alleen bekering zou het probleem kunnen oplossen.

Over Wilders dubbelhartige relatie met de Joodse gemeenschap is al veel geschreven. Niet alleen zijn standpunt over de koosjere slacht, maar juist ook zijn racistisch aandoende opmerkingen zoals het ‘minder, minder Marokkanen’ schieten velen in het verkeerde keelgat, omdat het hen doet denken aan het racisme dat ze zelf maar al te goed kennen. Voor Baudet geldt een beetje hetzelfde. Beiden lijken zij vooral pro-Israel te zijn omdat ze het zien als een baken tegen de Arabische landen, als bondgenoot in de strijd tegen de islam. Maar in Israel zelf moeten de Joden een manier vinden met de inmiddels bijna 2 miljoen Arabieren samen te leven. De vrijheden van die Arabieren, die er grotendeels al woonden toen Israel werd gesticht, zijn groter dan in veel Europese landen. Het is normaal in Israel om de muezzins te horen, om vrouwen in hoofddoek en zwarte gewaden op markten te zien, straatnamen zijn er vaak ook in het Arabisch aangegeven en op het strand zie je geregeld grote moslimfamilies en vrouwen die met kleren aan baden.

De steun voor Israel van Wilders en Baudet kan prettig zijn omdat zij de dingen aankaarten die veel andere partijen laten liggen, en ze Israelische legeracties nooit zullen veroordelen. Maar zij heeft een nare bijsmaak als je ziet hoe dicht men bij racistische theorieën en ideeën staat waarin het eigen volk en religie superieur is aan niet-Westerse volken. Op het moment ziet men Joden als onderdeel van de Westerse cultuur en bondgenoot tegen de islam, maar dat kan veranderen. Bovendien wijst Wilders (en ik neem aan Baudet ook) iedere vorm van dialoog en een compromis af. Israel mag niks ‘aan de Palestijnen geven’ want je weet hoe Arabieren zijn: geeft ze een vinger en ze pakken je hele hand. Met deze houding komt er nooit vrede, en jaag je, net als in Nederland, ook de gematigde mensen waarmee wel te praten is, tegen je in het harnas. Je vergroot tegenstellingen en versterkt de extremisten aan beide kanten.

Het is nog afwachten of Baudet zich in de kamer even onvoorwaardelijk voor Israel uitspreekt als Wilders. Op het CIDI debat hoefde hij niet veel te doen om winnaar te worden. Een paar felle sneren richting Servaes van de PvdA waren voldoende voor zijn fanclub om hem te bejubelen. Verder zei hij dat er geen oplossing voor het conflict mogelijk is, en dat Assad wel meevalt. En hij maakte een paar doelpunten voor open doel door de obsessie van de wereld met Israel te hekelen en te zeggen dat er geen vrede is omdat de moslimlanden Israel niet erkennen. Hij lijkt tot nu toe een beetje het intellectuele broertje van Wilders; een hoop interessantdoenerij en borstklopperij over zijn belezenheid en kennis van de klassieke muziek en kunsten, en het gebruik van dure termen waarachter ordinaire vreemdelingenhaat schuilgaat.

Op rechts

Baudets Forum voor Democratie en Wilders’ PVV (ik ben op Wilders veel minder ingegaan omdat ik zijn standpunten over buitenlanders, de islam en Israel bekend veronderstel) zijn niet de enige partijen op rechts wiens pro-Israelstandpunten gepaard gaan met dubieuze ideeën. In een volgende blog ga ik in op andere rechtse partijen.

Tot slot nog een hilarisch bericht uit de NRC. Baudet weigerde in te stemmen met de nieuwe indeling van de plenaire vergaderzaal van de Tweede Kamer omdat hij daarbij in dezelfde hoek als de PVV was ingedeeld. Baudet wilde graag in het midden zitten want: “Wij horen niet in die rechtervleugel van de Kamer, Forum is namelijk niet rechts”, verklaarde hij kort na afloop van het overleg. „We zijn een vooruitstrevende middenpartij.”

Ratna Pelle

Share

  3 Responses to “De Nederlandse identiteit van Thierry Baudet”

Comments (3)
  1. Mooi artikel! Ik hou me graag aanbevolen voor volgende artikelen!

  2. Ik citeer: ‘Hoewel Baudet het niet over ‘rassen’ heeft, lijkt achter zijn ideeën wel eenzelfde gedachtengoed schuil te gaan.’ Ik proef hieruit een omslachtige beschuldiging van racisme.
    Racisme is het demoniseringswoord bij uitstek. Wie een racist is, of wie tot racist is verklaard, heeft zich buiten de discussie der deugmensen geplaatst. En het gevaar van buitensluiten rukt op.
    Ik citeer een kernzin uit het artikel: ‘Moslims (en niet-westerse allochtonen in het algemeen) als onveranderlijk probleem zien, nu en in de toekomst, is niet alleen onjuist maar werkt ook averechts. Het versterkt bij hun het gevoel dat ze er niet bij horen en daarmee de kans op radikalisering en afzetten tegen het Westen. Het geeft ze daarbij ook geen enkele mogelijkheid daar wat aan te doen, iedere moslim is immers bij voorbaat slecht en alleen bekering zou het probleem kunnen oplossen.’

    Mij zal je niet horen zeggen dat bekering de oplossing is van het islamprobleem, maar dat er een islamprobleem is, staat voor mij buiten kijf. Denk aan het boek van Abdelwahab Meddeb ‘De ziekte van de islam’. Denk aan The closing of the Muslim mind van Robert Reilly of aan Culture And conflict in the Middle East van Carl Salzman.
    Of het een onveranderlijk probleem is, kan niemand zeggen. Wel dat de hoop op verandering klein is.
    Maar iemand op grond van zijn boekenkast uitsluiten van een discussie is voor mij een teken van intellectuele benepenheid.

  3. Citaat: “Onze identiteit is in gevaar, ons land in crisis, aldus Baudet, en dat ligt aan de oikofobe elites en het ‘partijkartel’. Het partijkartel bestaat uit een kleine groep machthebbers die onderling de macht verdelen en externe ideeën uitsluiten. Zowel de VVD als GroenLinks maken deel uit van dit kartel. Zij zijn het eens over de belangrijkste punten en doen mee aan de aanval op de natiestaat: Het EU project en de Euro, open grenzen, massale immigratie. Zijn ideeën ademen continu een sfeer van westers en nationaal superioriteitsdenken (andere Europese landen kunnen blijkbaar ook niet aan de Nederlandse cultuur tippen want de EU is fout), zonder dat me duidelijk wordt waarom we zo superieur zijn en waaruit dat bestaat.”
    Als Ratna Pelle geprobeerd had om de visie van Baudet op het partijkartel te weerleggen, hadden we een discussie. Kennelijk is hij er niet toe in staat of durft hij niet. Toch weet vrijwel iedereen dat de kartelpartijen samen de dienst uitmaken: ‘of je nou door de kat of de hond gebeten, het maakt niet uit hoe of door wie je benadeeld wordt’ – is al decennialang een staande uitdrukking.
    Hij maakt zich ervan af door dit “nationaal superioriteitsdenken” te noemen en de EU te vereenzelvigen met ‘andere Europese landen’. Hij moet weten dat Baudet bij herhaling benadrukt dat Nederland – eenmaal los van de EU – de economische en culturele samenwerking met de Europese landen juist moet versterken.