– Door Tjalling. –
Op zaterdag 7 februari jl. werd in de PKN Opstandingskerk te Houten de film `The Stones Cry Out’ publiekelijk vertoond. Aanleiding hiervoor was het bezoek van Daoud Nassar, die daar op uitnodiging van Kerk in Actie zijn verhaal kwam houden. Al heeft Nassar wel enig recht van spreken, het vertonen van The Stones Cry Out is een ernstige miskleun van K i A.
Zoals is opgemerkt: Daoud Nassar heeft enig recht van spreken, want In de vroege ochtend van 19 mei 2014 vernietigden Israëlische bulldozers ongeveer 1500 fruitbomen van het bedrijf, omdat ze volgens de bezettingsautoriteiten geplant waren op grond die toebehoort aan de staat. Doordat ze zo vroeg kwamen had de advocaat geen kans meer om iets te ondernemen. Er loopt nog een zaak bij het Israëlisch Hooggerechtshof. Echter dit alles rechtvaardigt zeker niet dat PKN kerken via K i A hun medewerking verlenen bij het vertonen van deze film.
De film is namelijk bedoeld om te laten zien hoe In 1948 tienduizenden Palestijnse dorpelingen uit hun huizen in de vruchtbare heuvels en valleien van Galilea zouden zijn verdreven om zo plaats te maken voor kolonisten in de nieuw opgerichte staat Israël . De film laat veel oorlogsbeelden zien en ook mensen die weg moesten vluchten of werden weggevoerd. Bovendien laat de film beelden zien uit de periode 1948-1967, de twee intifada‘s, de muur, de checkpoints, de belegering van Bethlehem, het bezoek van Ariël Sharon in 2000 aan de Tempelberg, en de bekende kaartjes van ‘ethnic cleaning’ door Israël.
De film laat dus maar één kant van het verhaal zien, op sommige punten met verdraaide feiten. Er is nergens ruimte voor nuance, laat staan een weerwoord. Israël wordt volledig afgekraakt en in woord en beeld als enige agressor neergezet. De informatie over de Arabische agressie ontbreekt volledig.
Geschiedenis
De onafhankelijkheidsoorlog, die door de Palestijnen de Nakba wordt genoemd, begon in 1947, nadat de Verenigde Naties op 29 november resolutie 181 aannamen die voorzag in de opdeling van het grondgebied na beëindiging van het Britse mandaat. Palestina zou verdeeld worden in een Arabische staat (43% van het grondgebied), een Joodse staat (56%, waaronder de Negev woestijn) en een internationaal gebied rondom Jeruzalem en Bethlehem. De Joodse staat zou naast 550.000 Joden ook een grote Arabische minderheid bevatten en ruimte moeten bieden aan de Joodse immigranten die op Cyprus en in Europa wachtten op toegang tot het land. In de voorziene Arabische staat woonden nauwelijks Joden maar wel zo’n driekwart van de 1,3 miljoen Palestijnse Arabieren. In het internationaal gebied woonden zo’n 100.000 Joden en ongeveer evenveel Arabieren.
De Palestijnse leiders wezen het delingsplan af omdat het een onwettige inbreuk op hun recht als inheemse bevolking zou zijn; ze claimden Arabische soevereiniteit over het hele gebied. De Joodse leiding ging wel akkoord met het plan, hoewel ze het bezit van Jeruzalem daarvoor moest opgeven.
Direct na het aannemen van resolutie 181 gingen de Arabische Palestijnen in groten getale de straat op om hiertegen te protesteren. Joodse bussen, winkelcentra en een synagoge werden vernield. De Arabieren legden bovendien met gerichte aanvallen het verkeer in Palestina grotendeels lam. De verspreid liggende Joodse landbouwnederzettingen waren voor de verdediging op zichzelf aangewezen. De stad Jeruzalem, waar toen een zesde deel van de Joden in Palestina woonde, werd grotendeels van de buitenwereld afgesneden en was alleen met gewapende konvooien bereikbaar. Daardoor werd de voedselsituatie in Jeruzalem nijpend. In januari 1948 kwam een Arabisch vrijwilligerslegioen de Palestijnen te hulp. De grootmoefti Amin al-Hoesseini van Jeruzalem (die nota bene tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn diensten aan Nazi Duitsland had aangeboden) en de secretaris van de Arabische Liga riepen openlijk op tot uitroeiing van alle Joden in Palestina. De Joodse inwoners van Palestina werden in 1948 dus rechtstreeks in hun bestaan bedreigd.
Kerk in Actie
Kerk in Actie zet zich in voor alle mensen die in hun bestaan worden bedreigd. Dit is op zichzelf een goede intentie, maar K i A heeft absoluut te weinig zicht op de realiteit van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Niet alleen Palestijnse christenen worden bedreigd, ook de Joodse staat wordt ernstig in haar bestaan bedreigd. Die laatste neemt de zeer noodzakelijke maatregelen tegen die bedreiging. Palestijnse christenen voelen zich echter tussen wal en schip geraakt, maar hun niet te benijden positie wordt zeker niet alleen door Israël veroorzaakt. Met uitzondering van Israël en Libanon worden overal in het Midden Oosten christenen vervolgd en bedreigd. Bovendien is de huidige situatie zeker ook te wijten aan de Palestijnse leiders, die tot nu toe vrijwel compromisloos blijken bij vredesonderhandelingen.
Kerk in Actie is een belangrijk onderdeel van de PKN kerk. Het valt uiteraard onder verantwoordelijkheid van de PKN, die pretendeert om alle mensen de ruimte te geven die hun stem willen laten horen. Terugkomend op de aanleiding van dit commentaar, het vertonen van The Stones Cry Out in de Opstandingskerk te Houten op afgelopen 7 februari, moet worden gesteld dat dit echt helemaal misplaatst is. Deze film laat immers enkel het perspectief zien van Palestijnse kant, waarbij historische en ook heel belangrijke feiten die de kant van de Joodse bevolking toelichten, helemaal buiten beeld blijven. Gelet op de onopgeefbare verbondenheid van de PKN kerk met Israël , zoals verwoord in de kerkorde, kan zo’n film echt niet worden vertoond. De vertoningen gaat echter nog door, want de bezoekers die toezegden de film in hun eigen kerk, gemeente, geloofsgemeenschap of kring te gaan vertonen, kunnen de film op DVD met NL ondertiteling gratis krijgen.
Met dit gratis toelaten van vertoning voor publiek heeft de PKN via K i A het antizionisme een nieuwe impuls gegeven binnen haar organisatie. Dit is ontoelaatbaar! Gezien tweeduizend jaar geschiedenis van Jodenvervolgingen, waarbij ook het Christendom een – indirecte maar ernstige – rol heeft gespeeld, zou de PKN, met het oog op die onopgeefbare verbondenheid met Israël, heel kritisch moeten zijn jegens alle activiteiten die het bestaan van een Joodse staat in een kwalijk daglicht stellen. De huidige ontwikkelingen binnen de PKN laten eerder het tegendeel hiervan zien. Dit is een heel veeg teken!
Een objectieve weergave van feiten is absoluut noodzakelijk wil men geloofwaardige informatie kunnen geven of doorgeven. Wanneer de PKN een stem wil zijn voor mensen die alleen hun eigen onverzoenlijke visie weergeven, dan bevordert de PKN niet de vrede, maar juist het tegendeel. Mijn advies aan de PKN is dan ook :
Kies voor GOD’s visie op de zaak… en bedenk dan wat God heeft geprofeteerd m.b.t. Israël en de terugkeer van het volk tot het land Israël…om aldaar te wachten op de komst van de Messias/ Yahschua ha Maschiach/Jezus de Christus. De tijd van Jezus Christus’ wederkomst nadert met zeer snelle schreden.
Weest zelf waakzaam dat u niet de zonde bedrijft of deelachtig wordt die in Rom.11 ; 17-22. genoemd wordt, waardoor u uiteindelijk door God zelf weggekapt/afgehakt wordt van de vette olijfboom… en uiteindelijk verdort… en verzamelt… en in het vuur gegooid wordt.
Geen wonder dat het slecht met de PKN gaat. De ene kerksluiting na de ander.
Zouden zij nooit gehoord hebben dat de Here God hen zegent die Israël zegent en eerlijk behandelt?
Dingen die verkeerd zijn moeten genoemd worden van beide kanten.
Ik zal vervloeken degene die u vervloeken…..