Alicia Keys treedt binnenkort op in Israël
– Mediawerkgroep Israel –
Als laatste in onze serie over de berichtgeving over Israël en de Palestijnen in de afgelopen maanden, nog een viertal onderwerpen waarover de media onvolledig of eenzijdig berichtten.
Israëli gedood bij bushalte
Op 30 april meldt de Volkskrant dat:
Het is voor het eerst sinds 2011 dat een Palestijn een kolonist in het bezette Palestijnse gebied om het leven heeft gebracht. (…) De laatste keer dat een Palestijn kolonisten op de Westelijke Jordaanoever om het leven bracht, was in maart 2011. Toen werden twee kolonisten en drie van hun kinderen in hun woning doodgestoken. Sinds begin dit jaar hebben Israëlische militairen bij verscheidene incidenten op de Westoever negen Palestijnen doodgeschoten.
Het is nogal misleidend om Israëlische legeracties gelijk te stellen met een bloeddorstige aanslag waarbij terroristen ’s avonds een huis binnen drongen en slapende baby’s vermoordden en verminkten. Onder de doden van deze moordpartij was een drie maanden oude baby, maar de Volkskrant spreekt verhullend van het ‘doodsteken van kinderen’. De Palestijnen die bij de legeroperaties zijn omgekomen hebben vermoedelijk zelf ook wat gedaan, maar de Volkskrant verzuimt om enige context of toelichting te geven. Daardoor lijkt het alsof Israël ze zomaar, in koelen bloede, doodschoot. Daarnaast vinden er veel vaker incidenten plaats waarbij Palestijnen geweld gebruiken tegen kolonisten, maar die worden zelden vermeld, want ze passen niet in het beeld van de slechte kolonist en de onschuldige Palestijn. Los van de vraag of die kolonisten daar wel zouden moeten wonen, is zulk geweld af te keuren en verdient het aandacht, evenzeer als geweld tegen Palestijnen. Opvallend is dat wanneer men Israëlisch geweld tegen Palestijnen beschrijft, vaak onterecht wordt gesuggereerd dat het om onschuldige Palestijnen gaat, en dat men bij geweld tegen Israëli’s juist verhullend is. Men suggereert hier ten onrechte dat Palestijns geweld tegen kolonisten uitzonderlijk is wat zoals gezegd niet klopt.
Arrestatie groot-moefti
De Volkskrant schrijft op 8 mei over de Israëlische arrestatie van de Palestijnse grootmoefti in Jeruzalem:
Veel moslims zien bezoeken van Joden aan de Haram al-Sharif als een provocatie. Israël zou zijn greep op de berg willen verstevigen. Een bezoek van de latere premier Ariel Sharon aan de Tempelberg in 2000 leidde tot de tweede Intifada. Die Palestijnse opstand tegen de Israëlische bezetting zou jarenlang duren.
Het is een vaak gebruikte Palestijnse aantijging dat Israël de Al Aqsa Moskee wil vernietigen en de oude Joodse Tempel herbouwen, maar dit is werkelijk nergens op gebaseerd. De VK had dit duidelijk moeten vermelden, en ook dat er nauwelijks Israëli’s zijn die dit willen. Op het terrein van Tempelberg ligt ook het allerheiligste voor de Joden, en men wil daar zo dicht mogelijk in de buurt bidden. Israël wil zijn ‘greep op de berg’ helemaal niet verstevigen, en laat maar mondjesmaat en onder strikte voorwaarden Joden toe, om fricties te voorkomen. Het bezoek van Sharon aan de Tempelberg was hooguit de directe aanleiding voor de Tweede Intifada; er waren een aantal andere zaken die deze veroorzaakten, waaronder het vastgelopen vredesproces, een goede Palestijnse voorbereiding (hij was niet zo spontaan als vaak wordt gesuggereerd), en een economische crisis in de Palestijnse gebieden.
Oxfam-Novib rapport
Diverse media berichtten eind mei over een anti-Israël rapport dat in samenwerking met Oxfam-Novib tot stand is gekomen. Onder de kop ”EU komt beloften aan Palestijnen niet na” stelt het artikel:
Een jaar nadat 27 EU-landen hebben toegezegd het Israëlisch bestuur in de bezette Palestijnse gebieden aan te pakken, verslechtert de situatie voor de Palestijnen steeds verder. Dat stelt onder meer de hulporganisatie OxfamNovib in een maandag verschenen rapport.
‘Afgelopen jaar zijn er 600 huizen bijgekomen in illegale Israëlische nederzettingen. 540 huizen en gebouwen van Palestijnen zijn vernield, waardoor zo’n 800 mensen dakloos werden’, aldus OxfamNovib in het rapport, opgesteld met ongeveer 80 andere organisaties die actief zijn in de bezette Palestijnse gebieden.
‘Niets opgeleverd’
Volgens Oxfam had de Europese Unie 30 van de inmiddels gesloopte huizen gefinancierd. De hulporganisatie klaagt dat de EU-protesten tegen de continue uitbreiding van Israëlische nederzettingen en de sloop van Palestijns bezit alleen uit woorden bestaan. ‘Het heeft niets opgeleverd.’
De EU zou de Palestijnen in de steek laten, en de Palestijnen in het C-gebied (150.000 volgens de hulporganisaties) zouden volledig zijn aangewezen op ontwikkelingshulp omdat Israël niet toestaat dat de PA haar diensten aan deze Palestijnen aanbiedt en dit zelf ook niet doet. Men roept op tot meer druk op Israël. Het rapport zelf hangt aan elkaar van de eenzijdige en ongefundeerde aantijgingen tegen Israël. Men schetst een beeld van volkomen willekeur en treiterijen. Het leger zou zomaar wateropslagplaatsen van boeren kapotmaken, kleine meisjes op weg naar school arresteren, huizen vernielen etc. etc.
Nergens wordt enige toelichting gegeven waarom Israël bepaalde dingen doet, nergens worden Israëlische bronnen aangehaald. Zo leven volgens Israël maar een paar procent van de Palestijnen in het zogenaamde C-gebied. Israël zegt ook dat Palestijnen doelbewust huizen bouwen waar het niet mag en daartoe worden aangemoedigd door het Palestijnse leiderschap. Volgens Israël verbruiken de Palestijnen meer water dan is overeengekomen in de Oslo Akkoorden, en wordt daarnaast op grote schaal illegaal water afgetapt. Ook meldt het rapport dat 150 Palestijnen door kolonisten zijn verwond, maar staat er niets in over het geweld van Palestijnen tegen kolonisten. Bijna dagelijks worden Israëlische auto’s met stenen bekogeld, en het komt geregeld tot ander geweld waaronder schietincidenten en aanslagen. Er worden ook tientallen aanslagen per jaar verijdeld door Israël.
Kortom, tegenover iedere aantijging in dit rapport staan Israëlische claims die het tegendeel beweren. De media hebben geen enkel Israëlisch weerwoord opgenomen of om een reactie gevraagd. De aantijgingen, afkomstig van organisaties die bekend staan om hun eenzijdig-kritische houding tegenover alles wat Israël doet, worden als feiten en waarheid gebracht.
Naast dit rapport besteedden de media aandacht aan verschillende andere anti-Israël rapporten, ook zonder enige kritische noot of distantie. Ook iedere uitleg over bijvoorbeeld de Oslo Akkoorden en de verdeling van de Westoever in verschillende gebieden, of de rechten en plichten van een bezettende macht ontbreken, en de voorwaarden om überhaupt van een bezetting te kunnen spreken, zoals dat de bezettende macht ook daadwerkelijk het gezag uitoefent in een gebied.
De berichtgeving draagt daardoor vooral bij aan versterking van het beeld van een goede en foute partij, van de Palestijnen als onschuldige slachtoffers en Israël als meedogenloze bezetter.
BDS boycot-campagne
Op 12 juni meldt NOS op 3 onder de kop “Alicia Keys zet concert Israël door” het volgende:
Zolang het conflict in Israël duurt, geen concerten. Tenminste, dat willen Palestijnse groeperingen. Al langer proberen die groepen te voorkomen dat grote artiesten in Israël komen optreden, meestal met succes. Veel artiesten bleven uiteindelijk weg. Toch gaat het geplande concert van Alicia Keys op 4 juli vooralsnog wél door.
In een petitie van Boycott, Divestment and Sanctionsgroepen (BDS) kunnen mensen hun handtekening zetten om Keys ertoe te bewegen haar concert af te zeggen. BDS-groepen zijn Palestijnen die in het buitenland opkomen voor de rechten van de Palestijnen in Israël. Wegblijven uit Israël is volgens die groepen een sterk politiek statement.
Ze laten zich inspireren door de strijd tegen apartheid in Afrika. Apartheid was het officiële systeem van rassensegregatie tussen 1948 en 1990. De petitie tegen Keys is meer dan 12.500 keer ondertekend.
(…)
De zangeres zegt dat ze juist wel in het land wil optreden omdat muziek verbroedert. “Ik kijk er naar uit Israël te bezoeken. Muziek is een universele taal die bedoeld is om mensen bij elkaar te brengen”. De Facebookgroep Alicia Keys Plays For Peace in Israel is het daarmee eens.
Elvis Costello, Cat Power, Carlos Santana, Eric Clapton, U2, Coldplay, Bruce Springsteen en Massive Attack besloten allemaal wél hun concert te cancelen na de kritiek van de BDS-groepen. Macy Gray trad wel op in 2011 maar zei later dat ze het zeker niet had gedaan als ze toen alle informatie had.
Vooral dit is zeer tendentieus:
BDS-groepen zijn Palestijnen die in het buitenland opkomen voor de rechten van de Palestijnen in Israël. Wegblijven uit Israël is volgens die groepen een sterk politiek statement.
BDS groepen zijn radicale Palestijnen en niet-Palestijnse activisten die tegen een tweestatenoplossing en een compromis met Israël zijn. Ze wijzen Israëls bestaansrecht bijna zonder uitzondering af, en de leiders van deze beweging zijn behoorlijk expliciet in hun doel om Israël te doen verdwijnen. Zelfs het toch niet bepaald pro-Israëlische NRC Handelsblad meldde hoe artiesten zoals Yuri Honing onder druk zijn gezet en geïntimideerd om niet in Israël op te treden. Iedere zanger, maar ook wetenschappers zoals onlangs Stephen Hawking, worden bewerkt door de BDS beweging om niet naar Israël te gaan. Ook projecten van vredesactivisten die bepaald niet kritiekloos zijn wat betreft de bezetting, werden door de BDS beweging verijdeld omdat men iedere vorm van ‘normalisatie’ afwijst.
Het is waar dat men de strijd tegen de Apartheid vaak als voorbeeld ziet. Daarbij had de NOS echter moeten vermelden dat er fundamentele verschillen zijn tussen beide landen en situaties, zoals dat de Joden wel degelijk ook inheems zijn in het gebied, en bovendien geen ander thuisland hebben zoals witte Afrikaners dat hadden. Ook is er absoluut geen sprake van rassensegregatie in Israël, en studeren, werken en recreëren Arabieren in Joden naast elkaar en door elkaar. Er is wel onderling wantrouwen en discriminatie, maar die is meer te vergelijken met de positie van Marokkanen in West-Europese landen dan met de zwarten in Zuid-Afrika destijds. Zelfs de notoire Israël criticus Norman Finkelstein bekritiseert de boycot/BDS beweging om zijn hypocrisie. Het is jammer dat de NOS zo’n totaal kritiekloos stukje schrijft met een haast verkapte oproep om zelf de petitie tegen het optreden van Alycia Keys te tekenen.