Ernstige blunders in rapport commissie mensenrechten.
– Door Tjalling –
In het Katholiek Nieuwsblad werd recent een artikel gepubliceerd over de bevindingen van de mensenrechtencommissie van de bisschoppen van het Heilig Land. Die hielden verband met de bezetting door Israël van Palestijnse gebieden. Volgens een op 21 maart door de commissie uitgegeven verklaring zou die bezetting de oorzaak zijn van het conflict. Het is echter onjuist om die bezetting als oorzaak van het conflict te beschouwen en alleen Israël verantwoordelijk te houden voor de huidige situatie.
Misverstand
Laten we beginnen met het grote misverstand, waar zich trouwens ook niet kerkelijke kringen door laten misleiden, namelijk dat de wortel van het conflict tussen Palestijnen en Israëli’s zou liggen in de bezetting van de Palestijnse gebieden. Dat is pertinent niet waar; de werkelijke oorzaak van het nu al bijna 70 jaren durende conflict – met tussenpozen van enige ‘wapenstilstanden’ – is de categorische afwijzing door de Arabische landen van een Joodse staat. Deze afwijzing is ook de oorzaak van het nog steeds aanhoudende geweld tussen Palestijnen en Israëli’s. Daarbij worden van beide zijden ernstige fouten gemaakt, maar het is onjuist om alleen Israël verantwoordelijk te houden voor de actuele situatie.
Problematisch verleden
Het is niet alleen onjuist dat de commissie van de bisschoppen in het Heilig Land anders oordeelt dan de realiteit aangeeft, gelet op het verleden is dit bovendien onaanvaardbaar. Door het onoverbrugbare grote verschil tussen het Christendom en Jodendom zijn er in de afgelopen twintig eeuwen grote spanningen gerezen tussen deze twee godsdiensten. Met name de zogenoemde Vervangingstheologie heeft de verhouding tussen Christendom en Jodendom absoluut geen goed gedaan. Het Christendom belijdt dat God in Jezus een nieuw begin heeft gemaakt waardoor het al veel langer bestaande Jodendom overbodig zou zijn geworden. De Vervangingstheologie kan niet rechtstreeks verantwoordelijk worden gehouden voor – christelijk – antisemitisme, maar heeft wel de positie van de Joden ten opzichte van de Christenen sterk ondermijnd. Van een commissie die verbonden is aan ’s werelds grootste kerkgenootschap mag beter historisch besef en realiteitszin worden verwacht. Het gebrek daaraan is echter niet de enige blunder van de commissie.
Wel ophitsing
Volgens deze commissie wordt het – actuele – conflict niet aangewakkerd door Palestijnen. Wat als ophitsing wordt aangemerkt, zou deels enkel gaan om de verhalen die Palestijnse ouders aan hun kinderen vertellen over ‘het ontstaan en het aanhoudende drama van de Palestijnse ballingschap’.
De continue ophitsing via de Palestijnse tv – niet alleen door Hamas maar ook bij de Palestijnse Autoriteit – wordt genegeerd door de commissie, evenals de openlijke Palestijnse verering van terroristen. Het Israëlische rechtscentrum Shurat HaDin in Tel Aviv werkt momenteel aan een aanklacht bij het Internationale Strafhof (ICC) in Den Haag, tegen de directeuren van de officiële Palestijnse omroep. De oproepen tot geweld tegen Joden op de Palestijnse televisie hebben volgens Shurat HaDin de afgelopen maanden recordhoogten bereikt. Meerdere daders van de steekaanvallen van de laatste tijd verklaarden dat ze daartoe waren aangezet door Palestijnse tv-uitzendingen. Regelrechte ophitsing dus en dat nota bene door de Palestijnse televisie, die onder controle staat van de Palestijnse Autoriteit en ook nog met Europees hulpgeld wordt gesteund.
Onjuist
De mensenrechten commissie van de bisschoppen heeft zich naar alle gedachten weer eens laten leiden door enkel de Palestijnse kant of hun eigen ‘herderlijke’ inzichten die echter niet stoelen op feiten en historisch besef. De aanbeveling van de commissie, namelijk dat ‘de bezetting de oorzaak is van de actuele ellende en z.s.m. moet worden beëindigd’ is, zoals reeds is gezegd, onjuist. De aanbeveling had moeten luiden: ‘Voor alle verdere ontwikkelingen moet er eerst een erkenning in alle talen komen door de Arabische landen van de Joodse staat Israël’. Mocht dat inderdaad gebeuren, dan kan daar – ook – de beëindiging van bezetting van Palestijns grondgebied uit voortvloeien.
Misplaatst mededogen
De vraag rijst dan natuurlijk wel waarom die mensenrechtencommissie enkel Israël verantwoordelijk houdt voor het aanhoudende geweld. Waarschijnlijk is dat omdat zij Israël beschouwt als de, ook in moreel opzicht, sterkere partij. Christelijke barmhartigheid of mededogen geldt vooral voor de zwakkere, waarbij jammer genoeg het morele aspect maar weinig aandacht krijgt. Met betrekking tot het conflict tussen Palestijnen en Israëli’s speelt dat laatste zeker een rol. Heel scherp gezegd: In relatie tot het Palestijns – Israëlisch conflict zet het doorgeschoten en eenzijdige medelijden met de ene kant het bestaansrecht van de andere kant onnodig onder druk.