nov 272014
 
Givat Hamatos in 2012

Givat Hamatos in 2012

= IMO Blog =   

Hoewel veel van de bouwplannen in Israelische nederzettingen die telkens groot in het nieuws komen, uiteindelijk helemaal geen doorgang vinden, overheerst het beeld dat Israel maar raak bouwt en zich niks aantrekt van alle kritiek. En de eigen regering heeft vanwege interne problemen geen belang bij bijstelling van dit beeld. Naar de eigen bevolking toe, ook al is lang niet iedereen nou zo principieel voor behoud van de Westbank, komt het niet sterk over als men mooi zit en pootjes geeft omdat vooringenomen EU politici, de Israel vijandige VN of ook de VS weer eens roepen dat de nederzettingen het Grootste Obstakel voor Vrede zijn.

Er is inmiddels alweer een EU rapport in de maak dat allerlei maatregelen tegen Israel voorstelt zolang men doorgaat met beleid dat ‘een tweestatenoplossing onmogelijk maakt’. Veel van de uitgelekte maatregelen zijn niet nieuw: geen samenwerking met bedrijven of personen die op een of andere manier met de nederzettingen en de bezetting in verband kunnen worden gebracht, en ‘heroverweging‘ van “EU funding or capacity-building activities indirectly helping to perpetuate the status quo of occupation, to make sure that the funds are not used indirectly to perpetuate the Israeli occupation of the West Bank”.  Haaretz vervolgt:

In the section about bilateral relations with Israel, the document proposes actions such as a “no contact policy with settler organizations/Refuse to engage with settlers, including public figures and those publicly rejecting the two-state solution.”

A measure of this kind could lead to a boycott of senior government ministers such as Naftali Bennett and Uri Ariel of Habayit Hayehudi, many Knesset members from Likud, and, even in extreme cases, President Reuven Rivlin, who does not support the establishment of a Palestinian state alongside Israel.

De idee dat men weigert met politici te spreken die niet achter een tweestatenoplossing staan is absurd. Als men dit daadwerkelijk wil uitvoeren moet ook alle kontakt met Palestijnse leiders worden verbroken; geen van hen staat oprecht achter een tweestatenoplossing. De PA regering belijdt dit slechts met de mond en laat in alles zien heel Israel te zien als ‘bezet Palestina’. Fatah leiders hebben dit ook wel openlijk uitgelegd, zoals men onlangs weer toelichtte dat de zuinige veroordeling van Abbas van de aanslag in een synagoge in West Jeruzalem niet gemeend was en slechts uit diplomatieke en taktische overwegingen werd gedaan. En dan hebben we het nog niet over de vele Palestijnse organisaties die openlijk tegen een tweestatenoplossing zijn en nu miljoenensteun van de EU krijgen. Het is logisch om organisaties, partijen en groeperingen te boycotten die geweld prediken, al pleiten dezelfde mensen die kontakt met gematigde Israelische leiders willen verbreken, wel voor praten met Hamas. En verheerlijkt Abbas’ Fatah partij aanslagen op Israelische burgers en roept daar zelfs toe op. Dat je openlijk racistische partijen boycot is ook begrijpelijk, al zitten dergelijke partijen ook in het Europees parlement. Maar kontakt verbreken met gekozen en gematigde leiders als president Rivlin is absurd. We praten met Poetin, met Rohani, met de Saoedi’s en met tal van andere niet democratisch gekozen leiders die gebied bezetten, hun eigen bevolking onderdrukken of anderszins een hoop rottigheid uithalen.

Je zou willen dat men bij de EU wat betreft Israel zijn gezonde verstand weer eens terugvindt. Ja, kritiek is okay en soms nodig. Ja, de bouw in de nederzettingen (voor zover die daadwerkelijk plaatsvindt) helpt de vrede niet bepaald dichterbij, al is de ronkende taal over hoe een toekomstig Palestina in tweeën wordt gesplitst onzin. En ja, de rechtse coalitiepartners van Netanyahu en de macht van de kolonistenlobby zijn zorgwekkend. Dat maakt deze zaken echter nog niet tot enige en grootste obstakel voor vrede. Israels acties zijn ook pas goed te begrijpen tegen de Palestijnse achtergrond van voortdurende opruiing, geweld, raketten en aanslagen, waarvan de plegers zonder uitzondering tot helden worden verklaard. Na iedere ‘geslaagde’ aanslag gaat men de straat op en deelt snoepjes uit. In op-eds worden de daders de hemel in geprezen, via oproepen en in cartoons wordt de bevolking aangespoord hun voorbeeld te volgen. Hierop komt zelden tot nooit ook maar enige kritiek, er is geen discussie over, men lijkt unaniem.

Geen wonder dat veel Israeli’s bang zijn, en boos, en dan stem je niet op iemand die zegt vergaande risico’s te willen nemen voor vrede, maar op iemand die zegt alles te doen om jouw veiligheid te garanderen. Ook als de Palestijnen dan om moeten reizen of lang voor een checkpoint wachten. Ook het bouwen van nederzettingen wordt (ten onrechte) gezien als veiligheidsmaatregel, als het opwerpen van een buffer. Belangrijker is dat men de ervaring heeft dat het doen van concessies niet leidt tot verzoening, maar aan de andere kant als zwakte wordt uitgelegd. Bouwen in de nederzettingen wordt daarentegen gezien als daad van verzet, tegen de Palestijnen, maar ook tegen de EU, de VN en al die anderen die wel menen te weten wat goed is voor Israel.

Wanneer de EU daadwerkelijk een constructieve rol wil spelen in het vredesproces, moet zij haar bevooroordeelde houding tegenover Israel laten varen en voor beide partijen dezelfde maatstaven hanteren. Ze moet zich niet blindstaren op één obstakel en de andere obstakels negeren, en oog hebben voor de wijdere omgeving: tegenover de Palestijnen mag Israel oppermachtig lijken, binnen de Arabische wereld is zij een minuscuul landje dat van verschillende kanten wordt bedreigd. Terwijl Hezbollah zo’n 60.000 raketten op Israel heeft gericht, rukken de islamisten overal op. Hamas, Islamitische Jihad en andere Palestijnse extremisten worden gesteund, gefinancierd en soms getraind door andere landen. En tegenover de Amerikaanse miljardensteun voor Israel staan miljarden voor Saudi-Arabië, Egypte en andere Arabische landen, en natuurlijk de enorme steun (deels via het fel antizionistische UNRWA) aan de Palestijnen door de VS, de EU en tal van andere landen. Over Iran hebben we het dan nog niet eens….

Ratna Pelle

Share