okt 242013
 

– Mediawerkgroep Israel, nieuwsbrief juli-oktober 2013 / 3 –       

Abbas met vrijgelaten gevangenen (aug. 2013)Op 14 augustus werd in Trouw een analyse gepubliceerd van Monique van Hoogstraten over de ontwikkelingen en mogelijke resultaten van de vredesbesprekingen. Strekking van die analyse is om niet teveel van de vredesonderhandelingen te verwachten, al kunnen er onverwachte dingen gebeuren, en dankzij toenemende druk vanuit het buitenland en demagogische problemen zou Israël gedwongen kunnen worden om delen van de Westbank op te geven.

Van Hoogstratens analyse legt duidelijk de Zwarte Piet bij Israël: Premier Netanyahu zou nooit een voorstander van een Palestijnse staat zijn geweest. Integendeel, hij was tegen de Oslo-akkoorden en heeft in alle jaren dat hij premier was nooit een hand naar de Palestijnse president Abbas uitgestoken. Netanyahu zou alleen van gedachten kunnen veranderen door hetgeen waar men volgens Van Hoogstraten in Israël echt bang voor is: Europa en de Verenigde Staten zullen de bezetting uiteindelijk niet meer accepteren, boycots zullen de nederzettingen en daarna ook Israël zelf treffen, en uiteindelijk staat de Joodse staat alleen. Gebrandmerkt als een apartheidsstaat. Netanyahu zou dus alleen maar onderhandelen om de kritische buitenwereld even de mond te snoeren. Abbas blijkt de positievere tegenspeler van Netanyahu. Hij zou zijn hele leven lang geloofd hebben in het gesprek en bereid zijn om diep te buigen, om op die manier een Palestijnse staat te kunnen realiseren. De tegenstelling tussen Netanyahu en Abbas die hier geschetst wordt is echter onjuist. Netanyahu is als premier een stuk gematigder en pragmatischer geworden dan voorheen, toen hij vanuit de oppositie de Oslo Akkoorden bekritiseerde. Abbas doet mee aan opruiing tegen Israël, verheerlijkt Palestijns terrorisme en is niet bereid tot het doen van belangrijke en noodzakelijke concessies zoals bijv. afzien van het recht op terugkeer van de ‘vluchtelingen’.

Tenslotte worden er drie pijnpunten genoemd bij de vredesbesprekingen. Van Hoogstratens analyse geeft geen oplossing voor die drie punten, en blijft zelfs ernstig in gebreke bij het punt, de eis van terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen. Zij had in haar analyse moeten meenemen dat de UNRWA, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties die zich richt op de Palestijnse vluchtelingen in het Midden-Oosten, een andere definitie van het begrip vluchteling hanteert dan de UNHCR , de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Volgens de door de UNRWA opgestelde definitie worden ook de nakomelingen van Palestijnse vluchtelingen, die in de bezette gebieden of andere landen geboren zijn, als vluchteling beschouwd en is daardoor het aantal gestegen tot meer dan 4 miljoen. Israël kan daarom onmogelijk voldoen aan de eis van terugkeer van al deze `vluchtelingen’. Er wordt achterwege gelaten dat er na 1948 ca. 1 miljoen Joden de Arabische landen hebben moeten ontvluchten en ook wordt de discriminatie van Joden in de Arabische landen niet in de analyse betrokken. Abbas verklaarde afgelopen zomer bijv. dat hij streefde naar een onafhankelijke staat die etnisch gezuiverd zou zijn van Joden. Dit is wel een heel ernstige vorm van apartheid en dat het niet genoemd wordt toont alleen al hoe eenzijdig negatief van Hoogstratens analyse is.

Het is opvallend dat van Hoogstraten, verslaggeefster voor de NOS, zo’n eigen visie geeft in Trouw. Ze laat daarmee zien wat ook uit haar NOS reportages al herhaaldelijk is gebleken, namelijk dat ze de schuld voor het voortduren van het conflict vooral bij Israël legt.

Share