mrt 232013
 

Door Tjalling.

onbevoegdgezagHet zou werkelijk schokkend voor weldenkend Nederland geweest moeten zijn. Op 17 februari interviewt de sympathieke vrijwillige buurtwerker Mehmet Sahin een aantal Turkse jongeren uit Arnhem in het tv-programma ”Onbevoegd gezag” van de NTR. De knapen doen daarin heel kwetsende en discriminerende uitspraken over Joden zoals: “Wat Hitler met de Joden heeft gedaan, daar ben ik wel mee tevreden”, en: “het doden van vrouwen of een zes maanden oude baby niet erg is zolang het Joden zijn” . Maar de schok bleef uit en Mehmet Sahin heeft in de week na de uitzending zelfs moeten onderduiken wegens doodsbedreigingen. Waarom werd er aanvankelijk geen commentaar geleverd op de voorpagina’s van de landelijke media op een gebeuren wat absoluut ontoelaatbaar is?

In de uitzending zelf worden de activiteiten toegelicht van de al genoemde Mehmet Sahin die zich inzet voor de bewoners van Broek, een achterstandswijk in Arnhem met overwegend Turkse immigranten. Sahin probeert vanuit zijn eigen overtuiging kennis over te brengen op onwetende buurtbewoners en jongeren en laat daarbij o.a. uit het Dagboek van Anne Frank voorlezen. Tijdens de uitzending verschijnt de melding in beeld, ‘dat de volgende gesprekken met jongeren uit de wijk heftige antisemitische uitspraken bevatten’. Er werd dus al voor gewaarschuwd. Dat, samen met de inderdaad huiveringwekkende uitspraken had voorpaginanieuws horen te zijn.

Echter de Nederlandse media waren opvallend terughoudend in berichtgeving over deze uitzending. Pas na een week komen er reacties op de reportage. Het CIDI roept op 25 februari minister Bussemaker (OC&W) op, het initiatief te nemen tot een landelijk onderzoek naar antisemitische vooroordelen onder middelbare scholieren omdat antisemitische vooroordelen onder zowel allochtone als autochtone jongeren dus veel wijder verspreid lijken dan tot nu toe werd aangenomen.

Op 28 februari haalt de affaire een landelijk dagblad. In Trouw verschijnt die dag een column van Elma Drayer waarin ze zegt één ding zeker te weten, dat het taboe op de Jodenhaat is verdwenen. Ze vraagt zich in haar column af wat er zou kunnen gebeuren wanneer een clubje autochtone pubers zouden zeggen: “Ik haat alle moslims. Klaar. Die gedachte kun je niet bij me wegnemen.” In dat geval zou er vrijwel zeker een schok door Nederland zijn gegaan, aldus Drayer. Op 17 maart wordt in het Reformatorisch Dagblad een opiniestuk gepubliceerd met daarin een aantal vragen, bijvoorbeeld waarom de Nederlandse autoriteiten al vele jaren aarzelen om gedetailleerd onderzoek te doen naar antisemitisme en de vraag of de Joodse gemeenschap in Nederland haar problemen zelf nog goed aan de orde kan stellen. De affaire krijgt een nieuwe dimensie wanneer het Simon Wiesenthal Center (SWC) uit Los Angeles een brief schrijft aan premier Rutte. De brief, die ook verspreid is onder de leden van de Tweede Kamer is op 9 maart voorpaginanieuws van de Telegraaf. Het is triest dat alleen ophef vanuit het buitenland de landelijke pers aanzet hier aandacht aan te besteden. En op 17 maart, ook buiten onze landsgrenzen, verschijnt in The Jerusalem Post een artikel van Manfred Gerstenfeld die de Nederlandse pers ervan beticht het antisemitische incident van 17 februari te willen verhullen. Maar hoe triest dit incident op zichzelf ook is, het is een voorval in een reeks van antisemitische incidenten die inmiddels een trend geworden zijn. Gerstenfeld concludeert in zijn artikel o.a. dat: “The Arnhem youths affair is just the tip of the Dutch anti-Semitic iceberg. Any investigator will quickly find that there is widespread anti-Semitism among Dutch Muslim.”

Inderdaad het topje van de ijsberg. In de overwegend Marokkaanse en Turkse wijken in Amsterdam Nieuw-West, de Indische buurt in Amsterdam-Oost, maar ook in delen van de Pijp, lopen immers al tien jaar of langer orthodoxe Joden of Joden met een keppel een grote kans om uitgescholden of fysiek belaagd te worden. In 2010 wist de Joodse Omroep hier even aandacht op te vestigen middels een verborgen camera, maar men lijkt het normaal te zijn gaan vinden, net als de strenge beveiliging die er voor Joodse instellingen tegenwoordig nodig is. Ik wil er in dit verband op wijzen dat we hier vooral te maken hebben met ‘geïmporteerd antisemitisme’. De oorzaak daarvan ligt besloten in de breed levende Jodenhaat in moslimlanden, die als het ware mee is geïmmigreerd naar Nederland, en waar veel Nederlandse moslimjongeren nog steeds mee worden opgevoed of die tot hun komt via Arabische TV zenders en Marokkaanse internetfora.

Geïmporteerd antisemitisme sluit aan bij het nieuwe antisemitisme, wat een explosieve cocktail is van het oude rechtse fascisme en links seculier anti-amerikanisme en anti-zionisme, dat zich verbindt met het antisemitisme van immigranten met een islamitische achtergrond. Voorts merkt Gerstenfeld op: “It is far from limited to what white-washers are wont to say about street youth, because it can also be found among many adults and university students”.  Want helaas ook op universiteiten en in sommige kringen van linkse intelligentsia neemt het antisemitisme (onder het mom van antizionisme) toe.

Waarom eigenlijk willen de witwassers, waaronder ook een belangrijk deel van de Nederlandse pers, niets zeggen over de uitspraken van die Turkse jongens?

Het Reformatorisch Dagblad stelt in haar opiniestuk vast, dat de pers naast het recht van vrijheid van meningsuiting ook het z.g. ‘doofpotrecht’ heeft, en vraagt zich af wat de redenen kunnen zijn van het verzwijgen van het wijd verspreide antisemitisme onder Nederlandse moslimjongeren. Komt dat voort uit de sociale onrust onder Nederlandse moslimjongeren, of spelen de Nederlandse schuldgevoelens vanwege het eigen racisme in de voormalige koloniën een rol? Hierbij wordt gewezen op het feit dat veel Nederlanders het dwaze idee koesteren dat minderheden niet racistisch kunnen zijn (en moslims niet antisemitisch omdat ze zelf semieten zijn – een onzin redenering). Daarbij is bovendien de vraag in hoeverre politieke interesses van redacteuren een rol spelen. Op de achtergrond speelt het Israëlisch-Palestijnse conflict een rol. Grove en kwetsende uitspraken van islamitische jongeren worden vaak vergoelijkt door te stellen dat zij zich boos maken over de Israëlische onderdrukking van hun ‘Palestijnse broedervolk’. Nog afgezien van het feit hoe hard die eventuele onderdrukking zou zijn, dat mag nooit een rechtvaardiging zijn voor antisemitisme in Nederland. Naar mijn eigen mening speelt ook de politieke correctheid een belangrijke rol bij de terughoudendheid van de pers. Politieke correctheid is een manier van heel voorzichtig en omzichtig, verhuld praten over onderwerpen die politiek gevoelig liggen. Zo kan het te makkelijk gebeuren dat er niet of nauwelijks aandacht wordt besteed aan zeer kwetsende antisemitische uitspraken van allochtone jongeren, omdat men bang is hen te ‘stigmatiseren’. Gerstenfeld is van mening dat het antisemitisme niet enkel en alleen een Islamitisch probleem is. Hij komt in zijn artikel met de aanbeveling ook antisemitisme onder autochtonen gedetailleerd te onderzoeken. Het RD concludeert eveneens dat zo’n onderzoek nodig is. Dat onderzoek zou zich volgens het RD onder meer kunnen richten op de redenen om de problemen te verzwijgen, de holle politieke retoriek, het gebrek aan actie en ook de vraag hoe het antisemitisme teruggedrongen kan worden.

Daarbij zou volgens mij ook nadrukkelijk gekeken moeten worden naar de rol van de Nederlandse pers. Politieke correctheid en vooringenomenheid van redacteuren belemmeren journalisten om onbevangen over zaken te berichten met als gevolg het verhullen van feiten zoals wijdverbreid antisemitisme onder Islamitische jongeren. En, aansluitend op de geciteerde opmerking van Gerstenfeld, zou in datzelfde onderzoek bovendien de invloed van het opnieuw salonfähig geworden antisemitisme onder ook autochtone linkse studenten en intelligentsia moeten worden meegenomen.

 


Bronnen:

Share

  One Response to “Nederlandse pers verbergt geïmmigreerd antisemitisme”

Comments (1)
  1. Gelukkig niet alle kranten handelden op dezelfde manier. De Telegraaf kwam met redactioneel artikel hierover duidelijk tegen deze antisemieten. Eén rechtvaardige in Sodom?