dec 082012
 

door Tjalling

Palestina is om gegronde redenen nog steeds geen zelfstandig land, maar het heeft recent bij grote meerderheid van stemmen al de status van waarnemende niet-lidstaat bij de VN gekregen. Die statusverhoging wordt in grote delen van de wereld, waaronder bijvoorbeeld het Vaticaan(!), gezien als een stap voorwaarts naar een twee-statenoplossing. Ook veruit de meeste media in binnen- en buitenland zijn daarover verheugd. Maar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton noemde de stemming ‘contraproductief’.

Clinton heeft het juist gezien. De Palestijnse status van waarnemerstaat zal inderdaad contraproductief uitpakken, want het maakt de weg naar een twee-statenoplossing en een mogelijk definitieve vredesregeling er niet gemakkelijker op. Palestina heeft met de nieuwe status meer diplomatieke armslag en ze staan er juridisch sterker mee. Zo kunnen ze gemakkelijker toetreden tot VN-organisaties en een beroep doen op internationale organisaties zoals het strafhof ICC. Dat wordt dan ook in veel media nadrukkelijk gemeld. Maar die staan veel minder stil bij de plichten die de statusverhoging van Palestina met zich mee brengt. Echter er is hierop toch een kleine uitzondering. In Trouw ontdekte ik aan het eind van een verder nogal eenzijdig opinieartikel, de opmerking : “Eenzijdig is deze boodschap niet: met de erkenning voor de Palestijnse rechten komt ook verantwoordelijkheid. Voor geweld tegen Israël van de zijde van de nieuwe ‘waarnemende staat’ bij de VN kan geen plaats zijn”. Dat is dan weliswaar een kleine winst voor Israël maar de VN moeten zich daarbij wel realiseren dat er in plaats van geweld vanaf nu een diplomatiek steekspel zit aan te komen wat een nieuwe belemmering voor de vrede wordt. Er is absoluut niet mee gezegd dat er ook een einde aan geweld komt. De suggestie dat de VN daarvoor kan of zal zorgen is geheel ongegrond. Israël heeft immers het afgelopen jaar herhaaldelijk geklaagd over de Hamas-raketten bij de VN, zonder ook maar enig succes.

Trouw meldde al enkele dagen na de toegekende statusverhoging, dat de Palestijnen dreigen om Israël voor het Strafhof te dagen vanwege de nieuwe omstreden bouwplannen van Israël. Dat is een schoolvoorbeeld van de contraproductiviteit van de nieuwe status van Palestina. Wanneer Palestijnen die namelijk gaan gebruiken om Israëli’s aan te klagen bij het Internationaal Strafhof dan ziet Israël daarin aanleiding om voortaan weg te blijven van de onderhandelingstafel, die al in 2010 door de Palestijnen is verlaten. Bovendien is het zo dat wanneer de Palestijnen hun nieuwe status gaan gebruiken om de confrontatie aan te gaan en zich agressiever tegenover Israël te gedragen, dan zal Israël zich beraden op vervolgstappen. Hillary Clinton heeft dit aan zien komen. In de VN-vergadering zei ze: “Deze resolutie plaatst nog meer obstakels op de weg naar de vrede“. Ze heeft gelijk, maar zal dat door de meerderheid van de VN niet krijgen. De omstreden bouwplannen van Israël, waar Trouw over meldde, werken eveneens contraproductief. Dat was een reactie van Israël op de statusverhoging van Palestina.

Het standpunt van Hamas over de statusverhoging van Palestina is ook zeker geen stap voorwaarts. Deze gevaarlijke militante beweging ziet in de statusverhoging van Palestina ‘een nieuwe overwinning op de weg naar de bevrijding van Palestina’. Maar dit beoogde doel van Hamas, de bevrijding van Palestina, betekent in werkelijkheid niets anders dan de vernietiging van Israël. Hamas zal de statusverhoging van Palestina dan ook enkel vanuit dat perspectief gaan misbruiken.

 


Bronnen:

 

Share