Column Simon Soesan (2010)

Laatste update 4-5-2012

Simon Soesan (1956) woont sinds 1973 in Israël. Hij schreef columns voor o.a. NRC Handelsblad, Reformatorisch Dagblad, Israel Aktueel, Levend Joods Geloof, Nieuw Israelitisch Weekblad en Jerusalem Post, en publiceerde de bundels “Pita met hagelslag” (2005) en “Patatje vrede” (2007).

In 2010 schreef hij onderstaande columns voor deze website. Sinds juli 2010 blogt hij op zijn eigen stek: 
Simon Soesan’s stories and blogs (Engels en Nederlands) en sinds maart 2011 heeft hij een (Nederlandstalige) webcolumn op Crescas.


19 juni 2010

Gaza: zie ginds komt de stoomboot….

Nadat het “Vredesschip”, vol met vreedzame Gaza supporters met messen, bijlen, knuppels en ijzeren staven door het laffe Israel is aangevallen, zijn de kaarten weer geschud. Hoe kan het ook anders? Waar halen die joden het recht vandaan om hun territoriale wateren te beschermen?

Nou én als Gaza geen land is, en geen territoriale wateren heeft? Nou én als de Hamas erkend is door bijna alle internationale instanties als een terroristische organisatie? Wat heeft dat er nou mee te maken? Nou én? Zoals George W. Bush vaak zei: ‘Maak me niet in de war met de feiten!’

Ik kreeg een telefoontje van een dominee uit Jackson, Mississippi. Dat ligt in de Verenigde Staten, nog zo’n wetteloos land. ‘Als bij ons een agent je zegt te stoppen, dan doe je dat netjes. Weet je wat er gebeurt als je hier een vertegenwoordiger van de wet met een loden staaf of mes aanvalt? Kun je het raden?’, vroeg hij me.

Natuurlijk heeft deze man geen sjoege. Trouwens, al die video opnamen, dat heeft toch niks met de werkelijkheid te maken?

En nu komt de rest eraan: Libanon gaat een schip met vrouwen sturen. Dat moet van Nasrallah, de leider van de Hizbollah, nog zo een humanitaire club. Zelf draagt hij ook alleen maar jurken, dus hij stuurt vrouwen. Dat heet humanitaire hulp.

Ook de tuinkabouter uit Teheran nam even pauze van zijn atomisch knutselen. Hij wil ook een schip sturen. Spuit elf geeft modder… Hij moet er ook even bij zijn. Dat deze twee landen Israel niet erkennen, officieel in staat van oorlog met Israel verkeren en zichzelf tot vijanden van Israel hebben uitgeroepen, heeft nergens wat mee te maken. Naar Gaza!

Ook de Turkse premier snapt het helemaal. Turkije heeft o.a. een wet die toestaat dat mannen hun vrouwen in elkaar slaan en er geen reden voor hoeven aan te geven, en is onlangs uitgeroepen tot het culturele centrum van Europa voor 2010. Nou én als ze alle Armenen hebben geprobeerd uit te roeien. Nou én als Turkije nu het land in Europa is met de meeste politieke gevangenen die zonder proces vast zitten (meer dan 100.000)? Doe niet zo moeilijk! Premier Ergodan gaat misschien zelfs mee en hij neemt zijn marine ook mee. Territoriale wateren? Laat hem niet lachen, zeg!

Ook Dries van Agt wilde komen, maar zijn rubber bootje is lek, dus dat duurt nog even. En Gretta komt misschien ook nog even langs, want ze zoekt een restaurant waar geen Joden komen. Die zijn er in Gaza, waar trouwens genoeg eten is, want de Gazanen kunnen niets exporteren naar Israel (het enige land dat van hun kocht…) en komen dus geen eten te kort. Maar niet verder vertellen he? Laat mensen denken dat ze honger hebben….

In spanning vragen wij ons af wie nog meer wil komen. Maar eerst nog even een commissie van onderzoek, want de wereld wil weten hoe het mogelijk is. Dat soldaten een vredesschip enteren, in elkaar worden geslagen, hun wapens worden afgenomen, met messen en bijlen worden aangevallen en dan het gotspe hebben om terug te schieten, dat kan toch niet? En nou niet zo moeilijk doen over het feit dat 50 man op die boot geen identificatie bij zich hadden, kogelvrije vesten aanhadden, nachtvizieren hadden en enkelen ook gewapend waren met een pistool. Die joden zochten mot, hullie hebben het gedaan! Nee, een onafhankelijk onderzoek, en snel!

Onze premier, Netanyahu, met zijn aangever, Lieberman, zijn er kalm onder. Me dunkt, ze hebben genoeg te doen: Netanyahu heeft net zijn eigen Kant en Klaar bed in elkaar geprutseld. In de eerste klas van een EL AL vliegtuig. Kostte maar 800.000 dollar en het moest van Sara, zijn vrouw. Lieberman is in staat van beschuldiging gesteld vanwege corruptie, diefstal, bedreigingen en nog een rijtje van verdenkingen. Laat ze met rust! Nee, wij wachten het allemaal wel af.

De drie Stooges: Erdogan uit Ankara, Nasrallah uit zijn bunker en Achmad Dinnerjacket uit Teheran, weten hoe ze het spel gaan spelen. Ze gaan de wereld laten zien wat humanitaire acties zijn. En de wereld, met Europa als eerste in de rij, klapt zwetend van angst in de handen en vraagt zich af, wanneer er zulke humanitaire hulp voor de onderdrukte Turken en Moslims in Europa zal komen. Kwestie van geduld, heus: laat die jongens maar varen…

©Simon Soesan


27 mei 2010

En gij geloven het

Nadat de Hamas alleen al in 2009 meer dan 2 miljard Euro internationale hulp achterover heeft gedrukt en niets heeft besteed aan infrastructuur, scholen of ziekenhuizen, hadden ze een nieuw idee. Gestoken in kostuums die tussen de 5000 en 8000 Euro kosten, keken ze zielig in de camera’s en vertelden hoe Israël, de Zionistische bezetter, alle ingangen naar Gaza heeft geblokkeerd en dat mensen geen geld, medicijnen en voedsel hebben. Die rotjoden! Ze bezetten Gaza en laten ons, de Hamas, sterven!

Dat Israël al 5 jaar weg is uit de Gazastrook is een feit waar men liever niet over praat. Dat Gaza ook een grens heeft met Egypte die hermetisch is afgesloten door de Egyptische regering – daar praten we niet over. Dat de Egyptenaren enkele weken geleden het echt wel gehad hadden met de vele tunnels uit Gaza waar van alles doorheen gesmokkeld wordt, behalve voedsel en medicijnen (voornamelijk wapens, dus) en enkele tunnels met gas hebben laten vollopen (officieel 7 Palestijnse doden), dat is een kleinigheid. Nee, Israël: dat zijn ons toch bandieten!

De Hamas media vertellen dag en nacht hoe deze kanker, de Zionisten, vernietigd zullen worden. Hoe in- en inslecht de Joden zijn. En dan gebeurt het wonder: elke ochtend om 4 uur verzamelen zich duizenden Gazanen, die in de rij gaan staan om in Israël te kunnen werken. Want werk verstrekt de Hamas niet. Ook Egypte verstrekt geen werk aan de Gazanen. Dat mogen die rotjoden doen. Uiteraard heeft de Hamas geprobeerd om deze rij mensen te “versterken” met zelfmoordcommando’s. Er zaten explosieven in de kaas, in de pita’s, in dubbele flessen drank en in flesjes met medicijnen. Zwangere vrouwen werden op brancards gelegd met explosieven, om zo Israël binnen te komen. Kleuters kregen explosieven op hun lichaam geplakt.

En als dan nu de Israëlische militairen op de controleposten zwangere vrouwen tegenhouden en controleren of voedsel controleren en zelfs innemen, nou dan zet je dat op de video en stuurt het naar YouTube, zodat de hele wereld kan zien hoe wreed de Zionisten zijn. Is toch simpel?

Maar er zijn nog meer ideeën: zo hebben de ferme jongens en stoere knapen op de Westbank een embargo uitgeroepen op producten die in Israëlische nederzettingen worden geproduceerd. Alleen vergat men wie er in die fabrieken werkt: juist ja, de Palestijnen zelf! Uiteraard werd de VN gewaarschuwd dat Israël geen werk meer heeft voor de zielige Palestijnen.

En gij geloven dat.

In november 1947 werd er in de VN gestemd en kreeg Israël een bestaansrecht. De omringende landen accepteerden dat niet en wilden nergens over praten. Ze beloofden Israël in de zee te drijven. Sindsdien wordt ons land dagelijks bedreigd. Toen bleek dat de Joden hun mannetje stonden en zelfs terug sloegen, kwamen de echte problemen. Toen het kleine Israël in 1967 met 5 landen tegelijk oorlog kreeg, klapte de hele wereld in hun handen want Israël bleef overeind staan en sloeg hard terug.

De tijden zijn veranderd: als we nu een landelijke paraatheid oefening doen, zegt de wereld dat we oorlog zoeken. In Iran heeft een tuinkabouter een atoomarsenaal in elkaar geknutseld, met de hulp van de EU, Noord Korea en Rusland. Want Israël moet van de kaart geveegd worden. “Welnee“, zeggen de ministers van buitenlandse zaken in de EU, “welnee, dat bedoelde hij niet zo.” De Libanese regering liet oogluikend toe dat de Hizbollah, een extreme groep fanaten, bijna 60.000 raketten kochten, die allemaal op Israël gericht zijn. “Uit defensieve overwegingen”, werd er meegedeeld. “Aber natürlich”, knikte Merkel met een triest gezicht.

Terug in Gaza wacht de man (en vrouw, en kind..) in de straat op voedsel. En op medicijnen. En op scholen, ziekenhuizen. De EU stuurt nog een tientallen miljoenen aan belastinggeld, waarvan het grootste gedeelte op de privé rekeningen van de Hamas leiders wordt doorgestort terwijl de rest ‘ten goede van de defensie tegen de bezetting’ wordt uitgegeven. En dan wordt U in Nederland verteld dat de EU echt wel steun geeft aan de Hamas, maar dat het voedsel en de medicijnen door Israël worden tegengehouden.

En gij geloven het.

4 Jaar lang wordt de ontvoerde Israëlische soldaat Gilad Shalit door de Hamas vastgehouden. Het Rode Kruis mag hem niet bezoeken. Dankzij interventie heeft hij in die tijd 2 brieven naar zijn ouders mogen schrijven. Zijn bril ging kapot bij de ontvoering en hij krijgt geen nieuwe bril van de Hamas. Hij ziet geen zon, hij krijgt geen verse lucht. De onderhandelingen betreffende zijn vrijlating zijn vastgelopen.

De Israëlische regering heeft besloten om de condities van de Hamas gevangenen in Israël gelijk te stellen aan de condities van die van Gilad Shalit. Dat houdt in de dat de Hamas gevangenen in Israël geen familiebezoek meer mogen krijgen, geen sex meer mogen hebben met hun vrouwen, geen (Palestijnse) kabeltelevisie en zelfs geen radio meer krijgen. Ze mogen niet meer films kijken, niet meer internetten, niet meer studeren op de vrije universiteit, ze mogen niet meer sporten, en een groot gedeelte gaat elkaar zelfs in de gevangenis niet meer zien.

Schandaal! Schreeuwde de EU. Barbaren! Riep de VN. Onmenselijk! Piepte Nederland. Dat doe je toch niet! Dat mag niet!

Tenzij het een Joodse soldaat is, natuurlijk.

En gij geloven het.

©Simon Soesan


4 mei 2010

Cultuur

Kent U de Lee Harvey Oswaldstraat? In Dallas? Of het Balthasar Gerardplantsoen in Den Haag? Het Jack de Ripper park in London? De Bin Ladenstraat in Kabul, Afghanistan of The Boston Strangler Boulevard in Boston? Bestaan niet? Dacht U?

Nou, misschien niet met deze namen, maar de EU heeft het weer gepresteerd: met de steun van onder andere een EU subsidie worden langzaam maar zeker straatnamen in de Palestijnse Autoriteit vernoemd naar mensen die, volgens de Palestijnse regering, pas echt hebben bijgedragen in hun cultuur. U denkt natuurlijk aan dokters, schrijvers, schilders, uitvinders, staatslieden, ontdekkers en uitvinders. Maar dat werkt bij de Palestijnen iets anders. Überhaupt, hoeveel Arabieren, laat staan Palestijnen, hebben een Nobelprijs gekregen ten gevolge van medicijnen, verhalen, uitvindingen of wetenschappelijk onderzoek? Juistem!

Dus worden straatnamen nu vernoemd naar mensen die pas echt hun stempel op de mensheid hebben achter gelaten: mensen die bussen hebben opgeblazen, restaurants lieten exploderen, vliegtuigen lieten ontploffen en burgers hebben neergeschoten. Het stond toch in de krant? Heeft de hele wereld er niet over gesproken? Was het niet indrukwekkend? Vindt de EU ook en die hebben weer heerlijk dit initiatief gesteund. Net zoals het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken enkele jaren geleden miljoenen gaf aan de Hamas voor “cultuur”, waarvan een tv serie werd gemaakt waar Mickey Mouse kinderen uitlegde hoe je het beste Joden kon villen, of doodsteken of simpelweg dood schieten. Geld is er genoeg schijnbaar.

Dus is het plein tegenover het parlementsgebouw in Ramallah vernoemd naar een ingenieur die bijna 400 Israeli’s om afslachtte. Wat een eer he?

Andere straten kregen namen van degene die een schoolbus met 27 Joodse kinderen doorzeefde met kogels, uiteraard ook de man die het Sbarro restaurant in Jeruzalem liet ontploffen kreeg een straat naar zich genoemd. Of de ‘heilige vrouw’ die zichzelf hier in Haifa in het Maxim restaurant liet ontploffen nadat ze zich eerst verzekerde dat ze tussen 2 kinderwagens stond: ook zij kreeg een straat naar zich genoemd.

Niet dat ze het van een vreemde hebben: in Duitsland is de Dachaustraat in München nog steeds een populaire trekpleister, terwijl de Duitse regering jaren terug een gedeelte van het Dachau concentratie kamp cadeau gaf aan een firma die aanhangwagens voor boeren maakt… de gebroeders Mengele… waarvan een broer zich jarenlang verborg in Zuid Amerika, maar wel de fabriek in Dachau mocht financieren. Zoekt u het maar op, ik verzin het niet.

Terug naar de Palestijnen, die wel sympathisanten, maar geen financiële hulp uit de Duitse hoek in Zuid Amerika krijgen. Hoewel men blijft financieren, wil de EU wel graag weten wat er met de meer dan 7 miljard Euro steun, die men heeft gegeven, is gebeurd. Alleen verleden jaar al is meer dan 1 miljard Euro steun aan Gaza verdwenen. Niet dat zo een kleinigheid de subsidies laat stoppen, welnee, er is genoeg! De brave burgers van de EU betalen toch vrolijk belasting?

Nu dat dan ook de supersatirische serie “South Park” heeft ingegeven aan de moslimfanaten (er was een aflevering waar Mohammed rondliep in een berenpak) en nooit meer lol zal maken over moslims nadat de levens van de makers van de serie werden bedreigd, is alles duidelijk. Extreme moslimterroristen zijn cult-helden!

Europa, altijd een bangeschijter geweest voor vreemd geweld (laten we nooit vergeten dat de geallieerden Europa hebben bevrijd: het overgrote deel van de Europeanen hebben zich nooit verzet tegen de Nazi’s), loopt met deze muziek mee. Als we alleen al kijken wat er in Nederland gebeurt, dan weten we waaruit de wind waait: onlangs werden de verantwoordelijken voor een antisemitische cartoon, waar gehint werd dat de Holocaust misschien nooit heeft plaatsgevonden, vrijgesproken door de rechtbank in Utrecht.

Dus bereidt u zich maar voor op het Mohammed B-plein in Amsterdam en klaag niet als, na de dodenherdenking, de kransen en bloemen weer kapotgemaakt en ondergeplast worden.

Dat heet cultuur. Vergeet Studio Sport maar. Op YouTube kunt u zien hoe onschuldige mensen in elkaar worden geslagen en er is geen mens die nog het geweld, noch het openbaar vertonen van deze filmpjes tegenhoudt. Omdat het cultuur is.

De Uwe. Niet de mijne. Maar misschien ben ik gek.

©Simon Soesan


12 april 2010

Gebalanceerde media in Israël

Onze nationale satiricus, Efraim Kishon, merkte eens op dat wij in Israel elk half uur op de radio nieuwsberichten krijgen. “En als je goed nieuws hoort, dan moet je je radio laten repareren”, voegde hij er droog aan toe.

De laatste jaren hebben onze regeringen besloten dat het wereld nieuws, en zelfs het nieuws van onze plannen-smedende-buren niet genoeg is, en zorgt ook de regering voor nieuws: ministers die smeergeld aannamen, rabbijnen met losse handjes, een president die zijn assistentes verkrachtte… Echt, wat het aantal nieuwtje betreft, hebben we niets te klagen.

Ook onze huidige premier, zelf een liefhebber van de media, loopt hierbij niet achter en is een fervente bevoorrader van nieuwtjes: als het zijn vrouw niet is die schreeuwend schoenen op haar au pairs slingerde, of een hulp in de huishouding als slaaf behandelde, dan is het Bibi zelf wel die ons aan de media gekluisterd houdt vanwege zijn fantastisch leiderschap.

Maar eerlijk is eerlijk, het is nu al duidelijk dat de hoofdprijs voor het leveren van nieuws items naar zijn voorganger zal gaan. Ehud Olmert heeft onze ademloze aandacht gekregen: als premier had hij tijd om zijn vliegtickets om te zetten in contant geld, geld te lenen van allerlei goeddoeners, waarna hij vergat terug te betalen, panden te kopen en te verkopen en zelfs er tussen door nog af en toe ons land te leiden. Wat was de man druk bezig! Ik snap nu pas waarom Olmert geen tijd had voor Gilad Shalit, die al bijna 4 jaar door de Hamas bende wordt vastgehouden! Ook als minister van industrie wist hij precies welke projecten hij moest steunen, dankzij attente zakenlui, die Olmert op zeer creatieve manieren wisten te bedanken voor zijn hulp.

En wij maar denken dat het daarbij bleef!

Dus niet! Olmert was ooit de burgemeester van onze hoofdstad, Jeruzalem. En nu is gebleken dat het allergrootste overheidsschandaal in onze 62 jarige geschiedenis aan Olmert toebehoort! Miljoenen zijn over zijn tafel gegaan voor een megalomaan bouwproject, passend “Holyland” genoemd. Het blijkt dat dit project onnodig was, op de verkeerde plek is gebouwd en met heel wat smeergeld toch is uitgevoerd. Geen moment vervelen wij ons hier! Je zou denken dat we niets anders te doen hebben.

Zijn maatje Hirschensohn, die minister van financiën was, mag al 5 jaar brommen in de bak vanwege smeergeld en puur jatten. Ook Olmert’s minister van volkgezondheid, Ben Izri, bromt 4 jaar omdat hij louche zaakjes had. Wie weet, krijgen ze binnenkort nog een cel samen. Dat zou weer prachtige kopij voor de media geven! Ik zie nu de krantenkoppen al: “Wie van de drie?” of misschien “Het cocktail trio op water en brood”. Dat wordt weer smullen!
Onze politie, die toch niets anders te doen heeft, heeft een speciale eenheid willen oprichten voor het onderzoek naar publieke figuren, maar de regering zegt de hele tijd dat daar geen geld voor is …wat ergens nog logisch klinkt ook.
Je zou haast denken dat er niets anders gebeurt in deze wereld! Wat een mazzel hebben we dan met onze buren, de Palestijnse Autoriteit! Daar dwong een adviseur van president Abbas twee vrouwen om sex met hem te hebben, terwijl hij Arafat vervloekte en het allemaal op de video was gezet. Nu dat ze zelfs het gotspe hebben om straten in hun land naar hun helden te noemen, die wij uiteraard als terroristen zien, kunnen we eerlijk zeggen dat onze media gebalanceerd verslag doen!

©Simon Soesan


29 maart 2010

Bibi: En van voor naar achter, van links naar rechts…

Toen jaren geleden Ariel Sharon premier van Israel werd, waren velen verbaasd hoe hij, op vele onderwerpen, in een paar maanden tijd van mening veranderde. Toen hem gevraagd werd waarom, zei de slimme Sharon: “Dingen die je van hier ziet, zie je niet van waar jullie zitten.”, bedoelende  dat hij dingen anders zag nu hij premier was en meer informatie had over verscheidene onderwerpen.

Onze huidige premier is iets anders. Al tijdens zijn eerste ronde als premier, meer dan 10 jaar terug, werd al van hem gezegd dat zijn mening gelijk was aan de mening van degene die hij het laatst had gesproken. Want onze Bibi is gemakkelijk van gedachten te veranderen. Hij was nog maar net premier in 2009 toen hij besloot BTW op de groenten van de markt te gooien. Dat deelde hij ’s morgens met een serieus gezicht mede, maar na vele protesten deelde hij diezelfde dag tegen de avond mede dat hij er nog even over wilde praten.

Sowieso, onze premier is niet onze verkozen premier: dat was Zippy Livni, de leider van Kadima. Echter, Bibi begon direct te schreeuwen dat de resultaten van de verkiezingen het “rechtse blok” een meerderheid gaven en dat Zippy Livni, hoewel  ze de verkiezingen had gewonnen, nooit een coalitie kon vormen. President Peres, onder zware druk van interessanten die graag in de regering wilden zijn, droeg het vormen van de coalitie aan Bibi op, die, schreeuwend dat het rechtse blok het grootste blok was, de arbeiderspartij nodig had om een regering te vormen…

Onze Bibi, om zeker te zijn dat hij het een tijdje kon uithouden, benoemde een totaal van 48 man tot ministers en onderministers. Van de 120 leden van ons parlement zijn er nu 73 verbonden aan de regering. Dat zijn dan voornamelijk extreem rechtse gekken, die dromen van een Groot Israel, en ook nog heel wat vrome Joodse rabbijnen, waarvan er 1 zelfs onderminister van gezondheid werd. Daar we geen minister van volksgezondheid hebben is de onderminister de baas. Die wil wel minister zijn, maar een minister zweert op de Bijbel en dat weigert de vrome man… Onlangs werd het bouwen van een ondergronds ziekenhuis in Ashkelon vertraagd omdat het de onderminister gelukt was iedereen te overtuigen dat de polikliniek op een oud kerkhof gebouwd zou worden en men de rust der doden niet mag storen. Volgens hem. Dus werd er nog 150 miljoen bij geschraapt door Bibi, die zijn coalitie –  hoe gek dan ook – niet kwijt wil.

Bibi zelf trakteerde zijn coalitie partners op meer dan 6,5 miljard om aan tafel te schuiven. Toen er enkele maanden later gevraagd werd om subsidie voor de medicijnen van kankerpatiënten, deelde Bibi met droevige ogen mede dat er gewoon geen geld meer in de schatkist was…

Maar onze Bibi maakt de meeste furore door zijn mening te veranderen. Maakt niet uit welk onderwerp, Bibi kan met gemak onder druk gezet worden en gaat met de muziek mee van wie hem het laatste gesproken heeft.

“Van voor, naar achter, van links, naar rechts” kan dan een Nederlands liedje zijn, maar het toont Bibi het beste aan.

Nu dat ook de Amerikanen genoeg van hem hebben en hem onlangs minachtend behandelden (zijn ontmoeting met Obama was 90 minuten: Obama liep tijdens de ontmoeting gewoon weg “om met zijn familie te gaan dineren”, er mocht geen traditionele foto van de twee gemaakt worden en er werd geen verklaring afgelegd) is de kogel door de kerk (of synagoge…): half Israel vindt dat Obama gelijk heeft en  de andere helft noemt hem al een antisemiet.

En Bibi? Oh, die zei eerst dat het een fantastische ontmoeting was geweest, maar hij veranderde al snel van mening en zei dat het teleurstellend was geweest, om na een uur mede te delen dat het allemaal om een klein probleem ging, wat hij wel even op zou lossen.

“Niemand vertelt mij wat ik moet doen!”, riep onze premier trots. Om even later Liebermann te bellen om te vragen wat hij moest doen.

Want het enige wat zeker is bij Bibi, is dat niets zeker is.

© Simon Soesan


23 februari 2010

De Palestijnse ramp

“Het is een nationale ramp!”, zei El-Fayad, de premier van de Palestijnse Autoriteit (PA), begin deze maand. Hij sprak dramatisch en was zichtbaar bewogen. Hoe kan het ook anders?
Even bij het begin (nou…begin..) beginnen:

Sinds 1967 zit Israel op de Westelijke oever van de Jordaan, bij velen bekend als de West Bank. Veroverd in 1967 toen alle buurlanden Israel even de zee in zouden duwen en werden verslagen door Israel in zes dagen tijd. Hoewel ze de oorlog hadden verloren en zich – zeker qua gewoonte in deze omgeving – zouden moeten schamen, eiste men direct dat Israel zich per direct uit de bezette gebieden zou terug trekken. Want wat is dat allemaal? Je mag met z’n twaalven niet eens een piepklein landje aanvallen? En als je dan verliest, ben je dan delen van je land kwijt? Kom nou, dit is het Midden Oosten en als je oorlog begint en verliest mogen ze geen land inpikken hoor!

Helaas, ook al werd de West Bank van Jordanië veroverd, toen Israel vrede tekende met Jordanië, wilde Jordanië het land niet terug. Hetzelfde gebeurde met Egypte, dat tijdens de vredesonderhandelingen duidelijk maakte geen interesse te hebben in de Gazastrook (in feite zei de toenmalige president Sadat van Egypte tegen de Israëlische premier Begin: “Die troep mag je houden.”

Het is nu jaren later. Hoewel Israel al vijf jaar weg is uit Gaza, blijft Europa geloven dat Israel Gaza nog bezet. Want Europa snapt het niet helemaal. De realiteit hier is inderdaad moeilijk te volgen. Neem de kolonisten, bijvoorbeeld. Mijns inziens een irritant volk, een minderheid van nog geen 200.000 man die daar echt wonen en de agenda van onze Staat proberen te dicteren. Laten we eerlijk zijn, behalve hun fanatieke ideeën over een Groot-Israël, zijn er ook praktische redenen om daar te wonen: de belastingen zijn absurd laag, de woningprijzen zijn laag en de meesten werken nog voor de gemeente of locale gemeenschap en hebben eigenlijk geen echt beroep. Maar wie bouwt hun huizen, dacht u? Of wie werkt op hun land? Juistem: dezelfde mensen die zij, de kolonisten zo haten, hun land aftroggelen en soms zelfs hun boomgaarden in de fik zetten: de Palestijnen.

Raar maar waar, zeg ik graag. Aan de ene kant schreeuwen de Palestijnen dat Israel moet opstappen van de West Bank, aan de andere kant werken de Palestijnen bij deze kolonisten. Aan de ene kant schreeuwen de Joodse fanaten dat alle Arabieren maar moeten ophoepelen, maar ze hebben de Palestijnen wel nodig om hun werk te doen. Ik schrijf ‘werk’ en geen ‘zwaar’ of ‘vuil’ werk, want wij geven graag al ons werk uit handen. Het liefst aan Palestijnen, en anders maar een gastarbeiders uit Roemenie, China en de Filippijnen. Een Palestijnse vriend van me zegt graag dat het maken van kinderen schijnbaar geen werk is, anders zouden wij Israëli’s het aan hen opdragen……

Maar terug bij deze hardwerkende Palestijnen. Enkele maanden geleden deelde onze zig-zag expert, premier Netanyahoe mede dat hij het bouwen op de West Bank bevroor. Nu moet de lezer wel onthouden dat dit het Midden Oosten is: bouwen is niet altijd bouwen, de West Bank is niet altijd de West Bank en bevriezen is niet altijd bevriezen. Maar we kunnen zeggen dat het bouwen op de West Bank bijna zo goed als stil staat, ondanks het tegenstribbelen van onze kolonisten, die sowieso weer iets nieuws aan het zoeken waren om hun kinderen bezig te houden en de ‘bevriezing’ met twee handen aannamen. Is toch heerlijk? De kinderen de deur uit? Nu dat de meeste Palestijnse boomgaarden verbrand zijn, hadden die kinders niets te doen en nu kunnen ze weer heerlijk stenen en menselijke uitwerpselen op Israëlische soldaten gooien…

Echter, de bouwstilstand had nog en staartje waar weinigen aan hadden gedacht: duizenden Palestijnen werken voor 50 tot 70 shekel per dag (jawel, onze kolonisten zijn gul!) in de bouw en zij dus afhankelijk van het bouwen van huizen. En dat staat zo goed als stil. Want de Palestijnse regering eiste het, Obama insinueerde het en Netanyahoe deed het ook nog!

Tienduizenden Palestijnen zijn nu werkeloos. Geen inkomen brengt spanning thuis, dus hup, de straat op! En neem de kinderen mee, heeft Moe wat rust. En als ze allemaal niks te doen hebben op straat, nou leer dan van die kolonisten en zoek mot met het Israëlische leger, daar zijn ze toch voor?

El Fayad noemt het een nationale ramp. Ja, hij weet wel dat ook hij de bouwstop eiste, maar sinds wanneer doet Israël wat de Palestijnen vragen?

Welkom in het midden oosten, waar niets is wat het lijkt en de realiteit alle verbeeldingen voorbij gaat!

© Simon Soesan


© Deze artikelen zijn copyright Simon Soesan. Voor overname gelieve kontakt met ons op te nemen via het e-mail adres. Beperkte citaten voorzien van een link naar deze webpagina zijn toegestaan.

Comments are closed.