nov 022020
 

= IMO Blog = 

screenshot youtubeHet was niet de eerste keer dat van een rapper antisemitische teksten opdoken. Een simpele google zoekopdracht naar “rapper” en “antisemitisme” levert vele duizenden hits op. Een rapper die zich Anne Frank noemde en onder die naam jarenlang antisemitische tweets de wereld instuurde, rapper Ice Cube die in zijn strijd tegen racisme antisemitische tweets aan 5 miljoen volgers verstuurt, rapper Ismo die de Joden nog meer haat dan de nazi’s (de clip waarin hij dit hoogstandje ten gehore bracht is 4,6 miljoen keer bekeken, schreef Jonet indertijd), en natuurlijk rapper Appa die, nadat hij in 2014 “Fuck the talmoed” had gebruld en zionisten “hyena’s die uit zijn op ons geld en bloed” noemde, het jaar daarop als spreker werd gevraagd op de 21 maart manifestatie.

En zelfs knuffelmarokkaan Ali B ging een keer over de schreef toen hij een wat ruiger rapliedje schreef. “Ik heb money als een Jood,” biedt hij daarin tegen een ander op, in het overigens ook nogal vrouwonvriendelijke nummer. Op de ophef antwoordde hij dat het als compliment was bedoeld want “Ik noem ze juist goede zakenmensen”, waarmee hij laat zien niet veel van antisemitisme te snappen. De lijst is natuurlijk nog veel langer. Er is dus iets met rappers en Joden blijkbaar, en ook iets met allochtone rappers die in de radikale ‘anti-racisme’ hoek zitten. Er is ook iets met andere allochtone activisten in de radikale antiracisme hoek en antisemitisme. Daar hoef je geen PVV-er voor te zijn en geen populist, het is eigenlijk voor iedereen te zien die het wil zien. Het gebeurt keer op keer.

Maar om een of andere reden willen goed bedoelende beleidsmakers, politici en lokale bestuurders, de ‘deugmensen’ die zo’n dankbaar doelwit zijn voor Wilders, Baudet en de populistisch-rechtse scene, het niet zien. Dat deze zaken tegenwoordig zo vaak naar buiten komen komt door google, twitter en facebook, en de daders reageren vaak kinderlijk verontwaardigd wanneer oude tweets, uitspraken en songteksten worden opgeduikeld uit het verleden en hun feestje danig kunnen verstoren.

Insayno

Het laatste voorbeeld in deze rij is ex/would-be stadsdichter van Haarlem Darryl Danchelo Osenga, artiestennaam Insayno. Het leek allemaal zo mooi in september, en de benoemingscommissie sprak gloedvol van “een taal- en voordrachtskunstenaar, die het stadsdichterschap een nieuwe richting zal geven. Osenga geeft een maatschappelijke invulling aan zijn dichterschap en beziet de stad vanuit een relatief nieuw perspectief. De gemeente meldt dat men heeft gekozen voor een ‘stadsdichterschap dat ruimte geeft aan nieuwe invloeden, over de traditionele grenzen van literaire genres heen”. Osenga is “in de ban van de inspiratie en motivatie die van woorden kunnen uitgaan: ‘Daar ligt voor mij de kracht van woordkunst’. Zijn stadsdichterschap wil Osenga inzetten om mensen te verbinden en om anderen te helpen de kracht van gedichten te ontdekken”, zo citeert Haarlem.nl.

Prachtig allemaal. Geen ‘keurig rijmende sonnetten’, geen ongeschoren grijzende vijftiger in een kunstzinnig zwart jasje maar een frisse nieuwe wind. Een gelikte video ondersteunt het gedicht nieuwe stijl waarmee hij de stad bezingt. Maar men vergat om toch voor de zekerheid eventjes zijn naam te googelen om te bezien wat hij in het verleden zoal bezong danwel hekelde.

Een dag na de benoeming lazen we dat hij ‘flink onder vuur ligt’ vanwege een raptekst uit 2012. De gewraakte passage:

“De Holocaust is slechts een cover up voor domme schapen. Ik zie je denken: gast dit kan je niet doen. 8 miljoen joden? Ik praat hier over 18 miljoen slaven. De behandeling van de concentratiekampen is slechts een lachtertje vergeleken (met) onze slavenhandel.”

Hij zei daar zelf desgevraagd over dat het niet zijn intentie was mensen te kwetsen, maar dat hij iets bespreekbaar wilde maken. Dat het ene meer belicht werd dan het andere, dat hij zo geschokt was door wat hij in het slavernijmuseum zag, dat dat helemaal geen aandacht kreeg op school, dat dat deel van de geschiedenis werd ontkend. En dat hij het nu anders zou doen, er nu anders instaat, is gegroeid. Dat je als kunstenaar soms grenzen opzoekt. Hij maakte, kortom, een soort halfslachtig excuus voor het feit dat hij hiermee mensen had gekwetst. Voor de gemeente was dat voldoende. Men liet weten dat in een gesprek over zijn ‘activistische verleden’ ‘het vertrouwen is gegroeid dat Osenga een tweede kans verdient’ en hij ‘publiekelijk zijn excuses heeft aangeboden en afstand genomen van eerdere teksten’.

Valse vlaggen

Ik geloof op zich wel dat hij dat meent en ook dat hij echt afstand heeft genomen van die tekst, maar laten we wel wezen, het is wel heel erg wat hij zei, en waarschijnlijk vele malen heeft ‘performed’. Sommige dingen zijn zo extreem, dan is een dergelijk genuanceerd verhaal als excuus niet op zijn plaats. Dan past echt alleen schaamte en deemoed. Daar komt bij dat er daarna nog meer behoorlijk extreme teksten van hem opdoken, van niet eens zo heel lang geleden, zoals dit bericht over de aanslag in de Bataclan in 2015:

“Geen bloed, geen lichamen, geen rondslingerende ledematen, geen kapotte ramen, geen grote beschadigingen, paspoorten die ’toevallig’ iedere terrorist bij zich heeft, en iedere explosie overleven, vervolgens 24 uur newscoverage. Wanneer iets echt is, dan heeft het nooit 24 uurs nieuws coverage. Er is zelfs gebruik gemaakt dan dezelfde actrice voor een drama story. Het valt niet op ofzo.

Bedenk je even dat Frankrijk op het punt stond om Palestina te erkennen, maar nu opeens met Israel gaat samenwerken… het land wat letterlijk iedere dag terroristische aanslagen pleegt op de Palestijnen.

Overduidelijk weer een false flag.”

In tientallen tweets wenst hij mensen (bijvoorbeeld Wilders) dood, fantaseert over het gebruik van een AK 47 en schrijft dingen als “Ik begin studenten die hun school neermaaien met een AK47 steeds meer te begrijpen”, en “Anne Frank had het nog best luxe vergeleken met duizenden andere Joden. Zij woonde in het centrum van Amsterdam. Dat kan ik niet betalen.” In een discussie over Hitler en Wilders, ook op twitter: “Je zet het hele leger van Hitler weg als nazi’s op basis van het uitroeien van Joden. Terwijl ze ook goede dingen deden als snelwegen bouwen.” Hij stelt Hitler en Wilders op een lijn: “Hitler: willen jullie meer of minder Joden? Publiek: minder, minder, minder.” En hij spreekt de hoop uit dat de moordenaar van Pim Fortuyn nu Geert Wilders omlegt. Hij wenst iemand waarmee hij het oneens is een ‘kogel door zijn kankerkop’. Die berichten stonden allemaal tot voor kort op zijn twitteraccount. Volgens NH Nieuws ging het om “een stroom berichten van 2011 tot en met vorig jaar”. Hij schreef verder:

“Een dolk gestoken door onze eigen regeringen die false flags ontwikkelen zodat ze landen kunnen binnenvallen voor grondstoffen. Laat me raden, je gelooft zeker ook heilig in mannen in grotten die vliegtuigen komen stelen en in tegen alle natuurwetten gebouwen konden slopen.”

Hij schreef recent op zijn facebook over 2015 (in reactie op iemand die hem steunt maar ook kritisch is):

“Bataclan was toen ik nog heel erg in complotten geloofde. Als je had opgelet zag je dat die screenshots een profielfoto van jaren geleden was.”

“Die post had ik zelf al jaren geleden verwijderd. Ik was toen nog vatbaar voor niet kloppende complot theorien. Zoals je nu ziet dat mensen hebben met corona. Over een paar jaar gaan die ook met schaamte naar zichzelf kijken.”

Die schaamte zie ik bij hem nog niet zo eigenlijk. En veel stond dus nog gewoon online, anders hadden zijn criticasters dat niet zo makkelijk kunnen opduiken. Ik heb ook niet meegekregen dat hij zich, voordat dit expliciet werd gevraagd in een gesprek met de burgemeester en wethouder, zelf afstand nam van deze extreme teksten en visies. Hij zou daar ongetwijfeld op hebben gewezen als dat wel zo was.

Ik geloof hem waar hij zegt dat hij die raptekst over Joden niet meer zo performt, dat dat iets van het verleden is en zijn gevoel en frustratie van toen verwoordt. Maar hij distantieert zich er inhoudelijk ook weer niet echt van. Hij zou het vooral niet weer op die manier brengen omdat hij nu weet hoe kwetsend dat is, niet omdat hij het ook inherent onzinnig vindt dat soort idiote vergelijkingen te maken en de Joden erbij te halen als hij aandacht wil voor het verleden van een andere onderdrukte groep (om dan vervolgens boos te worden dat het daarover gaat en niet over het onrecht waar hij aandacht voor zegt te willen).

Grote misser

Naast de idiote Holocaust rap bleken er meer extreme tweets te zijn, waarop de gemeenteraad een spoeddebat eiste en partijen van ‘een grote misser’ spraken. De collegepartijen wilde in eerste instantie meer uitleg en excuses van Insayno. GroenLinks zei geschrokken te zijn van de ‘kwetsende teksten’ die waren opgedoken, D66 vroeg zich af hoe je met dit soort uitlatingen nog verbindend kan zijn. Men wilde ‘meer onderzoek’ en dat hij ‘diep door het stof zou gaan’, de PvdA beraadde zich nog over een standpunt.

Het gemeentebestuur benadrukte eerst nog dat men vooraf met Insayno over zijn vroegere teksten had gesproken en hij daar afstand van had genomen, en men daardoor het vertrouwen had dat hij de functie van stadsdichter zou kunnen vervullen en groepen verbinden. Nadat er steeds meer oude uitlatingen bekend werden, werd snel duidelijk dat hij als stadsdichter onhoudbaar was, en werd na twee dagen ‘stadsdichterschap’ zijn benoeming toch weer ingetrokken. Het college kwam met een verklaring waarin o.a. staat:

“De discussie rond zijn persoon en zijn standpunten maken volgens het college een geloofwaardige invulling van het stadsdichterschap onmogelijk. Achteraf gezien constateert het college dat diepgaander onderzoek op zijn plaats was geweest waarmee deze gang van zaken had kunnen worden voorkomen.”

Het stadsdichterschap wordt samen met de bibliotheek georganiseerd en de directeur van de bibliotheek liet weten dat de benoemingscommissie van de stadsdichter niet alle uitlatingen van Insayno kende: “De leden wisten van zijn activistische achtergrond. Maar niet in die mate zoals het nu via social media naar buiten komt. Het is de taak ook niet van leden om dat te onderzoeken. Op artistieke gronden is deze keuze gemaakt.” Van Acker riep onder andere de politiek op nu het hoofd koel te houden en ook met Insayno in gesprek te blijven.

Het kostte kortom nogal wat moeite deze blunder toe te geven en men verschuilt zich achter flauwe excuses als dat men niet alle teksten kende en er zo goed met hem was gepraat. De grenzeloze naïviteit van zulke culturele commissies en politici is stuitend. We leven in een tijd van steeds meer polarisatie en extremen. Iemand die zo’n publieke functie krijgt iets beter checken is geen overbodige luxe. Mensen hebben maar al te vaak twee gezichten. Dat geldt bij extreemrechts, complotgekkies, en ook bij allochtone rappers met een radikaal verleden. Daarbij is dat checken nu makkelijker dan ooit.

Ratna Pelle

 

Zowel college van B&W als bibliotheekdirectrice gaven er blijk van dat wat hun betreft Insayno echt wel geschikt was als stadsdichter maar de ophef dit onmogelijk had gemaakt. Hierover meer in het vervolg…

Share

  One Response to “Zwarte bladzijden van een stadsdichter”

Comments (1)
  1. Uitstekende weergave van wat hier goed fout ging.