jul 312015
 

nourdin= IMO Blog = 

NIDA, de partij van Nourdin El Ouali (zie vorige blog), doet zich voor als een redelijke partij, een partij voor alle Rotterdammers, maar heeft banden met sympathisanten van Hamas en met de Moslim Broederschap. Carel Brendel schrijft onder meer:

NIDA-leider en zelfverklaard “activist voor Gaza” El Ouali wilde ook letterlijk in zee gaan met Hamas. In 2011 stond het toenmalige GroenLinks-raadslid klaar om zich in te schepen op de Stefano Chiarini, het Nederlands/Italiaanse schip in de Tweede Gazavloot. Deze “Freedom Flotillas” worden georganiseerd en geregisseerd door Hamas en de Moslimbroederschap, zoals onderzoeker Steven Merley ruimschoots (pdf) heeft aangetoond. Dezelfde organisaties zaten ook achter de tweede vloot.

Uit naar de Telegraaf uitgelekte notulen bleek dat Amin Abou Rashed, internationaal fondsenwerver van Hamas, en Ibrahim Akkari, een oudgediende bij de Nederlandse Moslimbroeders, de hoofdrol speelden. Abou Rashed regelde in Italië de aankoop (pdf) van de Stefano Chiarini met geld bijeengebracht door stichting ISRAA, waarvan Akkari destijds de directeur was.

Aan tafel met NIDA

In het artikel van Brendel blijken ook andere leden van NIDA banden te hebben met radikale moslimorganisaties. Maar dat alles lezen we niet in de ‘gewone’ media, waar NIDA werd geportretteerd als een keurig nette club, een soort islamitisch CDA. In NRC Handelsblad (25 juli, niet online) gingen terrorisme deskundige en CU lid Beatrice de Graaf en El Ouali gezellig met elkaar in gesprek tijdens een etentje, waarin ze veel met elkaar gemeen blijken te hebben.

Aan tafel voor het diner gaan de christen en de moslim verder over het geloof. Ze genieten van het gesprek, gelovigen onder elkaar. De twee journalisten vergeten helaas te wachten op het gebed voor het eten. De Graaf doet of ze het niet gezien heeft. „Ik zou nu graag even bidden”, zegt ze.

Lastige kwesties en pijnlijke vragen worden gemeden of er wordt overheen gepraat. De journalisten laten het begaan, het is wel gemoedelijk zo, en het NRC is blijkbaar al lang geen ‘slijpsteen voor de geest’ meer. El Ouali komt weg met uitspraken als:

Nou, ik heb ook geen onderzoek gedaan, maar ik heb wel een mening hoor. Mijn opvatting is dat het internationale recht de oplossing moet bieden. Israël overtreedt dat recht.”

Het internationale recht dat door Hamas, op de mede door hem georganiseerde demonstratie verheerlijkt als heldhaftig verzet, met voeten wordt getreden. Maar dat zei De Graaf niet, en dat zeiden de journalisten ook niet.

Leefbaar

Het gescheld op Israel door El Ouali stuit wel op verzet van Leefbaar Rotterdam, dat El Ouali oproept om ook naar de andere kant te kijken. Op haar weblog schrijft raadslid Tanya Hoogwerf:

Dat NIDA-voorman Nourdin El Ouali compleet is ingegraven in de discussie rond het conflict tussen Israël en de Palestijnse gebieden, moge duidelijk zijn. Er zijn geen andere slachtoffers dan onschuldige Palestijnse vrouwen en kinderen en er is geen andere dader dan Israël.(…)

Hij trekt hand in hand op met lieden die de terreurorganisatie Hamas helden noemt en hen zal steunen tot iedere zionist -lees Jood- verdwenen is. Tel daarbij op dat het handvest van Hamas letterlijk stelt: zoek achter iedere steen en boom en als je een jood vindt, dood hem, en we weten ongeveer in welke hoek de aanhang van de heer El Ouali zich beweegt. Enige objectiviteit en relativering ontbreekt. Hij houdt zich uitsluitend bezig met het verkeerd en eenzijdig informeren van met name jongeren over dit conflict, wat resulteert in een verdere stijging van het al jaren groeiende antisemitisme in onze stad. Laten we niet vergeten dat Rotterdamse synagogen beveiligd moeten worden omdat er een reële dreiging van geweld bestaat.

Ze roept El Ouali op om de jongeren ook ‘de andere kant van de medaille te laten zien’ en beschuldigt NIDA, de SP en Groen links ervan ‘met hun ophitserij de Joodse Rotterdammers het slachtoffer te laten zijn van toenemende dreiging en spanning om hun eenzijdige wereldbeeld door te duwen’.

Harde aantijgingen, maar niet geheel onterecht. In het AD noemde de SP de aantijgingen ‘pure stemmingmakerij’ en beticht ze Hoogwerf ervan ‘politiek te bedrijven over de rug van onderdrukte Palestijnen’. Ook GroenLinks is geschrokken van de verwijten van Leefbaar, aldus het AD: “Dit is zo kort door de bocht. Het zijn echt ongelooflijke beschuldigingen”, zegt fractievoorzitter Judith Bokhove.

Ongelooflijke beschuldigingen

Blijkbaar vinden ze de idiote aantijgingen van etnische zuiveringen en de eis dat Israel 5 miljoen Palestijnen binnenlaat geen ‘stemmingmakerij over de ruggen van de slachtoffers van het conflict.’ En blijkbaar is het geen probleem om een demonstratie te organiseren waar over ‘zionistische honden’ wordt gesproken en Israeli’s ‘moderne Hitlers’ worden genoemd. Want het is tegenwoordig normaal geworden om dit soort onzin en laster over Israel te verspreiden. Iedereen kan ongestraft alles over dit land roepen, niet gehinderd door tegenwerpingen of lastige vragen, of afkeuring. Anti-Israel zijn is hip, en als je er tegenin gaat ben je al gauw een zionistenvriend of op zijn best een naïeveling die nog gelooft in de oude sprookjes van ‘het tot bloei brengen van de woestijn’ en het ‘eenzame moedige landje ten midden van boze Arabische buren’. Oh ja, en als je erop wijst dat sommige uitlatingen de grens tussen legitieme kritiek op het Israelische beleid en antisemitisme duidelijk overschrijden, dan ben je tegen de vrijheid van meningsuiting en wil je Israel critici de mond snoeren over de ruggen van de Holocaustslachtoffers.

In naam van de legitieme Israel kritiek worden zionisten gecriminaliseerd, zelfmoordaanslagen met de opstand in het getto van Warschau gelijkgesteld, fuck de talmoed geroepen, leden van het CIDI uitgescholden, politici lafaards genoemd omdat ze de agenda van de Wijzen van Zion uitvoeren, en de intifada naar de poorten van Amsterdam gehaald. Ondertussen neemt het antisemitisme toe en durven Joden niet meer herkenbaar over straat. Hoogwerf is wat kort door de bocht, maar heeft niet helemaal ongelijk wanneer ze de hetze van met name NIDA maar ook de SP en GroenLinks (die ook banden hebben met de diverse radikale pro-Palestina organisaties) in verband brengt met het toenemende antisemitisme. De media spelen hier echter ook een rol in met hun vaak eenzijdige en suggestieve berichtgeving, en de politici van al die andere partijen die niks zeggen omdat dat niet opportuun is. En de debatcentra en universiteiten waar de ene na de andere eenzijdige lezing wordt georganiseerd, tot boycots wordt opgeroepen en pro-Israel bezoekers worden uitgejouwd.

Opruimen

Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat met name links haar idealen zo verloochent en eenzijdig en kritiekloos het Palestijnse verhaal gelooft en uitdraagt. Links staat voor mij o.a. voor kritisch nadenken, de macht bevragen, rechtvaardigheid en bescherming van hen die dat nodig hebben. Het staat voor gelijkwaardigheid en emancipatie, niet voor steun aan terroristische groeperingen en het ontzeggen van nationale rechten aan het meest vervolgde volk. Het demagogische geschreeuw van Appa, Al Jaberi en Abu Jahjah heeft niks maar dan ook niks met linkse idealen en gedachtengoed te maken, ook al beroepen zij zich op termen als antiracisme en antikolonialisme. Fascistoïde partijen gebruikten in het verleden vaak linkse termen en symbolen om hun ware aard te verhullen. Oproepen tot geweld tegen een bepaalde groepering (‘zionisten en al hun handlangers’), overgoten met een sausje van solidariteit.

Blijkbaar is het voor velen moeilijk daar doorheen te prikken en komt de kritiek van met name rechts, die hierin een mooie aanleiding ziet links in diskrediet te brengen. Ik wil kritiek op de ophitsing, het verheerlijken van geweld en het radikalisme op Gaza demo’s en het doorgeslagen antizionisme in het algemeen niet alleen op Geen Stijl of Jalta lezen, maar in mainstream media en juist linkse kwaliteitsmedia zoals De Groene Amsterdammer, VN of de VPRO. Links moet zijn eigen rotzooi opruimen, want als we dat aan rechts overlaten, ruimen ze meer op dan ons lief is.

Ratna Pelle

Share