Landkaarten van de grenzen in Palestina en Israël ca. 1900-1967

Laatste update 25-5-2013

 

Landkaart van Israël – Palestina

Grenzen in Palestina en Israël ca. 1900-1967

Voorstellen voor een Palestijnse staat 2000-2001

De afscheidingsbarrière (muur of hek)

Ottomaanse provincies in Palestina eind 19de eeuw.

Ottomaans Palestina

Kaart afkomstig van: http://www.zum.de/whkmla/histatlas/arabworld/haxpalestine.html

Het Britse mandaatgebied Palestina vanaf 1922.

Dit mandaat omvatte aanvankelijk niet alleen het huidige Israël en de bezette gebieden, maar ook geheel Jordanië. De Britten splitsten het mandaat met toestemming van de Volkenbond in twee aparte mandaatgebieden en verboden Joodse immigratie naar Trans-Jordanië, dat in 1923 semi-onafhankelijk werd.

Mandaatgebied

Kaart afkomstig van Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken.

VN-delingsplan november 1947.

Partition Plan UN 1947

Oranje = Joodse staat, paars = Arabische staat, het gebied rond Jeruzalem zou een internationale status krijgen; kaart met toestemming van MidEastWeb overgenomen van: Map of UN Partition Plan for Palestine – 1947

De Arabische invasie van mei 1948.

Gearceerd is het gebied dat in Israëlische handen was bij het uitroepen van de staat. De pijlen geven de Arabische legers weer.
Arab Invasion 1948

Israël wapenstilstandsgrenzen 1949/1950.

 Israel 1949 wapenstilstandsgrens

Kaart met toestemming van MidEastWeb overgenomen van:

Map of Armistice Lines of Israel and Neighboring Countries – 1949

Verovering in Zesdaagse Oorlog 1967*

(* Het Sinaï-schiereiland werd in 1982 teruggegeven aan Egypte)

Map Israel after 1967

Jeruzalem na 1967.

Donkergrijs = Arabische buurten, lichtgrijs = Joodse buurten, zwart = oude centrum
Map Jerusalem 1967

Uit: Divided Jerusalem

Propagandakaart “Palestijnse landverlies”.

Deze misleidende kaartenreeks wordt vaak gebruikt om de Palestijnse zaak te bepleiten. Hij suggereert dat vrijwel het hele gebied Palestijns-Arabisch bezit was tot 1947, terwijl het grootste deel van de grond in overheidshanden was, eerst Ottomaans en nadien Brits. Tevens wordt particulier grondbezit vermengd met staatsgrenzen en (militaire) controle. Om te kloppen met de tweede kaart zou bijvoorbeeld de eerste kaart het gehele gebied lichtgroen (of een andere kleur) moeten zijn. Het VN-plan van 1947 (de tweede kaart ‘annexeert’ ten onrechte het gebied rond Jeruzalem, dat een aparte status zou krijgen) is nooit meer geweest dan een vredesplan, en zou dus vergeleken moeten worden met andere vredesplannen (bv. Peel plan van 1937 en Oslo voorstellen van Camp David). In 1949-1967 verder was er evenmin “Palestijns land”, maar waren de groene delen bezet door Jordanië en Egypte. Tussen de laatste twee kaarten wordt een afname van Palestijns gebied gesuggereerd, terwijl in werkelijkheid Israel het hele gebied in 1967 veroverde op Jordanië en Egypte, en in het Oslo vredesproces geleidelijk autonomie werd gegeven aan de toen opgerichte Palestijnse Autoriteit. De groene gebieden in de laatste kaart zijn feitelijk de eerste gebieden waar de Palestijnse Arabieren ooit enige soevereiniteit hebben gehad (de betrekkelijk grote autonomie van de lokale elites en bedoeinenstammen voor 1830 buiten beschouwing gelaten).

Voor een uitvoeriger commentaar op deze kaart zie op IMO Blog: Palestina op de landkaart

Onderstaande poster geeft een reactie op de misleidende propagandakaart van Palestijnse landverlies. Dit komt een heel stuk dichter bij de waarheid, maar laat ook enkele zaken buiten beschouwing, zoals Jeruzalem en de beschikbaarheid van publiek land in Israel (dit is voor Arabieren moeilijk te verkrijgen). Ook was er in 1967 geen serieus aanbod om de hele Westoever aan Jordanië terug te geven in ruil voor vrede, men besloot al snel dat strategische gebieden zoals de Jordaanvallei onder Israelische controle moesten blijven. 

 landforpeace-maps

 

Meer kaarten van Israël en Palestina:

 

 

Comments are closed.