Vrede tussen Israëli’s en Palestijnen komt niet dichterbij door dichotome blindheid voor ‘de ander’, betoogt dichter Tuvit Shlomi. ‘Door voor elkaar op te komen en samen te kiezen tegen terrorisme, kunnen we het tij keren.’
Iedere burger die goed bij zijn hoofd is wil in vrijheid leven, boodschappen doen, douchen en een slaapliedje zingen voor zijn kinderen. Dat vindt Henk ook, maar in Gaza kan dat niet, en daar wil hij wat aan doen. Daarom past hij zijn profielfoto op Facebook aan. ‘In solidariteit met Gaza’, staat er.
Daar helpt hij niemand mee.
Eenzijdigheid
Want wat betekent exclusief solidair zijn met Gaza? Keurt Henk goed dat Hamas raketten op Israëlische burgers afvuurt? Dat Palestijnse woonhuizen, scholen en moskeeën dienen als lanceerbasis? Dat Hamas vermoorde Palestijnse dissidenten in Iraanse Basij-stijl Gaza door sleept? Natuurlijk niet. Maar door zich uitsluitend solidair te verklaren met alles wat er in Gaza gebeurt, impliceert hij dat wel.
Ook pro-Israëli’s is eenzijdigheid niet vreemd. Men staart zich blind op Israëls recht op zelfverdediging: inderdaad, geen enkel land zou tien jaar dagelijkse raketbeschietingen op 1 miljoen burgers tolereren, en ja, beleid van het Israëlische leger is om terroristen te treffen, geen burgers. Maar mensen gaan niet minder dood van goede intenties. Vrede komt niet dichterbij door dichotome blindheid voor ‘de ander’.
15 seconden
Ik bijvoorbeeld, ben een Israëlische burger, bevriend met Henk en ik heb ook Facebook. Ik ben boos op Henk. Gelukkig heb ik 90 seconden om me de mikmak te rennen als het luchtalarm gaat (net zo lang tot je een flat ziet met een stevig trappenhuis: je sprint de trappen op tot halverwege en dan, met het hoofd naar de muur, wacht je tot de ‘boem’ klinkt. De raket gaat hopelijk niet zo ver door het dak dat je geraakt kan worden, en eventuele gifgassen blijven weer lager hangen). Zuid-Israëli’s, van baby tot bejaarde, hebben 15 seconden; in vrijheid leven, boodschappen doen, douchen en slaapliedjes zingen is er ook in Israël niet bij. Waarom is Henk niet solidair met mij?
Broodjes aap
Als Henk echt wil helpen, dan steunt hij ons allemaal. Wij Palestijnen en Israëli’s zijn allemaal slachtoffer van terreurorganisaties. Zonder Hamas en consorten zou geen van ons in deze situatie zitten. Zodra er geen terrorisme is, kunnen we ons vrij bewegen, kan de grens met Gaza open zoals vroeger, kunnen we vooruit met een Palestijnse staat. Palestijnen en Israëli’s willen allemaal gesteund worden, gehoord, begrepen. Zulke spectrumbrede solidariteit maakt vrede mogelijk. Help ons terrorisme stoppen. ‘De ander’ zien. Denk, Henk.
Wie gelooft dat steun voor een wapenstilstand alleen genoeg is, gelooft in broodjes aap. Andere onzin: alles verandert als Israël zichzelf niet verdedigt (er vallen al jaren dagelijks raketten, doorgaans reageert Israël niet), de grens met Gaza moet open (die was open, Gazaanse terreuraanslagen veranderden dat).
Dit is niet de eerste ‘wapenstilstand’ met Hamas. Tot nu toe is elke relatieve stilte gebruikt om – zoals nu – plotseling met nog zwaardere wapens Israël aan te vallen. Vanuit dichtbevolkte Palestijnse gebieden. Dat is letterlijk twee oorlogsmisdaden tegen twee groepen burgers in één klap. Er is maar één manier om deze verschrikkelijke situatie aan beide kanten beter te maken: samenwerken tegen terrorisme.
Heal the world
Gelukkig zijn de dingen niet zoals media ons doorgaans willen doen geloven. Terwijl Zuid-Israël hevig getraumatiseerd raakt, vraagt de lokale bevolking onbegrijpelijk vreedzame liedjes aan op – jawel – de legerradio: dagelijks klinken ‘give peace a chance’, ‘imagine’ en ‘heal the world’. Mensen huilen op de radio, zingen de spanning van zich af en er zijn er zelfs die – terwijl ze gebombardeerd worden – klagen over te weinig aandacht voor Palestijnen in Israëlische media.
En waar mensen zoals Henk graag van veraf klaar staan met een zweepje, kijken ook steeds meer Palestijnen verder. Op de Facebook-pagina ‘Palestine loves Israel’, steken Palestijnse oprichtster Joujou, talloze Palestijnen uit Gaza en de Westbank, Marokkanen, Turken en zelfs Iraniers, hun Israëlische vrienden een hart onder de riem.
Tij keren
Erkenning. Respect. Dat is de oplossing van het probleem. Elkaar recht in de ogen kijken. Israël is geen historische vergissing en Palestijnen bestaan echt. Israël plus Gaza plus de Westbank zijn opgeteld in oppervlakte eenderde kleiner dan Nederland. Niemand op deze idioot kleine landstrook gaat, wil, of moet verhuizen. Door voor elkaar op te komen en samen te kiezen tegen terrorisme, kunnen we het tij keren. Henk mag ook helpen.
Dit is een oproep aan Henk. Toon die solidariteit: de volgende keer dat je je opgeheven vinger schudt, doe dat dan naar Hamas en consorten. Niet naar ons Israëli’s en Palestijnen. Schrijf over ons allebei. Geef ons met foto’s beide een gezicht. Of, nog beter: kom langs. Naar Gaza-stad én naar Ashdod. Durf je niet, of wil je maar naar een van de twee? Vraag je dan eens af waarom. Dank je wel, Henk.
Tuvit Shlomi is bio-geoloog en dichter woont sinds 2 jaar in Israël. Ze werkte in Nederland voor CIDI.
If you were talking about an ovheirelmwng majority of israeli’s , probably 80% plus wuld say they want a peace deal….however different groups within that want RADICALY diferent terms in a peace dealThat too is true of the Palestinians too though some would settle for 1967 borders, others want 1948 and others don’t want an Israel to exist at all. In the end a peace deal will be whatever they can get the Palestinians and Israelis to agree to in sufficient majority on both sides that you don’t have Israel occupying or controlling any of the agreed Palestinian areas and you don’t have any rockets/missiles flying in either direction.1. The possibilty of a peace deal that means anything is remote at best, while the US supports Israel. I doubt if this will change with Obama in power.I agree I’m very skeptical we’re going to see any change. But I think the international players will want to give a peace deal the best chance, and issuing arrest warrants for Hamas and Israeli leaders for war crimes is going to distract from any negotiations which might occur.2. If you extend this argument to other juristictions you’d be giving up on prosecuting half the criminal acts committed on the basis that prosecution may have negative consequences. Why should international criminal law be any different?I think politically it would look pretty bad for the UN to only go after Israeli leaders for war crimes when its pretty clear that Hamas also has been committing war crimes. It’d be like the police turning up to fight between two gangs and only arresting people from one side even though its clear that both sides have committed criminal acts.On the other hand if it was possible to actually arrest and remove leaders from Israel and Hamas who have committed war crimes it would send a powerful message to both sides. I just don’t think that is possible.