apr 102012
 

Israël kan  geen goed doen bij Trouw.  Wanneer er een tijdlang minder `hotnews’  over of naar aanleiding van Israël is, dan blijft het patroon van een subtiele negatieve ondertoon bij berichtgeving over dit land. Dat blijkt maar weer eens uit het bericht `Christelijke bezoekers leveren Israël miljoenen op’, wat op 7 april in Trouw werd gepubliceerd.

Foto uit Trouw, © EPA. Een non en een groep toeristen lopen door de Oude Stad van Jeruzalem met Palmpasen.

In de lead wordt  gemeld hoe souvenirhandelaar  Nicolas Sjbeita zijn klanten herkent en met ze omgaat.  In de volgende alinea  worden getallen genoemd die, na aanvankelijke stagnatie als gevolg van de Tweede Intifada,  een indruk moeten geven van het groeiende aantal toeristen wat naar Israël komt. Het land is de laatste jaren vooral bij Christenen in de gunst geraakt.  So far so good.  Eindelijk eens een positiever bericht in Trouw over Israël zou je denken.

Het aanvankelijk nog verborgen gehouden en uiterst subtiele katertje komt eerst in de derde alinea.  Op z’n Hollands uitgedrukt krijg je de indruk dat Israël ervan wordt beticht een slaatje uit het toerisme te slaan door er flink in te investeren. Niet alleen met gelikte reclamecampagnes en het gemakkelijker uitreiken van visa aan pelgrims, ook door het op kosten van de staat uitnodigen van touroperators en Christelijke leiders die in luxe hotels worden ondergebracht, met als doel om iedereen aan te sporen naar Israël te gaan.   Dat overkwam ook Tim Clark, voorganger van een Amerikaanse Pinkstergemeente.  Hij heeft echter totaal geen moeite met de intentie van Israël om aan toerisme te verdienen en `spoort mensen   graag aan om naar Israël te gaan’.  Verderop in het artikel wordt opgemerkt dat sommige Bijbelse trekpleisters op de bezette Westelijke Jordaanoever liggen, wat het religieus toerisme dwarsboomt.  Te pas en te onpas wordt die bezetting overal bijgehaald, terwijl  de status van de Westelijke Jordaanoever juridisch gesproken niet vaststaat. Een saillant detail hierbij is dat in het artikel de Amerikaanse Pinksterbeweging wordt genoemd. De meeste leden daarvan geloven dat God de Joden het land Israël, waar in hun visie de Westbank deel van uitmaakt, heeft beloofd , Jeruzalem de hoofdstad  is en zich daarom niet door de bezetting laten belemmeren.  Er zijn mondiaal echter bijna 2 miljard Christenen. Een groot deel van hen heeft allang afstand genomen van de landbelofte uit het Eerste Testament, maar zijn en blijven betrokken bij de Bijbelse trekpleisters,  al dan niet in bezet gebied.

Tim Clark heeft gelijk om er helemaal geen moeite mee te hebben mensen aan te sporen om naar Israël te reizen. Het is immers heel logisch dat Israël wil verdienen aan de groeiende toeristenstroom.  Elk ander land in de wereld  zou dat ook doen, waarbij eveneens gelikte campagnes worden gevoerd. Nu wordt gesuggereerd dat met name Israël  zo te werk gaat. Bovendien is het meer dan logisch dat Israël toeristen wil terugwinnen.

Maar Israël kan het nooit goed doen bij Trouw.  Enige jaren geleden heeft een redactielid van Trouw tijdens een telefonische toelichting naar aanleiding van het beleid inzake de berichtgeving over het Midden Oostenconflict gezegd dat, `na tientallen jaren lang de kant van  Israël  te hebben gesteund het inmiddels de hoogste tijd werd om als krant de Palestijnen het voordeel van de twijfel te gunnen’.  De redactie is daarin goed geslaagd, wat ten koste is gegaan van een onafhankelijke berichtgeving.  Alles wat met Israël te maken heeft wordt,  als het maar enigszins kan,  op een negatieve manier onder de aandacht van het lezerspubliek gebracht.   Een wel heel schrijnend voorbeeld hiervan is het artikel `Het uitverkoren volk moet perfect zijn’, waarin op een heel negatieve manier het uiterst subjectieve verslag van een zwangerschap in Israël wordt beschreven.  Maar ook het artikel van Antoine Verbij,  wat als reactie op een omstreden en recent verschenen gedicht van Günter Grass in de Duitse pers  op 8 april in Trouw is gepubliceerd,  past goed in het beleid van die krant. Het wekt namelijk de stellige indruk dat Grass het toch allemaal goed heeft bedoeld en de paniek die,  om heel begrijpelijke redenen,  in Duitsland is ontstaan alleen maar op bijna niet te bespreken emoties is  gestoeld.

Uit deze beide nog andere genoemde  artikelen blijkt ook dat de ronduit anti Israëlhouding van Trouw de vorm van een obsessie aan begint te nemen.

Tj T

 

 

Share