Vorige week was Itamar Marcus van Palestinian Media Watch in Nederland om zijn nieuwe boek ‘Deception’ te promoten en hield een lezing voor onder andere de Tweede Kamer en Christenen voor Israel. PMW vertaalt Palestijnse media uitingen, onderzoekt schoolboeken en brengt anti-Israel en antisemitische passages onder de aandacht. En die liegen er soms niet om, zoals de mufti van de Palestijnse Autoriteit, Sjeik Hussein, die onlangs opriep tot genocide op de Joden, of het prijzen van de moordenaars op de Fogel familie afgelopen maart, eveneens op het officiële TV station van de PA. De mufti ontkende eerst dat hij het zo had bedoeld maar de PA kwam in reactie op alle kritiek met een verklaring vol ronkende retoriek over de nationale Palestijnse rechten etc. De Israelische kritiek op de mufti was ‘opruiing tegen de Palestijnse nationale en religieuze leiders’, het zijn ‘beledigingen van de Palestijnse religieuze symbolen’ en men noemde de Israelische veroordelingen ‘een grove aanval op Sjeik Hussein en een schending van het internationale recht’. Bij de Palestijnen is iedere kritiek een schending van hun rechten, symbolen en volk, en een belediging van alle moslims en hun heilige Jeruzalem, maar de manier waarop ze de volkomen gerechtvaardigde Israelische kritiek wegzetten als betrof het hier de grofste mensenrechtenschendingen, overtrof mijn voorstellingsvermogen.
Je zou verwachten dat sympathisanten van de Palestijnen niet blij zijn met een mufti die moslims oproept Joden te doden en uitlegt dat dat moet van hun geloof. Je zou zeggen dat zij zich daar snel van distantiëren. Maar dat blijkt niet het geval. De boodschapper heeft het weer eens gedaan, en PMW wordt weggezet als een extremistisch en onbetrouwbaar clubje Palestijnenhaters. Abu Pessoptimist kwam vorige week weer eens met de bekende clichés aanzetten: PMW voorzitter Itamar Marcus woont in een nederzetting, Efrat nog wel, en dat mag niet (Efrat hoort bij het Etzion blok dat voor 1948 al door Joden was gesticht en bewoond, die in 1948 werden verdreven door Jordanië). Daarom is zijn boodschap niet relevant. Wel zo makkelijk. Hij zou geen aandacht hebben voor de Israelische opruiing (dat klopt, maar daar heb je tientallen andere organisaties voor; Israelische, geen Palestijnse, en kritische journalisten en kranten als de Haaretz en bovendien worden de uitspraken van de lichtelijk seniele Ovadia Yosef ook door Israelische politici breed veroordeeld. Het is niet bepaald nodig om die uitspraken, die de voorpagina van de NRC halen, nog eens te laten vertalen door PMW). En Marcus zou er zelf nogal extreme denkbeelden op nahouden. Dat mag zo zijn, maar staat wederom los van het feit dat PMW aan het licht brengt hoe wijdverbreid antisemitisme is in Palestijnse media en hoe de haat tegen Israel door juist die mensen die over vrede zouden moeten onderhandelen met Israel, wordt verspreid.
Dat het niet om een paar uitzonderingen gaat zoals Yosef in Israel, moge duidelijk zijn. Wekelijks brengt men nieuwe voorbeelden van de verheerlijking van geweld, van terroristen en kindermoordenaars die worden geëerd, van agressieve retoriek over martelaren en bloed en bodem en heilige strijd, vaak ook nog specifiek gericht op kinderen. In een tienertijdschrift dat de PA uitbrengt werd vorig jaar nog Hitler geprezen in een opstel. Ook uit enquêtes blijkt dat grote aantallen Palestijnen anti-Joodse ideeën onderschrijven.
Tegelijk met Marcus’ bezoek aan Nederland hadden de CU, SGP en PVV Kamervragen gesteld over de Nederlandse financiering van de PA, en voorgesteld voortaan maandelijks haar bijdrage over te maken en die in te houden op het moment dat men weer eens uit de bocht vliegt. Ook Marcus pleit voor voorwaardelijke steun en vind dat Nederland haar steun in moet zetten om de druk op de PA op te voeren. Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Er is geen vrede mogelijk als grote delen van de bevolking geloven dat Joden duivels zijn, de Protocollen van Zion waar zijn en het de heilige plicht van moslims is om strijd te leveren tot op zijn minst Al Quds en liefst heel Palestina bevrijd zijn.
Daar denkt Abu Pessoptimist blijkbaar anders over, en hij heeft deze week steun gekregen uit onverwachte hoek: de populistische website Geen Stijl (tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend) valt PMW en Marcus aan met dezelfde argumenten. Daarbij verwijst men naar een stichting, de Central Fund of Israel, die pro-kolonistenorganisaties steunt in Israel, waaronder Women in Green en een yeshiva waarvan de rabbijn, Yitzhak Shapira, heeft opgeroepen tot het doden van niet-Joden, ook als het nog kinderen zijn. Marcus is vice president van die stichting geweest, aldus GS. Daarnaast wordt PMW mede gefinancierd door een nogal bedenkelijke man, Michael Cherney, die door Interpol wordt gezocht voor het witwassen van geld en georganiseerde internationale misdaad. Ik weet niet hoelang dat al bekend is, maar je zou verwachten dat een beetje zichzelf respecterende club geen steun aanneemt van een crimineel.
In het GS stukje werden alle kolonisten als haatbaarden die kleine meisjes aanvallen neergezet, en dat slaat natuurlijk nergens op. Maar het is wel triest dat een organisatie die zelf zo tegen de haat en opruiing van Palestijnse zijde ageert, zelf niet wat kritischer is op zijn geldschieters, en dat de leider van deze organisatie betrokken is geweest bij steun aan ook niet al te gematigde clubs als Women in Green. Het doet echter niets af aan de opruiing en Jodenhaat van de Palestijnen.
Volgens Pessoptimist is het verhaal van de Palestijnse schoolboeken flauwekul en zijn die allang prima in orde, sinds ze met Nederlandse steun zijn vernieuwd. Dat is echter een sprookje, en nog steeds blijkt dat er opruiende teksten in staan. PMW geeft talloze voorbeelden van zulke teksten, van schoolboeken die vanaf de vernieuwing in 2006 in gebruik zijn.
De PA betaalt bovendien de salarissen van Palestijnen in Israelische gevangenissen, waaronder velen die voor dodelijke aanslagen en ander geweld vastzitten. Zij worden algemeen als helden gezien. President Abbas zelf heeft meermaals zijn steun uitgesproken voor terroristen of zij die inmiddels dood zijn geëerd zoals bijvoorbeeld een van de daders van de moord op de Israelische Olympische ploeg in 1972. Ook prees hij vorig jaar mufti Haj Amin Al Husseini.
Het is terecht dat Nederlandse politici dit aan de kaak stellen, los van de visie en contacten van Marcus. Het is wel jammer dat een organisatie die zo fel is op de haat aan Palestijnse kant die aan de eigen kant, al is die onvergelijkbaar in omvang, niet ziet. De uitspraken van rabbijn Shapira en Women in Green leidster Nadia Matar zijn walgelijk en organisaties die met dergelijke mensen werken of geleid worden dienen geen enkele steun te krijgen van pro-Israel organisaties, want er is niks pro-Israel aan om op te roepen tot het doden van niet-Joden of van president Abbas. Integendeel, deze mensen hitsen op tot geweld en zogenaamde ‘price tag operaties’ tegen Arabische doelen en soms zelfs tegen het Israelische leger. Naast het leed voor onschuldige slachtoffers is dit munitie voor mensen als Pessoptimist en anonieme stukjesschrijvers bij GS om hun Israel haat te ventileren en te beweren dat de opruiing aan Israels kant minstens zo erg is als die van de Palestijnen. De haat van radikale kolonisten en religieuze extremisten schaadt Israel ook op een meer directe manier, omdat het de kansen op vrede en samenwerking verkleint en bemoeilijkt en de haat aan Palestijnse kant verder aanwakkert. Israel moet de eigen extremisten daarom hard aanpakken en duidelijk maken dat steun voor dergelijke mensen en organisaties haaks staat op haar belangen en moraal.
In een vervolg artikel gaat Pessoptimist overigens uitgebreid in op de toespraak van Marcus en de voorbeelden die hij gaf. Hij erkent dat sommige dingen inderdaad niet al te fraai zijn maar toont over het geheel genomen enorm veel begrip voor de Palestijnen en vergelijkt de verering van leiders van de PLO en ander ‘gewapend verzet’ met onze verering van Willem van Oranje. Daarbij negeert hij dat het Palestijnse ‘verzet’ altijd voor een groot deel tegen Israelische burgers was en is gericht, en de Palestijnen ondertussen vele kansen om tot een compromis te komen lieten liggen. Palestijns geweld ging vooraf aan de bezetting, net als het antisemitisme waarop het veelal is gebaseerd. Hij vraagt zich ook (retorisch) af ‘waartoe dit alles dient’, en stelt dat als men de ‘PA wil wijzen op dingen die verbeterd kunnen worden’, de toon wel wat vriendelijker mag.
Tsja. Nederland, de VS, en naar ik aanneem andere landen en organisaties hebben de PA hier wel vaker op gewezen. De PA heeft meermaals beterschap beloofd. Bovendien staat in de Routekaart dat er een einde moet komen aan opruiing in de media. Ondertussen verandert er helemaal niets. Nada. Dan komt er misschien een keer een moment waarop je duidelijk maakt dat je het meent. De PA krijgt van Nederland nota bene geld om media en schoolboeken uit te brengen, dan mogen we daaraan toch wel de minimale eis stellen dat er niet wordt opgeroepen tot het doden van Joden en zelfmoordterroristen als helden worden geportretteerd? Die media staan onder direct toezicht van de PA, en de schoolboeken worden ook door de PA gemaakt. De mufti is door de PA benoemd en werd vervolgens door een PA minister verdedigd. Er is geen enkel excuus waarom men zich niet aan eerder gemaakte beloftes houdt.
Ratna Pelle