Nieuwsbrief – Juni 2016
De belangrijkste nieuwsitems die tijdens de maand juni 2016 werden geplaatst op de facebookgroep – Israël en de media -:
Thema BDS
Zoals al is aangekondigd; in deze nieuwsbrief uitvoerig, maar natuurlijk geen volledige aandacht voor de Boycot, Desinvesteringen en Sancties (BDS).
EU
Het officiële beleid van de EU is dat ‘producten uit de nederzettingen niet onder de gunstige handelsregels (tussen de EU en Israël) vallen’. Dit geldt dus niet voor producten uit Israël zelf zoals de BDS dit wèl wil. Er is ook een zogeheten ontmoedigingsbeleid ten aanzien van bedrijven die op de Westbank actief zijn, of bij activiteiten op de WB zijn betrokken.
Over de BDS zelf:
De BDS zou volgens Wikipedia een strategie zijn die ‘die gewetensvolle mensen de mogelijkheid geeft om een effectieve rol te spelen in de Palestijnse strijd voor rechtvaardigheid’. Vanuit de BDS beweging zelf wordt voortdurend gewezen op hun ‘gewetensvolle en vreedzame’ manier van opereren, maar in werkelijkheid is de manier van doen en laten van de BDS niet genuanceerd, maar alleen eenzijdig ten laste van Israël. Heel belangrijk is het feit dat de BDS politiek en juridisch onhoudbaar is en haar dreigementen dus niet hard kan maken.
De BDS is tègen verzoening, tegen onderhandelingen, tegen vrede en tegen normalisatie met Israël. De BDS is ook tegen het bestaansrecht van Israël. Een van de BDS oprichters Omar Barghouti: A Jewish state in Palestine in any shape or form cannot but contravene the basic rights of the indigenous Palestinians.
Acties BDS
De acties van de BDS zijn heel eenzijdig, hebben weinig te maken met de bezetting en zijn niet gericht op het verbeteren van de situatie van de Palestijnen, zoals in veel media vaak wordt beweerd. Terwijl het Midden-Oosten in brand staat, Palestijnse vluchtelingenwijken door islamistische extremisten worden aangevallen, vluchtelingen door de Arabische staten bewust arm en rechteloos worden gehouden om hun wens naar Israël ’terug te keren’ levend te houden, protesteren leden van de BDS tegen bijvoorbeeld Tivall vleesvervangers en Sabra hummus en proberen zij deze producten als zijnde ‘besmet’ uit de winkelschappen te krijgen.
Al pretendeert de BDS op te komen voor de belangen van de Palestijnen, toch schaadt het de Palestijnse economie. Diverse bedrijven hebben zich onder druk van BDS teruggetrokken uit de Westbank, zoals bijvoorbeeld Royal Haskoning, Vitens, PGGM en Sodastream. Dit laatste bedrijf is in de clinch geraakt met de BDS. Bovendien verloren heel wat Palestijnse werknemers daarbij hun baan.
BDS ‘inspecteurs’
Er zijn in Nederland verscheidene ploegjes mensen werkzaam onder de vlag van DocP en zij noemen zichzelf ‘inspectieteams’. Deze teams bezoeken al enige jaren verspreid over het hele land diverse supers, om die te ‘inspecteren’ op producten die afkomstig zijn uit de Palestijnse gebieden. In werkelijkheid zijn het beslist gèèn inspectieteams, omdat zij wettelijk gezien absoluut niet zijn bevoegd om te inspecteren op welk product dan ook. In veel gevallen is het winkelpersoneel echter niet of nauwelijks bekend met de achtergrond en manier van werken van de BDS, dus laat men zulke teams toe tot de winkel. De ‘inspecties’ zijn uiteraard eenzijdig en zeer onterecht gericht tegen Israël en het bestaansrecht daarvan. Israël is een democratisch land en er zijn in de wereld veel ergere misstanden op allerlei gebied waar je het middel van zo’n nep inspectieteam voor zou kunnen inzetten. Minister Bert Koenders vindt het zelf niet nodig om in actie te komen tegen de praktijken van dergelijke ploegjes. Hij vindt dat dit moet kunnen omdat volgens hem ‘uitingen en bijeenkomsten betreffende BDS worden beschermd door de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering, zoals onder meer vervat in de Nederlandse Grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens’. Koenders vindt het dus geen probleem dat pro-Palestijnse activisten de supermarkten afgaan om te speuren naar producten uit de Westelijke Jordaanoever en Golan Hoogvlakte. Er is echter wel iets tegen de acties van deze BDS ploegjes te doen. Als klant kan men contact opnemen met de leiding van de betrokken supermarkten. De leiding van supermarkten is namelijk vooral geïnteresseerd in de belangen van de clientèle aan wie ze gewoon producten wil verkopen. Klanten van supers zijn helemaal niet geïnteresseerd in waar de producten vandaan komen, hoe die worden gefabriceerd of verbouwd en zij willen geen overlast. Als je zelf als klant niet lastig wilt worden gevallen door deze zogenaamde inspectieteams, dan kun je het winkelpersoneel wijzen op de huisregels die duidelijk zichtbaar in elke winkel moeten hangen. Je kan de bedrijfsleiding melden dat je wordt geïntimideerd en dat het gedrag van de BDS- leden in strijd is met de huisregels.
Indirecte Nederlandse steun aan de BDS-beweging
Nederland financiert samen met andere Europese landen indirect verschillende Niet-Gouvernementele Organisaties (NGO’s. Dit gebeurt via het ‘Human Rights and Internationnal Humanitarian Law Secretariat’, kortweg ‘Secretariat’, dat de fondsen distribueert. Zo gaat er volgens de NGO Monitor via dat ‘Secretariat’ ook Nederlands belastinggeld naar ‘Badil’, een organisatie die zich al meerdere malen schuldig heeft gemaakt aan antisemitische uitingen, al of niet vermomd als Israël – kritiek.
Motie tegen financiering van organisaties die BDS steunen
De Tweede Kamerleden Voordewind (CU), Ten Broeke (VVD) en Van der Staaij (SGP) dienden een – gewijzigde – motie in tegen Nederlandse financiering aan organisaties die de BDS steunen en stelden vragen aan de minister van Buitenlandse Zaken over de indirecte Nederlandse steun aan de BDS beweging.
De minister (Koenders, Tj.T) antwoordde op deze vragen o.a.: Het kabinet financiert geen BDS – activiteiten tegen Israël en ondersteunt de internationaal georganiseerde oproep van de beweging niet. Het kabinet is tegenstander van een boycot van Israël en streeft naar versterking van de bilaterale economische betrekkingen met dit land binnen de grenzen van 1967. Het kabinet is voorstander van een onderhandelde tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict.
Houding CDA inzake Israël
De motie van Voordewind, Ten Broeke en Van der Staaij werd wèl aangenomen, maar het was aanvankelijk nog onzeker of het CDA voor deze motie zou stemmen. CDA-Kamerlid Raymond Knops stelt namelijk ‘dat het CDA altijd een vriend is geweest van Israël’ maar wat volgens hem niet zou wegnemen om ook kritisch te zijn zowel tegenover Israël als tegenover de Palestijnen. Dit betekent volgens hem dat het CDA bewust een eigen lijn kiest inzake Israël. In het CDA verkiezingsprogramma in 2012 werd trouwens al gepleit voor een levensvatbare tweestatenoplossing, in het kader van een alomvattend vredesakkoord, met als uitgangspunt de grenzen van 1967. Op de site van Knops zelf wordt gemeld dat het vredesproces in het Midden Oosten nieuwe impulsen nodig heeft en dat het CDA ‘een motie heeft ingediend die Israël oproept om schade, aangericht aan Nederlandse ontwikkelingsprojecten voor Palestijnen op de Westbank, te vergoeden’. CDA jongeren roepen de partij juist op om Israël ondubbelzinnig te blijven steunen.
Internationale reacties op en acties tegen BDS
Eind juni 2015 tekende president Obama een anti BDS – wet, waarin staat dat Europese bedrijven die Israël boycotten zelf zullen worden geboycot. Diverse staten hebben de boycot van Israël verboden en ook in TTIP (Trans-Atlantisch Handels- en Investeringsakkoord) wordt de samenwerking met bedrijven die de boycot ondersteunen verboden. Stand with us en SPME (scientists for peace in the Middle East) richten zich op de academische wereld en haar campussen. Ook heeft een groep van academici en studenten die bezorgd zijn over de verkeerde voorstelling van zaken door de BDS o.a. een ‘BDS Cookbook‘ samengesteld met daarin allerlei recepten voor mogelijkheden om in actie te komen tegen de BDS beweging. Het RD van afgelopen 3 juni meldde m.b.t. de BDS dat ‘een Spaanse rechter heeft bepaald dat het boycotten van Israëlische producten illegaal is’.
Meer over de BDS beweging: zie tekst lezing bij GNI Leeuwarden (pdf)
Opmerkelijke kledingkeuze Dionne Stax
Dionne Stax presenteerde op woensdag 1 juni het 9.00 uur journaal van de NOS in een blouse met Palestijnse print, gebaseerd op de overbekende keffiyeh, de Palestijnse sjaal die bekendheid verwierf door de Palestijnse leider Yasser Arafat. Het was juist drie weken daarvoor nog International Keffiyeh Day, bedoeld voor mensen die de Palestijnse strijd een warm hart toedragen. Het was dus opvallend dat de presentatrice dit controversiële design droeg. De NOS dient immers alle schijn van partijdigheid te mijden. Palestijnen zagen het echter als een steunbetuiging. Zo schreef de site Alsiasi News dat “de presentatrice van het belangrijkste journaal van Nederland het Palestijnse keffiyeh-motief draagt”. En de site Alquds.com schreef: “Activisten hebben de foto op sociale media geplaatst en hebben op het belang ervan gewezen dat een nieuwslezeres een Palestijnse keffiyeh – print als shirt draagt. Het is belangrijker dan politieke toespraken of officiële bezoeken aan Europa.” Geen handige kledingkeuze van Dionne Stax achter een camera van een publieke omroep.
Terreuraanslag in Tel Aviv
Veel aandacht in de media voor een vreselijke aanslag op 8 juni in Tel Aviv, waarbij vier doden en meerdere gewonden zijn gevallen. Twee daders zijn overmeesterd en aangehouden. In de Volkskrant werd, in tegenstelling tot andere kranten, ook het standpunt van Israël naar voren gebracht, maar er was verder weer opvallend veel aandacht voor de gevolgen van de Palestijnen van deze aanslag. Op o.a. de site van de NOS, in de NRC en Trouw wordt gemeld dat Israël de reisvergunning van 83.000 Palestijnen, die daarmee tijdens de ramadan hun familie in Israël konden bezoeken, tijdelijk heeft ingetrokken. Bovendien zetten De NOS en NRC in hun berichtgeving het aantal doden maar weer eens tegen over elkaar. Het aantal doden is aan Israëlische zijde aanzienlijk lager, maar de reden daarvan wordt niet genoemd, namelijk dat dit vooral te danken is aan de goede veiligheidsmaatregelen en juist optreden van beveiligingspersoneel. Metronieuws maakte het ronduit bont door een artikel te publiceren met daarin suggestieve en misleidende informatie. Zo werd de weerzinwekkende aanslag ‘een schietpartij’ genoemd en zou het Israëlische leger, als antwoord op deze aanslagen, doelen in de Palestijnse gebieden hebben bestookt. Het antwoord van Israël op de reeks van terreuraanslagen is immers altijd de directe confrontatie met de daders zelf. Terroristische acties en aanslagen van individuele Palestijnen worden meestal niet ter discussie gesteld en vaak ook nog eens gebagatelliseerd als verzetsdaad. Daartegenover wordt Israël beschouwd als de boosdoener in het MO- conflict zonder daarbij echt aandacht te besteden aan context en achtergrond. Israël staat bijna dagelijks bloot aan bedreigingen zowel fysiek als psychologisch en elke keer weer zijn het Palestijnse terroristen die het vuur op onschuldige Israëlische burgers openen.
Eenzijdig negatieve berichtgeving over Jeruzalemdag
Jeruzalemdag is de dag waarop wordt gevierd dat het oosten van Jeruzalem tijdens de zesdaagse oorlog in juni 1967 werd heroverd. Veel Israëli’s zien dit, om heel begrijpelijke reden, als de hereniging en bevrijding van Jeruzalem en vieren. Die visie wordt niet gedeeld door de meeste media. In de NRC op 7 juni stond bijvoorbeeld een eenzijdig artikel van Derk Walters waarin hij de Jeruzalemdag ‘een nationale vlaggenparade’ noemt, maar waarin hij helemaal niks zegt over de Palestijnse hardliners met hun provocerende acties. Bovendien zet Walters de woorden bevrijding en hereniging tussen aanhalingstekens en niet het, door de internationale gemeenschap gehanteerde, woord ‘bezetting’. Anton Grunberg vraagt zich in een opiniestuk in de Volkskrant af of viering wel het juiste woord is omdat hij denkt dat Jeruzalemdag vooral een viering is van nationalistisch – religieuze jongeren. Alles wordt dus weer alleen bekeken vanuit de Palestijnse kant en Israël wordt onterecht het recht ontzegd om een bevrijding te vieren. Er is immers alle reden om van bevrijding te kunnen spreken. In 1948 werden de Joden door de Jordaniërs uit Oost-Jeruzalem verdreven, de daar aanwezige synagogen en de Joodse begraafplaatsen werden vernield. Na de juni-oorlog in 1967 werd dit ongedaan gemaakt en staat Israël alle mensen toe om Oost-Jeruzalem te kunnen bezoeken en worden Moslims zelfs beschermd wanneer zij de Al Aksa willen bezoeken.