dec 102014
 
Opvangkamp voor Joodse vluchtelingen (1950, bron Wikipedia)

Opvangkamp voor Joodse vluchtelingen (1950, bron Wikipedia)

= IMO Blog =  

Op afgelopen 28 november werden voor het eerst de ca. 850.000 Joodse vluchtelingen uit Arabische landen herdacht. Vanaf het begin van de 20ste eeuw stonden de Joden in de Arabische wereld steeds meer onder druk, en werden hen bijvoorbeeld zionistische sympathieën en zelfs spionage verweten.

In tegenstelling tot het sprookje dat in pro-Palestina kringen wordt verteld, waren zij ook voor die tijd doorgaans tweederangs burgers (dhimmi’s), die vaak waren blootgesteld aan discriminatie en vernederende praktijken. Hier een fragment van een verslag van een negentiende eeuwse reiziger, Ali Bey, over de Joden in Marokko aan het begin van de negentiende eeuw:

When they meet a Mussulman of high rank they are obliged to turn away hastily to a certain distance on the left of the road, to leave their sandals on the ground several paces off, and to put themselves into a most humble posture, their body intirely bent forward, till the Mussulman has passed to a great distance; if they hesitate to do this, or to dismount from their horse when they meet a Mahometan, they are severely punished. I have often been obliged to restrain my soldiers or servants from beating these poor wretches, when they were not active enough in placing themselves in the humble attitude prescribed on them by the Mahometan tyranny.

Er zijn meer van dergelijke verslagen te vinden, al waren er ook tijden en plaatsen waar Joden in relatieve rust en vrijheid leefden. Vanaf de jaren ’40 van de vorige eeuw verslechterde de situatie van de Joden in Arabische landen verder. Vaak wordt dit via een kronkelredenering aan Israel geweten: het zou logisch zijn dat de stichting van Israel, en de oorlog met de Arabische landen leidde tot een verslechtering van de relaties tussen Joden en Arabieren in Arabische landen. Het is in feite natuurlijk absurd dat Joden in Jemen, Marokko of Syrië medeverantwoordelijk werden gehouden voor de strijd in Palestina.

Kort voordat de VN in 1947 het delingsplan voor Palestina aannamen, waarschuwden verschillende woordvoerders van Arabische staten dat er in hun landen rellen en pogroms zouden uitbreken, en dat zij geweld tegen hun eigen Joodse minderheden ‘niet zouden kunnen voorkomen’ als het delingsplan werd aangenomen. Tijdens de Israëlisch-Arabische oorlog van 1948 namen veel landen beperkende maatregelen tegen hun Joodse minderheden, die men deels beschouwde als een “vijfde kolonne” van Israël.

Zo dreigde de Egyptische afgevaardigde Heykal Pasha tijdens een zitting van de VN op 24 november 1947 dat de oprichting van Israël tot moord en verdrijving van Joden in de Arabische wereld zou leiden en voorspelde dat “de goedkeuring van de zionistische droom tot een miljoen Joodse vluchtelingen zou leiden”.

Voor sommigen mag dit het bewijs zijn dat Israel zelf mede schuldig is aan het lot van de Joodse vluchtelingen. Zij gaan er blijkbaar vanuit dat het logisch is dat wanneer een minuscuul stukje land in het Midden-Oosten aan de Joden wordt toegewezen, een volk dat er even inheems was als de Arabieren, dit leidt tot massale verdrijving en geweldsuitbarstingen.

In de jaren ’40 vonden er diverse rellen en pogroms plaats in Arabische steden waarbij honderden Joden werden gedood, zoals in Baghdad in 1941 tijdens een coup van pro-nazi groepen, in Jemen, Marokko en Egypte, waar de mufti, die in de oorlog met de nazi’s had gecollaboreerd en nadien naar Egypte was gevlucht, de Egyptische bevolking tegen de Joden ophitste.

Roger Bilboul attended the Jewish Lycée de l’Union Juive school in Alexandria before leaving, aged 18, in 1959. He has backed an international campaign to regain access to Jewish archives left in Egypt.

“I left because of the situation, it wasn’t good for Jews,” recalled Mr Bilboul, who now lives in London.

“People were being put in prison all the time with no excuse. There was the nationalisation of Jewish businesses, a lot of stuff was confiscated and left behind. Some people are now going through the courts to try and get back their property.

“The contribution that Jews made has been largely forgotten; but it’s something Egyptians themselves are now keen to put on the map.”

http://www.thejc.com/news/uk-news/126050/justice-jews-arab-lands-support-grows-uk

Er wonen nu nog maar enkele duizenden Joden in de Arabische wereld, vooral in Marokko en Tunesië. Antisemitisme is aan de orde van de dag in Arabische media en op straat. Tijdens onlusten in Egypte tijdens de zogenaamde Arabische lente, maakten verschillende groeperingen elkaar voor Jodenvrienden uit. Israelische journalisten moesten hun identiteit verbergen. Ook doen de vreselijkste complottheorieën de ronde, en wordt de Holocaust veelvuldig ontkend.

Een Palestijnse geestelijke ging onlangs tijdens een preek in de Al Aqsa Moskee tekeer tegen de Joden en noemde ze o.a.:

“… de meest verachtelijke wezens, ze zijn de boosaardigste schepsels die ooit op aarde hebben rondgelopen. Ze doodden de profeten, ze hebben wel 10.000 profeten gedood, ze wilden ook de profeet Mohammed vermoorden en daarom veranderde Allah ze in apen en varkens.

De strijd met de Joden is nabij. Ik zeg luid en duidelijk tegen de Joden: de tijd voor jullie slachting is gekomen, de tijd jullie te doden is gekomen. De staat van het islamitische kalifaat zal helpen dit land van jullie te bevrijden. We verwelkomen de dag dat jullie afgeslacht zullen worden. Oh Allah, maak dat de dag dat de Joden worden afgeslacht, snel komt.”

Dit soort preken zijn helaas geen uitzondering. Het mag dan ook niet verbazen dat aanslagen tegen Joden in Israel brede steun genieten onder de Palestijnse bevolking, en zelfs een halfbakken onoprechte veroordeling van de brute moordpartij in een West Jeruzalemse synagoge door Abbas werd fel bekritiseerd. Abbas zelf heeft een paar jaar geleden zijn oude doctoraalscriptie over de ‘De geheime relatie tussen nazi’s en zionisten’ opgepoetst en in een nieuw boek uitgegeven. Hij bagatelliseert niet alleen de Holocaust, maar stelt de zionisten hier grotendeels verantwoordelijk voor. Dit boek adverteert hij op zijn website.

Dit soort complottheorieën en haattirades, die je overal in de Arabische wereld ziet, maken het voor Joden onmogelijk in Arabische landen te leven, en staan vrede en een compromis tussen Israel en de Palestijnen in de weg. Niet de stichting van Israel, maar islamitisch gefundeerd antisemitisme, dat zich in de jaren dertig door toedoen van mufti Haj Amin Al Husseini vermengde met het antisemitisme van de nazi’s, vormde de basis voor de verdrijving en de vlucht van meer dan 800.000 Joden uit de Arabische wereld. Dit probleem en de oorzaken worden in de media en in de discussie over de Arabische wereld en het Israelisch-Palestijns conflict consequent genegeerd of gebagatelliseerd. Terwijl de Palestijnse vluchtelingen als kernprobleem worden gezien en veelvuldig wordt gesproken van de zogenaamde nakba, wordt voorbij gegaan aan de Joodse vluchtelingen. Het is terecht dat Israel dit – eindelijk – probeert op de agenda te zetten en aandacht vraagt voor het onrecht dat hen is aangedaan. Want terwijl de ‘nakba’ daadwerkelijk een gevolg was van een door de Palestijnen zelf begonnen oorlog, liggen de oorzaken van de Joodse vluchtelingen dieper. En pas wanneer die oorzaken aan de orde worden gesteld kan vrede misschien een kans maken.

Ratna Pelle

Share