aug 132014
 

Israelis wave national flags as they watch fireworks during celebrations marking Israel's 60th Independence Day in Tel Aviv 2008– Door Tjalling. –

Trouw publiceert overwegend negatief over Israël. Dit is bekend, maar de redactie zal het bij hoog en laag ontkennen, want die laat immers ook Israëli’s aan het woord?! Jazeker, Trouw geeft ook stem aan Israëli’s, maar dan wel aan die Israëli’s die zich negatief uitlaten over hun land en samenleving. Zo verscheen bijvoorbeeld begin augustus een artikel van Sander Becker waarin Nir Baram zijn mening gaf over het doen en laten van met name de Joodse Israëli’s. Die mening was beslist niet positief en hij gaf ook het beleid van de regering Netanyahu een fikse veeg uit de pan.

Nir Baram heeft zich ingezet voor de politieke rechten van Palestijnen en buitenlandse werknemers in Israël en werd in 2010 echt bekend toen hij wereldwijd doorbrak met zijn grote historische roman Anasjiem toviem.

Baram meent te weten waarom de Israëli’s en block achter de oorlog in Gaza staan: “De steun komt voort uit de angstpropaganda en de holocaustretoriek van onze premier Benjamin Netanjahoe”. Even verderop zegt hij hierover: “Ook zit de angst voor totale vernietiging er bij Israëliërs diep in, met dank aan Netanjahoe. Die blijft maar herhalen dat de volgende holocaust eraan komt. Is het niet via Iran, dan wel via Hamas-raketten, en nu weer via die tunnels. Wat een flauwekul.”

De angst voor een Iraanse atoombom is wel degelijk reëel, en Hamas zou dan wel geen holocaust kunnen bewerkstelligen, maar heeft vaak en luid kenbaar gemaakt de Joden uit heel Palestina te willen verdijven. Hamas is niet in directe zin een gevaar voor het voortbestaan van het land als zodanig, wèl voor veel van Israëls inwoners. Een groot deel van Israël kan/kon worden bestookt vanuit Gaza en de mensen die dicht in de buurt van de grens met Gaza wonen hebben er een existentiële angst voor ontvoering vanuit de tunnels bij gekregen. In het artikel ‘Tunnelvisie’ meldt Hans Knoop dat `uit verhoren van gevangen genomen Hamas-terroristen en buit gemaakte documenten is gebleken dat men (Hamas militanten Tj) voornemens was op, of rond, Rosh Hashanah vanuit de tunnels op Israëlisch grondgebied tientallen, mogelijk zelfs honderden Israëli’s te doden en te kidnappen’.

Volgens Baram zouden de Israëli’s ten onrechte bang gemaakt worden door hun overheid, maar de raketbeschietingen en de dreiging van de tunnels zijn zeer reëel. Dat de bevolking zich op grote schaal achter regering en leger schaart bij een oorlog die dit gevaar moet bestrijden is dan ook zeker niet ongewoon. Daarvoor is geen ‘ziekelijk moreel superioriteitscomplex’ nodig, zoals hij beweert. De aantijging dat Joden zich beter zouden voelen dan niet-Joden is in de vorm van het ‘uitverkoren volk‘ al zo oud als het Jodendom zelf. Een superioriteitsgevoel ervaren zeker sommige religieuzen en nationalisten, zoals overal strenggelovigen en nationalisten denken dat hun religie de enig ware of hun volk het beste is.

Van een schrijver verwacht ik nuance. Je kunt niet alle Israëli’s zomaar over één kam scheren. De Friezen zijn immers ook lang niet allemaal koppig, zoals weleens wordt beweerd en wat nergens op slaat. Zelf heb ik dan ook meer vertrouwen in het kritisch vermogen van de Israëli’s dan Baram. Uiteraard is voorlichting, van welke overheid dan ook, bedoeld om hun beleid te promoten. Daar is – dictaturen uitgezonderd – niets mis mee. Belangrijker nog is dat de Israëli’s elkaar bij voortduring bekritiseren en het is maar de vraag in hoeverre de Palestijnen dat ook doen. Verreweg de meeste Israëli’s zullen dan ook genuanceerder zijn dan Baram het ons voorschotelt. En als er dan toch sprake is van een `verheven gevoel’, zou dat eerder voortkomen uit het besef dat zij het land in 65 jaar meer hebben kunnen ontwikkelen dan welk Arabisch land ook, ondanks de vijandigheid en boycots door die landen.

Baram ziet de nuance in de Israëlische samenleving beslist niet en denkt dat het tijd is voor een morele revolutie. Eerst zou de angstpropaganda terugdrongen moeten worden en tegelijk de Joodse Israëli’s ervan overtuigd worden dat ze niet beter zijn dan Palestijnen. Die revolutie zou dan van onderaf moeten komen, net zoals het geval was tijdens de sociale protesten in 2011, toen er in Israëlische steden massale demonstraties ontstonden tegen de armoede. Volgens Baram is racisme het grootste probleem in de Israëlische samenleving. Er lijkt inderdaad al jaren sprake van een groeiende tendens die zeker zorgwekkend is, en mede gevoed wordt door gevoelens van onveiligheid en dreiging van terreur. In Europa hebben we eenzelfde ontwikkeling gezien sinds 9/11, hoewel hier de terreurdreiging veel kleiner is.

Voor alle landen en volken geldt dat in tijden van oorlog de meningsvorming onder emotionele druk komt te staan, wat ten koste gaat van de nuance. Wanneer de Gaza oorlog en de afwikkeling daarvan voorbij zullen zijn, kan er ruimte komen voor – noodzakelijke – vredesinitiatieven van onderaf. Daar is niet per se overheidsbemoeienis voor nodig. In die zin kan ik een eindje meegaan met Baram. Dit geldt zeker niet voor de rest van zijn visie, die erop neerkomt dat Joodse Israëli’s een soort ziekelijk superioriteitsgevoel zouden hebben, wat voortvloeit uit de propaganda/voorlichting van de Israëlische overheid. Die laatste kan het bij Trouw, links of rechtsom, NOOIT goed doen en het is heel handig om af en toe ook een Israëli aan het woord te laten die het standpunt van de redactie van Trouw in passende woorden bevestigt ook al zijn die onvolledig en onheus.

 

Share

  One Response to “Trouw bericht over vermeend superioriteitsgevoel van Israëlische Joden”

Comments (1)
  1. Perceptie is altijd waarheid en Baram is zo dom te denken dat hij zijn waarheid kan vermenigvuldigen en dan nog in een krant als Trouw. Die krant is al de ontrouw optima forma, dus leg het naast je neer en doe iets verstandigers en dat is niet Trouw lezen en al helemaal niets van Baram die zich net als anderen gewoon keert tegen eigen volk omdat het gemakkelijker is.Dat ze het met de waarheid en werkelijkheid niet zo nauw nemen, dat moet kunnen, toch? Trouw?