Trouw geeft podium aan anti-Israël stemmen

aug 052014

– Door Tjalling. –

Enkele vaste columnisten bij Trouw zijn momenteel op vakantie. Maar er moeten natuurlijk wel columns blijven verschijnen. Daarom krijgen andere, vaak uiterst Israël kritische personen, nu meer gelegenheid om hun stem te laten horen. Een daarvan is Hasna El Maroudi, columniste bij Joop. Zij geeft Israël nu ook in Trouw er af en toe stevig van langs. Een schrijnend voorbeeld daarvan is haar column `brood’, die op 1 augustus in De Verdieping werd gepubliceerd.

Maroudi, nota bene zelf ook op vakantie, bekeek beelden op haar laptop van de bombardementen op Gaza. Ze schreef in haar column dat die beelden een schel contrast waren met de plaats waar zij zat te genieten. Die beelden zijn inderdaad verschrikkelijk, dat staat buiten elke discussie. Maroudi las daarbij dat er in Gaza brood tekort zou zijn, omdat het Israëlische leger een elektriciteitscentrale had gebombardeerd. Het Franse persagentschap AFP sprak op 29 juli echter van `een stilvallen van de centrale na een Israëlisch bombardement’. Toch noemt Maroudi het Israëlische geweld disproportioneel en vraagt zich af waarom de internationale gemeenschap blijft toekijken terwijl het ene na het andere bloedbad wordt aangericht. Dit vraag ik mij ook af, maar dan waarom diezelfde internationale gemeenschap vooral blijft toekijken bij de manier van oorlog voeren van Hamas, die in werkelijkheid verantwoordelijk is voor het hoge aantal doden aan Palestijnse kant.

`Duizenden mensen zijn verdwenen uit hun woningen’, klaagt Maroudi. Dit is uiteraard heel erg, maar veel van die mensen zijn uit hun huizen gevlucht na waarschuwingen van het Israëlische leger. Waren die er niet geweest, dan zouden er nog veel meer slachtoffers zijn gevallen. En ja, het zou allemaal aan Netanyahu liggen. Volgens Maroudi heeft hij gezworen `niet te zullen rusten voordat alle tunnels naar Gaza verwoest zouden zijn’. Om dat doel te bereiken zou Netanyahu alle voorstellen van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken voor een staakt het vuren afgewezen hebben. Ondanks het feit dat veel media, waaronder opvallend Trouw, de Palestijnse kant het voordeel van de twijfel gunnen, is het intussen mondiaal wel bekend dat Hamas de partij is die de tijdelijke bestanden schendt.

De tunnels jagen Israël nog meer schrik aan dan de raketbeschietingen. In het NRC werd kort geleden een artikel gepubliceerd over deze tunnels. Ze werden in eerste instantie gebruikt voor de smokkel van `goederen’ vanuit Egypte. Goederen is overigens een eufemisme. Tot voor kort werden wapens uit Iran via een omslachtige route naar Egypte gebracht en vervolgens door tunnels over de grens met Gaza gesmokkeld. Hamas groef ook tunnels vanuit Gaza naar Israëlisch grondgebied. Zo konden er al In 2006 twee Israëlische soldaten gedood worden en werd een andere, Gilad Shalit, gevangen genomen door militanten door middel van het tunnelnetwerk. De angst voor verrassingsaanvallen van Hamas via deze tunnels is de afgelopen weken heel reëel geworden. Maandag 28 juli was er voor de zesde keer een aanval, waarbij vijf Israëlische soldaten omkwamen. Israël heeft dus gegronde redenen om alle tunnels te vernietigen.

Aan het bouwen van die tunnels hangt bovendien een fors kostenplaatje. De geheime tunnels kosten naar Israëlische schattingen tussen de 500.000 en 2 miljoen dollar (373.000 tot 1,5 miljoen euro) per stuk. Je moet er niet aan denken hoeveel meel en andere broodnodige voedselwaren voor dat geld konden worden gekocht. Daar komt dan nog bij dat Hamas niet wil investeren in de veiligheid van de bevolking, wat een passieve oorlogsmisdaad te noemen is.

Aan het eind van haar column vergelijkt Maroudi Israël nog met een agressieve zakkenroller. Het land zou de VS hebben gevraagd om extra munitie. Maroudi ziet dit alsof Israël een volle portemonnee overhandigd zou hebben gekregen. Hamas krijgt echter ook heel wat overhandigd. Volgens de Iraans-Canadese advocaat Sayeh Hassan wordt/werd Hamas al sinds tijden gefinancierd en bewapend door o.a. Iran.

Kort samengevat: Ook Maroudi heeft haar stem laten horen. Ze praat alleen over de gevolgen van de oorlog, maar niet over de oorzaken daarvan. Dat zij alleen Israël hekelt en voorbij gaat aan de wandaden van Hamas is het zoveelste onjuiste geluid in Trouw.

Het is echt opvallend hoezeer Trouw de Palestijnse kant kiest. Dit ontkent de redactie bij hoog en laag. De respons is altijd weer dat `men bij Trouw ook ruimte geeft aan mensen met een Joodse achtergrond’. Op zichzelf is dat juist, maar dan wel aan die mensen die kritisch staan tegenover Israël.
Zo verscheen op 5 augustus een artikel van Maaike Hoffer, Midden Oosten-deskundige, werkzaam voor Een Ander Joods Geluid en de Stichting COME. Hoffer maakt zich zorgen over de toenemende sfeer van haat in Israël. Naar eigen zeggen heeft ze daar nog nooit zoveel haat en agressie om zich heen gezien. Niet alleen tegenover de Palestijnen, ook tegen linkse Israëli’s. Op zichzelf is zo’n ontwikkeling zorgelijk, maar valt beslist niet alleen te wijten aan de niet linkse Israëli’s. Hoffer wil kennelijk niet zien dat de raketaanvallen vanuit Gaza èn de terreurtunnels iets doen met de hele bevolking van Israël. Logisch dat het klimaat aan het verharden is. Daar kan pas met enig positief effect iets tegen gedaan worden wanneer deze oorlog voorbij is. Zo ver is het nu nog niet. Hoffer signaleert steeds vaker dat Palestijnse Israëliërs zich onveilig voelen om in het openbaar Arabisch te spreken. Ook dit is een zorgelijke ontwikkeling. Echter oorlog is waanzin en beïnvloedt in negatieve zin het gedrag en de reacties van mensen, dat is de werkelijke oorzaak van hetgeen Hoffer momenteel waarneemt in Israël.

Trouw zou meer publiciteitsruimte moeten geven aan mensen in Israël die permanent moeten wonen onder de dreiging van raketten. Zo’n situatie prikkelt immers de emoties. Zelf zou ik ook tot machteloze wanhoop zijn gedreven wanneer ons huis voortdurend wordt bedreigd vanaf één van de Waddeneilanden, waar een terroristische groepering het voor het zeggen heeft en waartegen de overheid, om reden van negatieve en vaak ook onheuse publiciteit, zeer terughoudend moet optreden.

Elders op deze site is er uitvoerig aandacht besteed aan de berichtgeving van Trouw over het conflict tussen Israël en Hamas, waarvoor die laatste partij Trouw ronduit dankbaar mag zijn. Nogmaals, de redactie ontkent in alle toonaarden partij te kiezen voor de Palestijnen en in plaats daarvan een zo’n evenwichtig en gevarieerd beeld te geven van de huidige oorlog. Echter ondanks deze reactie krijg ik uit het geheel van de berichtgeving van Trouw over het MO-conflict, de stellige indruk dat Trouw inmiddels is gaan publiceren vanuit een uiterst kritische houding ten opzichte van het Zionisme.

Externe bronnen: