Geert Wilders en de Joodse gemeenschap

= IMO Blog = 

[aangepast 30 maart 00:04]

De ‘minder Marokkanen’ uitspraak van Geert Wilders op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen verdeelt de Joodse en pro-Israel gemeenschap. Terecht zei Esther Voet van het CIDI vorige week in Nieuwsuur dat haar nekharen recht overeind gingen staan. Dit had men eerder meegemaakt, dit resoneert met een geschiedenis van eeuwenlange vervolging en uitsluiting, was de teneur. Vanuit die emotie ging ze op 21 maart naar de jaarlijkse anti-racisme demonstratie in Amsterdam, waar meer Joden solidariteit betuigden aan de Marokkanen die zich door Wilders’ uitspraken en het gescandeer van de menigte bedreigd voelden. Daar ontdekte ze echter dat de teneur van die demonstratie niet is veranderd: het comité van Rene Danen dat hem jaarlijks organiseert, is nog even eenzijdig en heeft dezelfde eenzijdige sprekers als anders, zoals Mohamed Rabbae, uitgenodigd. Voet hield het er niet lang uit:

Ik vertrok na een minuut of twintig en liet de Turkse, kosjere vriend achter. Ik zwaaide nog even naar wethouder Andre van Es, die, op afstand, zichtbaar verrast reageerde. Eenmaal thuis moest ik lezen hoe er, richting Dokwerker nota bene, een jihadvlag werd meegedragen en dat die ook nog een tijdje aan het beeld van de Dokwerker had geprijkt. En dan is het interessant om op Twitter te lezen hoe mensen zich in allerlei bochten wringen om uit te leggen dat die vlag toch echt multi-interpretabel is. En oh ja, er was ook nog een Palestijnse vlag, waarop ik mij afvroeg hoe er was gereageerd als ik met een Israëlische had staan wapperen. Dan was er ook nog een persoon met een banner die Wilders dood wilde en ook een foto van mannen met een spandoek: ‘Wilders, hond van Israel’. Daarbij was Israël roodgekleurd en er waren bloedspetters omheen getekend. Israël, het enige land in het Midden Oosten waar bijvoorbeeld LGBT’s veilig zijn, maar dat leek niet van belang. En bij de Dokwerker werd burgemeester Van der Laan ook nog eens uitgejouwd. En je kunt van hem toch niet zeggen dat hij ‘niet deugt’. 

Dagenlang werd mijn Facebook feed gedomineerd door dezelfde foto van dat spandoek ‘Wilders, hond van Israel’. Walgelijk. Maar dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat iedereen er zo over dacht. Dat de organisatie niet ingrijpt en dergelijke spandoeken verwijdert, is echter veelzeggend.

Veel bloggers en activisten in de pro-Israel scene (die veel overlap heeft met de islamkritische en fortuynistische scene) hebben alleen maar oog voor de hypocrisie van een deel van links en multicultureel Nederland. Joden deugen daar zolang ze maar anti-Israel zijn en Wilders is het voornaamste gevaar voor ons zo mooie en tolerante landje. Joodse organisaties als CIDI en CJO spreken zich wel duidelijk uit tegen Wilders en trekken, met vele anderen, een lijn naar de Jodenvervolging. Op de demonstratie liep zoals gezegd ook een groepje Joden dat zich solidair toonde met de Marokkanen. Een mooi gebaar, maar bij een deel van de pro-Israel scene roept dit vooral cynische reacties op: ‘ze haten ons allemaal en willen ons dood hebben, dat leren ze uit de Koran, dus waarom zou ik solidair zijn? (bijna letterlijk zo gelezen op Facebook). Op radikale blogs wordt Wilders met verve verdedigd: het is allemaal een groot complot van de linkse pers en partijen tegen de eenzame en moedige vrijheidsstrijder Geert Wilders. Men roept mensen zelfs op tot een tegenaangifte tegen ‘de staat, de burgemeesters en de media’ vanwege aanzetten tot haat tegen Wilders. Ook anderen, die niet per se voor Wilders zijn, ergeren zich aan de enorme commotie nu, terwijl Wilders al jaren bezig is en er bovendien meer politici stevige uitspraken over Marokkanen hebben gedaan. Wat ook steekt is dat er voor antisemitische opmerkingen of bedreigingen vaak veel minder aandacht is. Sommige Joden voelen zich al jaren onveilig door dergelijke incidenten en Joodse scholen moeten steeds beter beveiligd worden. Maar er is natuurlijk wel een groot verschil tussen wat individuen zeggen of doen, en wat een partijleider met 12 zetels in de kamer zegt. Toen Jean Marie Le Pen de Holocaust een ‘voetnoot in de geschiedenis’ noemde, viel terecht iedereen over hem heen. Ironisch genoeg ziet juist Wilders dit niet als belemmering voor samenwerking met het Front National.

Ik moet bekennen: ook ik was in eerste instantie verrast door de enorme media-aandacht voor de ‘minder Marokkanen’ uitspraak. Wilders is al jaren bezig met jennen, sarren, beledigen, en steeds maar weer uittesten hoever hij kan gaan. Dit keer was dat blijkbaar net wat verder over het randje dan eerdere keren en was voor velen, ook in zijn eigen partij, de maat vol. Maar als je erover nadenkt is er wel degelijk een verschil met eerdere uitspraken van Wilders, en ook met uitspraken van andere politici over Marokkanen. Ging het vroeger over de islam, over criminele Marokkanen, nu gaat het over de groep als geheel die niet deugt en het land uit zouden moeten. Het ‘dan gaan we dat regelen’ met die smile deed voor velen de das om. Hoe gaan we dat regelen? Sommigen vulden dat op zijn zwartst in: door deportatie, door het leven van Marokkanen steeds moeilijker te maken, ze af te zonderen, zoals indertijd met de Joden gebeurde. ‘Hitler is onder ons’ twitterde een PvdA raadslid en later Tofik Dibi. Ik kan mij daar weinig bij voorstellen. Maar er wordt zo wel degelijk een sfeer gecreëerd waarbij Marokkanen zich onwelkom, uitgekotst voelen. Dat gebeurde eerder ook al met de ‘kopvoddentax’ en de ‘hoofddoekjes, ik lust ze rauw’ uitspraak (om maar enkele voorbeelden uit velen te noemen), maar dit is nog een graad erger. Dat blijkt ook wel uit het feit dat verschillende PVV-ers uit de Tweede Kamer en Provinciale Statenfracties zijn opgestapt of duidelijk hun ongenoegen hebben laten blijken.

Als je een moment de tijd neemt om je in te leven in hoe dat voelt als zoiets over jouw bevolkingsgroep wordt gezegd, dan begrijp je de consternatie. En het enthousiaste scanderen van de zaal versterkt dat effect. ‘Hoeveel zalen krijgt Wilders zover? Hoeveel mensen in dit land willen ons weg hebben, niet de rotjongens, niet de extremisten, maar ons allemaal?’ Die vraag zal veel Marokkanen bezig houden. Het is daarbij duidelijk dat Wilders de minst populaire bevolkingsgroep (en dat hebben ze mede aan zichzelf te danken) gebruikt als zondebok voor de problemen in het land. Er moet fors bezuinigd worden en daar baalt iedereen van, en Wilders’ kiezers voelen dat meer dan die van de VVD of D66. Hij hitst op, zet mensen tegen elkaar op, en belooft ze oplossingen voor problemen die onmogelijk zijn.

Vervolg: Wilders goede vriend van Israel?

Ratna Pelle