– Mediawerkgroep Israël, nieuwsbrief juli-oktober 2013 / 10 –
Er verscheen opvallend weinig in de media de afgelopen maanden over het harde optreden van Egypte tegen terroristen in de Sinaï en tegen de smokkeltunnels tussen Egypte en Gaza. Ook is de grens hermetisch gesloten zodat personen en goederen de Gazastrook niet meer uit kunnen. Hier staat een kort berichtje van Novum op ND van 18 september, en de Volkskrant had op 3 oktober een uitvoerig artikel van Ad Bloemendaal over de situatie tussen Egypte en Gaza en de strubbelingen tussen Hamas en Fatah en Egypte over de grens.
Toen Israël eerder de grenzen sloot, werd gesproken van het ‘vergrendelen’ van de Gazastrook, van een blokkade en het collectief straffen van de bevolking van Gaza. Soms werd van een openluchtgevangenis gesproken en of (in citaten) zelfs van een concentratiekamp. Tijdens de Israëlische blokkade van 2007 tot 2010 (toen levensmiddelen, brandstoffen en hulpgoederen overigens met beperkingen nog steeds door mochten) stonden er geregeld reportages in de krant over hulpeloze Palestijnen die geen eten meer hadden en geen stroom etc., er waren reportages over de tunnels die Israël probeerde te vernielen en die voor de Gazanen hun redding waren (het ging nooit over de wapensmokkel door die tunnels) en over hoe de populariteit van Hamas steeg door Israëls repressie (het is de vraag in hoeverre dat klopte, en Gazanen waren en zijn bepaald niet vrij kritiek op Hamas uit te oefenen). Nu gaat Egypte grover te werk dan Israël indertijd. Een half jaar geleden had men al alle tunnels onder water gezet. Er was nauwelijks aandacht voor in de Nederlandse media. Ook voor het onklaar maken van de tunnels was en is er nauwelijks aandacht. Af en toe verscheen er een kort berichtje, zoals dit bericht van 1 september, dat opmerkelijk neutraal van toon was:
Het Egyptische leger heeft dertien huizen langs de grens met Gazastrook gesloopt. De woningen weken voor een bufferzone, die het drukke smokkelverkeer van wapens en strijders moet tegengaan.
Het leger werkt volgens plaatselijke bestuurders aan een open zone van vijfhonderd meter breed, die zich vanaf de grensovergang bij Rafah uitstrekt over een afstand van tien kilometer. Bij wijze van proef gingen de afgelopen tien dagen alvast dertien huizen waaronder smokkeltunnels waren gegraven tegen de vlakte.
Israëlische pogingen zo’n bufferzone in te stellen en daarvoor huizen te slopen leidden destijds tot felle kritiek en harde veroordelingen. Nu horen en lezen we er nauwelijks over. Business as usual, lijken journalisten te denken: ‘Dat is nou eenmaal wat een leger in een autoritair bestuurd land doet, wanneer het wordt aangevallen.’ (Militairen in de Sinaï zijn geregeld het doelwit van Bedoeïenen en andere opstandelingen in de regio, en ze halen hun wapens o.a. uit de Gazastrook waar het met de Moslimbroederschap verbonden Hamas de baas is.)
Hamas is door de Egyptische acties flink verzwakt. Waar men bij Israël altijd beweerde dat de blokkade averechts werkte, blijkt nu dat, wanneer een ander land hetzelfde doet maar dan veel consequenter omdat het niet door het internationale journaille en de VN op de vingers wordt gekeken, het wel degelijk werkt. Hamas is een groot deel van zijn inkomsten kwijt nu de handel door de tunnels nagenoeg onmogelijk is geworden, en nu Hamas leiders de grens niet meer over kunnen om cashgeld mee terug te nemen.