jul 222013
 

Thomas von der Dunk_foto Jos van Zetten– Door Tjalling. –

Afgelopen 30 juni verscheen in de Volkskrant een opiniestuk van Thomas von der Dunk, waarin hij zich weer eens ongenuanceerd uitliet over en naar aanleiding van het, naar zijn eigen zeggen, laatste koloniale restant: Israël. Hij wijst o.a. op de ontwikkeling van een nieuwe mondiale werkelijkheid, waarin China een toenemende invloed krijgt. Die zal zeker geen verspreiding van democratie en mensenrechten inhouden, maar daar heeft Von der Dunk, merkwaardig genoeg, niet al te veel bezwaar tegen. In tegenstelling tot het Westen zou China een onbesmet verleden hebben en ook niet met twee maten meten. Von der Dunk doet dit laatste echter wel.

In zijn artikel grijpt hij terug op zijn betoog in een eerder gepubliceerd opiniestuk. De kern van dat betoog was volgens hem `dat er in Iran wettelijke belemmeringen voor gematigdheid zouden bestaan, maar het electoraat vervolgens zo gematigd mogelijk kiest, en dat in Israël zulke belemmeringen niet bestaan en het electoraat daar zeer extremistisch kiest’. Juist deze kern laat zien hoe vooringenomen Von der Dunk tegenover Israël positie kiest. De recente verkiezingen in Israël op afgelopen 22 januari laten immers het tegendeel zien. Op de site van het CIDI wordt gemeld dat er bij die verkiezingen geen sprake was van een ruk naar rechts. Nadat de uitslag bekend was, bleek Netanyahu vooral aan de nieuwkomer met charisma, ex tv-presentator Yair Lapid te hebben verloren. Lapid pleit voor onderhandelingen met de Palestijnen. Zo’n uitslag wijst dus niet op extremistisch kiezersgedrag. Von der Dunks vooringenomenheid richt zich hierbij vooral op de orthodox-religieuze Shaspartij, die hij na jarenlange regeringsdeelname er voor verantwoordelijk houdt dat het politieke klimaat in Israël intussen lijkt op dat van Iran. De facto: Shas heeft bij de jongste verkiezingen een zetel verloren.

Typerend voor de houding van Von der Dunk is zijn opmerking, dat men in Jeruzalem beter geen Gay Pride zou moeten houden. Orthodoxe Joden zouden naar zijn mening deelnemers daaraan kunnen stenigen. Hij gaat hier helemaal voorbij aan het feit dat de jaarlijkse Gay Pride in Tel Aviv (al sinds 1997) wel een succes is. Daarentegen zal de eerste Gay Pride in een Arabisch land nog heel lang op zich laten wachten. Echter zo’n opmerking zou door Von der Dunk meteen onder de noemer jij-bakken gerangschikt worden. Immers, hoezeer zijn ongenuanceerde, onheuse en vooral ook buitenproportionele kritiek op Israël is, die kan volgens hem niet weerlegd worden door te wijzen op werkelijke misdaden van andere en zeker niet Westerse landen. Dat zijn visie enkel wordt ingegeven door bevlogen ethiek valt op z’n minst te betwijfelen.

Thomas von der Dunk signaleert namelijk een kantelende mondiale machtsbalans waarbij een nieuwe concurrent van het Westen opduikt: China. Met het oog op de toekomst zou Amerika – net als Europa – voor zijn geostrategische belangenrol op den duur niet aangewezen kunnen blijven op de grillen van een onbeduidende dwergstaat met een paar miljoen inwoners, die niet zonder reden door al zijn buren wordt gehaat. Voor wat betreft dat laatste, wat Israël ook doet, die Arabische animositeit blijft zolang Israël bestaat. Bovendien was er voor 1967 ook al sprake van grote Arabische haat tegen en fundamentele afwijzing van Israël. Als we de lijn van redeneren van Von der Dunk logisch zouden doortrekken, dan mogen we van hem in de toekomst dus wel aangewezen zijn op de grillen van een gigantische staat met ruim een miljard inwoners, en die niet over mensenrechten zeurt.

Nog afgezien van het feit dat heel veel pragmatisch handelen voortvloeit uit economische belangen waarbij de sterkste partij de lakens uitdeelt, is Von der Dunks’ visie desondanks niet overtuigend. Naast economische dienen ook ethische belangen een belangrijke rol te spelen op het mondiale toneel. En daarbij nu juist is de balans bij Von der Dunk helemaal uit evenwicht. Ethische normen moeten van hem wel op een niet te verwezenlijken manier opgelegd worden aan een dwergstaat die ook nog eens door de buurlanden wordt bedreigd. China zou dan naar mijn mening met diezelfde maatstaf moeten worden gemeten. Dit is tenminste wat je van een goede opiniemaker zou mogen verwachten.

Thomas von der Dunk hanteert helaas een dubbele moraal; tekeer – durven – gaan tegen en over het dwergstaatje Israël, waarvan hij en passant premier Netanyahu beticht bondgenoot Amerika op dezelfde wijze te chanteren als Kim Jong-un dat doet met China. Hij gaat – of durft(?) – echter niet op dezelfde manier tekeer te gaan tegen het steeds machtiger wordende China dat niet over mensenrechten zeurt. Door het hanteren van deze dubbele moraal labelt Von der Dunk zichzelf als een heel ongeloofwaardige publicist.

 


Bronnen:

 

Share