Veelal wordt bericht dat Israël er steeds weer nieuwe nederzettingen bij bouwt en daarmee de tweestatenoplossing torpedeert. Israëlische kolonisten vallen aan de lopende band Palestijnen lastig, Netanyahu is een havik onder wie de Palestijnen het steeds moeilijker hebben en stelselmatig uit hun huizen worden verdreven. Het zijn veel gehoorde opvattingen tegenwoordig en zij klinken ook steeds vaker door in wat objectieve reportages of nieuwsberichten zouden moeten zijn. Die zijn dan ook vaak slechts op pro-Palestijnse bronnen gebaseerd. Hierdoor blijken berichten vaak feitelijk onjuist, en vervagen de lijnen tussen nieuws en opinie.
Hieronder een selectie van een aantal nieuwsberichten en opiniestukken over Israël die feitelijke onjuistheden bevatten of misleidend zijn.
1. Lees Netanjahoe stevig de les bij zijn bezoek
Op 17 januari publiceerde Trouw een artikel waarin de heer Dries van Agt de lezers oproept om premier Netanyahu bij zijn bezoek aan Nederland stevig de les te lezen. In deze les van Van Agt natuurlijk geen goed woord voor Israël. Hij beticht Netanyahu ervan dat onder diens verantwoordelijkheid tal van vergrijpen tegen het internationale recht zijn gepleegd en internationale verdragen niet nageleefd worden. Van Agts aantijgingen zijn niet alleen eenzijdig maar ook inhoudelijk onjuist.
Van Agt had graag gewild dat premier Netanyahu ook een bezoek zou brengen aan het Internationaal Gerechtshof om daar uit te leggen waarom Israël zich niets aantrekt van de uitspraak in 2004 van dat Hof om de ‘Muur’ (95% is een hek) te verwijderen. Dit was echter een niet bindend advies, gegeven in opdracht van de Algemene Vergadering van de VN. Het ligt helemaal niet op het pad van het ICJ om een dergelijke politieke uitspraak te doen, want het oordeelt slechts over juridische geschillen, op verzoek van de betreffende partijen. Over andere politieke conflicten heeft het dan ook nooit uitspraak gedaan, en deze uitspraak was vooral het gevolg van de automatische meerderheid die anti-Israël resoluties in de VN krijgen. Het ICJ negeerde in haar uitspraak het Palestijnse terrorisme, dat aan de afscheidingsbarrière ten grondslag lag, volkomen. Het is daarom terecht dat Israël de uitspraak verwierp. Netanyahu zou volgens Van Agt ook nog een bezoek moeten afleggen aan het Internationaal Strafhof. Volgens hem lopen er een hoop Israëli’s vrij rond die oorlogsmisdaden hebben gepleegd. Het is echter zeer de vraag of die er zijn. Soldaten die zomaar op Palestijnse burgers schieten zonder dat zij bedreigd werden worden in Israël zelf gestraft. Israël is een rechtstaat waar tientallen mensenrechtenorganisaties en kritische journalisten hun werk doen en een onafhankelijk en zeer kritisch hooggerechtshof de Palestijnen geregeld in het gelijk stelt. Dit alles is in schril contrast met Israëls buren en ook bijvoorbeeld het bestuur van Hamas in de Gazastrook, waar onlangs een mensenrechtenactivist zwaar is mishandeld.
2. ‘Stop het gedoog- en beloonbeleid jegens Israël’
De Volkskrant heeft op 18 januari een opiniestuk van Hans van den Broek ‘Stop het gedoog- en beloonbeleid jegens Israël’ gepubliceerd. Hierin legt hij uit waarom Nederland daarmee moet stoppen. De volgende tekst staat in het artikel uitgelicht: ‘Wat sommigen zien als ‘Israël-bashing’, is het voorkomen van ‘Israël-crashing’. Zo’n uitspraak is niets anders dan een carte blanche om ongelimiteerde kritiek op Israël te spuien in de bijna belachelijke hoop dat daarmee een crash wordt voorkomen.
Je mag van een oud-staatsman verwachten dat hij ingewikkelde dingen van alle kanten bekijkt. Van den Broek doet dat echter beslist niet. In plaats daarvan levert hij eenzijdige kritiek op Israël met de voorspelbare issues zoals dat de twee statenoplossing op sterven na dood zou zijn en Israël de ontwikkeling van de zogeheten C–gebieden en de aanwezigheid van Palestijnen aldaar zou ondermijnen (hier hebben de Israëlische autoriteiten na de Oslo-akkoorden (1993) volledige controle behouden). Ook zou Israël bouwplannen op de Westoever en in Oost-Jeruzalem zo plannen dat die bewust de levensvatbaarheid van een Palestijnse staat onmogelijk maken. Hij beroept zich hierbij op een omstreden EU rapport dat onlangs is uitgelekt. Dit rapport is echter op zeer eenzijdige bronnen en onjuiste cijfers gebaseerd.
Van den Broek rept ondertussen met geen woord over de druk die vanuit Palestijnse kant op Abbas wordt uitgeoefend om Israël toch vooral niet als Joodse staat te erkennen en ook niet mee te onderhandelen omdat dit tot een Palestijns compromis zou kunnen leiden. Ook geen woord over de Palestijnse terreur, de verheerlijking van geweld in Palestijnse media en de voortdurende raketdreiging vanuit Gaza, waar steeds moderner spul naar binnen wordt gesmokkeld via de poreuze grens met Egypte.
3. Het uitverkoren volk moet perfect zijn
Trouw maakte het afgelopen 4 januari wel heel erg bont, door een persoonlijk verslag van een zwangerschap in Israël te rangschikken onder het dossier Jodendom en het te plaatsen in nota bene De Verdieping. Het artikel kreeg de suggestieve en onsmakelijke kop: “Het uitverkoren volk moet perfect zijn” en stond bol van de (vooral negatieve) clichés over Israël en de Joden. In het artikel was nauwelijks relevante informatie verwerkt, en het leek dan ook bedoeld om een zaak die prima is geregeld in Israël, namelijk de prenatale zorg, zo negatief mogelijk neer te zetten.
Ilse van Heusden vergelijkt het krijgen van een kind in Israël met een militaire operatie. Ze legt daarbij een verband tussen de positie van het Joodse volk en de drang om veel en gezonde baby’s voort te brengen en beweert ten onrechte dat in Israël de staat het krijgen van veel en gezonde kinderen eist. Haar informatie blijkt op meer punten niet te kloppen: ze beweert dat de staat het krijgen van kinderen promoot met een flinke kinderbijslag, terwijl de kinderbijslag in Israël lager is dan in Nederland. Ook citeert ze een Israëlische minister op onjuiste wijze. Zo wordt een land waarin de prenatale zorg erg goed is geregeld op een onheuse manier in diskrediet gebracht. Vriendinnen van Van Heusden weten wel beter, zij hadden graag in Israël willen bevallen. Talloze vrouwen die in Israël kinderen hebben gebaard reageerden geschokt op haar artikel. Diverse mensen stuurden artikelen en brieven in als reactie op dit artikel, en stelden vragen aan Van Heusden en de redactie. Die is echter nergens op ingegaan en heeft niks geplaatst. (Een van deze criticasters stuurde zijn bijdrage daarop naar de ‘media watchdog’ Honest Reporting en ook de Jerusalem Post besteedde er aandacht aan, met veel boze reacties aan Trouw tot gevolg, maar men geeft nog steeds geen krimp).
Maar Israël bevalt kennelijk Trouw niet, vandaar dat deze krant de voorkeur geeft aan artikelen met een anti Israël inhoud boven een kwaliteitsinhoud. Het verslag van Van Heusden, want meer dan een verslag is het niet, is hiervan een triest voorbeeld en tegelijk een mediamisser van formaat.
4. Als Netanjahoe zich door ons aangemoedigd voelt, is de vriendschap niet gezond
In een hoofdredactioneel commentaar van donderdag 19 januari krijgt Israël er in Trouw opnieuw van langs. Nederland zou Israël kritischer moeten bejegenen, aldus Trouw, en had niet tegen het Palestijnse lidmaatschap van UNESCO en tegen een kritische EU verklaring over Israël mogen stemmen. Het mag kloppen dat Israël meer voor vrede kan doen, zoals het commentaar stelt, er wordt weer eens volledig aan voorbij gegaan dat dat minstens evenzeer voor de Palestijnen geldt. Alleen de nederzettingen en de voortgaande annexatie van Oost Jeruzalem zijn volgens Trouw problematisch.
Het Palestijnse lidmaatschap van UNESCO en het verzoek aan de Algemene Vergadering zijn onderdeel van een Palestijnse strategie waarbij onderhandelingen met Israël worden omzeild om dingen via de internationale gemeenschap te regelen. Abbas is daarover zelf heel expliciet geweest. Hij kan het zich permitteren zich in de onderhandelingen onverzoenlijk op te stellen omdat hij op brede steun in de VN en de EU kan rekenen. Ondertussen werken de Palestijnse media ook niet bepaald mee aan een klimaat van vrede. Op 9 januari zond de officiële PA TV een preek uit waarin de mufti van de PA opriep tot het doden van Joden. Het is dan ook nogal onevenwichtig wel voor meer druk op Netanyahu te pleiten maar niet op Abbas.
Er was een tijd dat hoofdredactionele commentaren op zijn minst de schijn ophielden evenwichtig te zijn, en obstakels aan beide kanten benoemden. Tegenwoordig is de mantra dat de nederzettingenbouw het enige probleem is en lijkt men van mening dat de rest zo even opgelost kan worden als Israël maar zou stoppen met bouwen. De geschiedenis wijst echter anders uit: of er nou een linkse en toegeeflijke regering of een met vooral hardliners zit, men komt niet tot vrede en voorstellen en regelingen daartoe worden afgewezen of lopen vast, voor een flink deel door Palestijnse onwil.
5. Trouw en NRC berichtten over Mossad agenten die zich voordeden als CIA agenten.
Trouw publiceerde een artikel hierover op 18 januari met als misleidende titel: ‘Mossad vermomt zich als CIA om terroristen te rekruteren voor actie in Iran’. De Mossad zou mensen van de Pakistaanse soennitische terroristische organisatie Jund’allah hebben gerekruteerd voor het plegen van aanslagen in Iran. Reden van deze vermomming is dat de Jund’allah absoluut niet wil samenwerken met de Zionisten en leden van de Mossad zich daarom zouden hebben voorgedaan als CIA agenten. Trouw berichtte hierover alsof een en ander vast staat, terwijl dit in het artikel niet wordt bewezen. Een en ander zou blijken uit een serie memo’s die diep begraven lagen in de archieven van de Amerikaanse geheime dienst. De memo’s zouden zijn geschreven in de laatste jaren van de regering van George W. Bush, naar aanleiding van een onderzoek naar geruchten uit 2007 en 2008 dat de CIA Jund’allah in het geheim zou steunen. De CIA ontkent elke vorm van samenwerking met Jund’allah . Uit de geheime rapportages blijkt dat de Amerikanen zelfs incidentele contacten met deze organisatie afhielden.
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/01/14/israelische-inlichtingendienst-streed-als-cia-tegen-iran/
Op 14 januari publiceerde NRC ook over deze operatie. Dit artikel heeft de al even zo misleidende titel ‘Israëlische inlichtingendienst streed jaren als CIA tegen Iran’. Marc Perry, op wie de informatie is gebaseerd, zegt dat er geen bewijs is dat Jund’allah betrokken is bij een reeks recente moorden in Iran, zoals eerder deze week op een Iraanse nucleaire wetenschapper. Onduidelijk is volgens hem of Israël nog steeds samenwerkt met Jund’allah. Dit zou dan ook hier weer blijken uit de memo’s en bij monde van twee anonieme functionarissen.
De artikelen in Trouw en NRC gebruiken beiden als bron een artikel van Marc Perry in het blad Foreign Policy over deze zogenaamde ‘false flag operatie’. http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/01/13/false_flag
Missing Peace wijst erop dat Marc Perry, ex adviseur van Arafat, eerder onbetrouwbare berichten de wereld instuurde. Een leider van Jund’allah verklaarde tegenover Iran dat er inderdaad samenwerking was met de CIA en hijzelf op weg was naar een geheime ontmoeting met een hooggeplaatste Amerikaanse diplomaat.
http://missingpeace.eu/nl/2012/01/mossad-verhalen-in-nrc-gebaseerd-op-onbetrouwbare-bronnen/
6. Onbetrouwbaar EU onderzoek
http://www.redress.cc/cms-files/nsabir20120115.pdf
Naar aanleiding van het bezoek van premier Netanyahu werd diverse malen gewezen op een uitgelekt EU onderzoek van dat afgelopen zomer. Onder andere Van den Broek in de Volkskrant en het Trouw redactionele commentaar verwezen naar dit rapport, maar ook andere media zoals de NRC en de NOS.
-De NRC digitale editie meldt op 19 januari: “Bovendien stemde Nederland onlangs wel in met EU-rapportages die Israël verwijten zo de gedroomde weg naar een twee statenoplossing (een Israëlische en Palestijnse staat naast elkaar) te „ondermijnen”. ”
-Het NOS journaal op haar site van 18 januari: “Volgende week bespreken de Europese ministers van Buitenlandse Zaken een kritisch rapport over de groei van die Israëlische nederzettingen. Nu al is duidelijk dat steeds meer Europese landen twijfelen aan de oprechtheid van Israël om de Palestijnen écht een levensvatbare staat te gunnen”.
-Trouw meldt in een hoofdredactioneel commentaar op 19 januari: “Het perspectief op een Palestijnse staat raakt daarmee almaar verder uit zicht, zoals deze week weer in een rapport van de EU-vertegenwoordigers in Tel Aviv en Ramallah werd vastgesteld”.
-De Volkskrant met het opinieartikel van Van den Broek (zie 2): “Afgelopen week lekte een intern EU-rapport uit, dat dit onderstreept. Het bespreekt Israëls beleid in de zogenaamde C-gebieden van de Westelijke Jordaanoever”.
Dit EU onderzoek is echter niet betrouwbaar. De EU heeft namelijk uitsluitend bronnen gebruikt die stuk voor stuk (sterk) anti-Israël zijn en die door politici en journalisten daarom met de nodige scepsis zouden moeten worden bekeken. Veel van die bronnen zijn pro-Palestijnse NGO’s, zoals bijvoorbeeld: Popular Struggle, Coordination Committee of The Grassroots Palestinian Anti-Apartheid Wall Campaign. Daarnaast bevat het rapport geen gegevens die afkomstig zijn van Israëlische bronnen zoals COGAT (Coordination of Government Activities in the Territories).
Al direct in de inleiding wordt duidelijk wat de EU wil. Israël moet de controle over het zogenaamde C-gebied opgeven. In de Oslo Akkoorden is dit gebied, waar nauwelijks Palestijnen wonen, onder Israëlisch bestuur gebleven. Het EU rapport gaat daarmee aan die akkoorden voorbij, en roept op tot ‘de volledige en effectieve Palestijnse ontwikkeling van gebied C met als doel de herbestemming van dit gebied’. Wat dat inhoudt vermeldt het rapport ook, het gebied moet bij de door de PA beheerde gebieden A en B komen. Over een bilateraal akkoord tussen Israël en de Palestijnen wordt vreemd genoeg niet gesproken.
http://missingpeace.eu/nl/2012/01/intern-rapport-bewijst-eu-nu-partij-in-midden-oosten-conflict/
http://israel-palestijnen.blogspot.com/2012/01/eu-rapport-over-israelische-bezetting.html
7. NOS Achtuur Journaal 18 januari
In het NOS journaal van woensdag 18 januari werd beweerd dat Israël ‘steeds weer nieuwe nederzettingen bouwt op Palestijns grondgebied’, dat de Gazastrook nog steeds is afgesloten door Israël, en dat Israël buiten Iran door geen enkel land of beweging serieus wordt bedreigd. Ook werd de ‘entering van een Turks schip en het doden van negen activisten’ vermeld, zonder dat ook wordt gemeld dat die activisten gewapend waren en zij de Israëlische commando’s die het schip betraden aanvielen. Dit zijn stuk voor stuk onjuistheden of subjectieve opinies die niet in een nieuwsreportage thuishoren. Zo bouwt Israël geen nieuwe nederzettingen, maar breidt uit binnen de gemeentegrenzen van bestaande nederzettingen. Het grondgebied is officieel niet Palestijns en valt onder Israëlisch bestuur. Totdat er een vredesverdrag is waarin de grenzen worden vastgesteld gelden de Oslo Akkoorden, waarin de Palestijnen autonomie hebben op een deel van de Westoever (circa 40%) en Israël de controle heeft over de rest. De blokkade van de Gazastrook is behoorlijk versoepeld sinds 2010 en er wordt volop gebouwd in Gaza. Er wordt zelfs weer -beperkt- geëxporteerd. In Libanon staan circa 50.000 raketten op Israël gericht. Hezbollah heeft geavanceerde lange afstandsraketten die heel Israël kunnen raken. Wat er in Egypte gaat gebeuren is onzeker maar er komt dreigende taal vanuit de Moslim Broederschap en Egypte is een goed bewapend land.
Zie ook: http://www.unitedforisrael.nl/missers.htm
8. Op 19 januari meldt persbureau Novum: “De vredesgesprekken tussen de Palestijnen en de Israëliërs liepen in 2009 vast. Struikelblok zijn de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem.”
http://buitenland.nieuws.nl/678547/duitsland_wil_vooruitgang_palestijnen_en_israel
Dat laatste is natuurlijk een opinie, geen feit. Men kan evenzeer betogen dat het struikelblok aan Palestijnse zijde ligt, bijvoorbeeld door te wijzen op het vredesvoorstel dat premier Olmert in 2008 deed en waarop de Palestijnen nooit hebben gereageerd.
Zie: http://www.guardian.co.uk/world/palestine-papers-documents/4736
9. In het Eindhovens Dagblad en het Reformatorisch Dagblad verscheen op 18 januari een opiniestuk van Jaap Hamburger en Willem-Gert Aldershof van resp. Een Ander Joods Geluid en EU adviseur. In het stuk hekelen zij de Nederlandse steun voor en vriendschapsbanden met Israël, en pleit men voor ’tough love’. Israël wordt achtereenvolgens vergeleken met een stout kind en een dronken oom, en de Palestijnen zouden het onder Netanyahu alleen maar slechter hebben gekregen. Dat klopt niet. Ze zijn er economisch flink op vooruit gegaan de afgelopen jaren. Ook zijn er honderden roadblocks en checkpoints verwijderd zodat het makkelijker is over de Westoever te reizen. Verder komen zij met de bekende clichés over de Israëllobby die zo machtig is in de VS, en beweren ten onrechte dat de huidige en vorige minister van buitenlandse zaken geen enkele kritiek hadden op Israël.
http://www.ed.nl/mening/10285929/Regering-vertelt-Netanyahu-niet-wat-hij-moet-horen.ece
Conclusie
Al deze voorbeelden laten zien dat er een enorme focus is op vooral negatief nieuws en opinies over Israël. Critici als Dries van Agt en Jaap Hamburger kwamen in diverse media aan het woord, terwijl er veel minder artikelen van mensen die het voor Israël opnemen zijn gepubliceerd. Ook klinkt vaak een vooringenomen houding tegenover Israël door in wat neutrale nieuwsartikelen zouden moeten zijn. Journalisten geven hun eigen mening over bijvoorbeeld de nederzettingen, de Gaza blokkade en waarom het vredesproces zo moeizaam verloopt. Daarnaast bevatten de artikelen verschillende onjuistheden, en blijkt dat men zich vaak op eenzijdige bronnen baseert en geen wederhoor toepast. Daar waar het duidelijk is dat het om een opiniestuk gaat is het natuurlijk legitiem dat partij wordt gekozen, maar een krant heeft wel de taak om te zorgen dat verschillende visies worden gehoord, en dient ook ruimte te bieden aan critici, zeker waar men uitgesproken en soms provocerende zaken publiceert.
Negatief nieuws over de Palestijnen wordt volledig genegeerd, zoals de radikale uitspraken van de mufti van de Palestijnse Autoriteit onlangs, die het had over de islamitische plicht de Joden te doden. Ook werd op het officiële TV station van de PA onlangs een preek uitgezonden waarin alle kwaad op de wereld aan de Joden werd gewijd. Deze onevenwichtige en soms onjuiste berichtgeving is schadelijk en draagt bij aan een verdere polarisatie rond het toch al zo gevoelige Israël-debat. Wij spreken de media aan op hun verantwoordelijkheid om juist ook over dit conflict, zorgvuldig en onpartijdig te berichten.
Zie ook eerdere kritische evaluaties over de berichtgeving in NRC Handelsblad en het NOS Journaal.
_______________________________________________________________________
Deze nieuwsbrief is een initiatief van Israel: 12 Points en Israel-Palestina.Info
Wij maken ons al een tijd lang zorgen over de in onze ogen vaak niet objectieve berichtgeving over het Israëlisch-Palestijns conflict. Vandaar het initiatief om een mediamissers nieuwsbrief te verspreiden met de belangrijkste missers van de afgelopen weken. Deze zal ook op de websites www.israel-palestina.info en www.unitedforisrael.nl worden geplaatst.